متن خطبه:

«فلما اختار اللّه لنبیه [صلی اللّه علیه و آله‏] دار انبیائه و ماؤی اصفیائه، ظهر فیکم حسیکه النفاق، و سمل جلباب الدین، و نطق کاظم الغاوین و نبغ خامل الاقلین و هدر فنیق المبطلین، فخطر فی عرصاتکم، و اطلع الشیطان رأسه من مغرزه، هاتفا بکم، فالفاکم لدعوته مستجیبین ،و للغره فیه ملاحظین، ثم استنهضکم فوجدکم خفافاً و احمشکم فالفاکم غضاباً، فوسمتم غیر ابلکم، و اوردتم غیر شربکم، هذا و العهد قریب، و الکلم رحیب، و الجرح لما یندمل، و الرسول لما یقبر، ابتداراً زعمتم خوف الفتنه،«الا فی الفتنه سقطوا و ان جهنم لمحیطه بالکافرین» فهیهات منکم؟ و کیف بکم؟ و انی تؤفکون؟ و کتاب اللّه بین‏ اظهرکم امروره زاهره [ظاهره] و اعلامه باهره، و زواجره لایحه، و او امره واضحه، قد خلفتموه و راء ظهورکم ارغبه عنه تریدون؟ ام بغیره تحکمون؟ بئس للظالمین بدلا.«و من یتبع غیر الاسلام دیناً فلن یقبل منه و هو فی الاخره من الخاسرین»

ترجمه:
اما هنگامی که خداوند سرای پیامبران را برای پیامبرش برگزید، و جایگاه برگزیدگانش را منزلگاه او ساخت، ناگهان کینه‏های درونی و آثار نفاق در میان شما ظاهر گشت، و پرده دین کنار رفت، و گمراهان به صدا درآمدند، و گمنامان فراموش شده سربلند کردند، نعره‏های باطل برخاست و در صحنه اجتماع شمابه حرکت در آمدند.
شیطان سرش را از مخفیگاه خود بیرون کرد و شما را به سوی خود دعوت کرد، وشما را آماده پذیرش دعوتش یافت و منتظر فریبش!
سپس شما را دعوت به قیام کرد و سبکبار برای حرک یافت! شعله‏های خشم و انتقام را در دلهای شما بر افروخت، و آثار غضب در شما نمایان گشت.
و همین امر سبب شد بر غیر شتر خود علامت نهید، و در غیر آبشخور خود وارد شوید، - و به سراغ چیزی رفتید که از آن شما نبود و در آن حقی نداشتید و سرانجام به غصب حکومت پرداختید-.
در حالی که هنوز چیزی از رحلت پیامبر نگذشته بود، زخمهای مصیبت ما وسیع و جراحات قلبی ما التیام نیافته، و حتی هنوز پیامبر(ص) به خاک سپرده نشده بود.
بهانه شما این بود که «می ترسیم فتنه‏ای برپا شود!»
و چه فتنه‏ای از این بالاتر که در آن افتادید؟ و همانا دوزخ به کافران احاطه دارد.
چه دور است این کارها از شما!
راستی چه می‏کنید؟ و به کجا می‏روید؟
با اینکه کتاب خدا قرآن در میان شماست، همه چیزش پرنور نشانه هایش درخشنده، نواهیش آشکار، اوامرش واضح، اما شما آن را پشت سر افکنده‏اید!.
آیا از آن روی برتافته‏اید؟ یا به غیر آن حکم می‏کنید آه که سمتکاران جانشین بدی را برای قرآن برگزیدند.
و هرکسی آئینی غیر از اسلام را انتخاب کند از او پذیرفته نخواهد شد و در آخرت از زیانکاران است.
تفسیر:
1- حرکتهای مشکوک و خطوط انحرافی‏
بانوی اسلام(س) در این بخش از سخنان به بازماندگان احزاب جاهلی و منافقین اشاره می‏کند که در زمان حیات پیامبر(ص) عرصه بر آن‏ها تنگ شده بود و سر در لاکهای خود فرو برده، و در لانه‏های خود خزیده بودند.
اما ناگهان این حشرات الارض با مرگ پیامبر خدا(ص) از لانه‏ها سر برآوردند، و خفاشانی که در برابر مهر فروزنده وجود پیامبر(ص) تاب خودنمائی نداشتند بازیگران میدان شدند!، و حرکتهای مشکوک آغاز شد و خطوط انحرافی آشکار گشت و بازیگران سیاسی وارد معرکه شدند!
2- گروهی به دعوت شیطان لبیک گفتند!
انده عمیق دختر پیامبر(ص) از اینجا شروع می‏شود که چگونه جمعیت کثیری به دعوت شیطان لبیک گفتند، و به آوای شوم جغدها به حرکت در آمدند، آلت دست منافقان کور دل، و حزب شیطان شدند، و با اینکه هنوز آب کفن پیامبر(ص) نخشکیده بود و صدای اذان مؤذنش در گوش و بانگ تکبیرش در دلها طنین افکن بود، حرکتهای ارتجاعی آغاز شد.
غیر از ساده لوحان و بیمار دلان، گروه دیگری به عنوان اینکه می‏ترسیم اگر سخنی بگوئیم اختلاف و نفاقی روی دهد، مهر سکوت بر لب زدند، و تماشاگر صحنه شدند، و یا با آن هماهنگی کردند، تا اختلافی بروز نکند در حالی که این خود بزرگترین اختلاف و انحراف بود!
3- پناه به قرآن برید
فاطمه(س) این منادی الهی سپس بر آن‏ها بانگ می‏زند که کجا هستید؟ و به کجا می‏روید ای راه گم کرده‏ها؟ گوئی سخن پدرش پیامبر(ص) را به خاطر می‏آورد که:
«اذا التبست علیکم الفتن کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن فمن جعله امامه قاده الی الجنه و من ترکه خلفه ساقه الی النار!»
«هنگامی که فتنه‏های همچون پرده‏های شب ظلمانی به شما روی آورد باید به سایه قرآن پناه برید آن کس که قرآن را پیش روی خود دهد- و از آن پیروی کند- به بهشتش رهبری کند، و آن که آن را پشت سر افکنده به دوزخش می‏راند»
بر آن‏ها فریاد می‏زند که قرآن را رها نکنید، اوامر و نواهی آن روشن است، و دستورهائی را که برای مسأله خلافت بعد از پیامبر(ص) داده آشکار است، پیش بینی لازم را برای بعد از رحلتش کرده، و چیزی در پرده ابهام باقی نگذارده است.
4- هشدار به اصحاب و یاران پیامبر(ص)
بانوی اسلام(س) این فریادگر زمان، به آن‏ها هشدار می‏دهد که اگر یادگار بزرگ پیامبر(ص) «قرآن» را رها کنید، و دست به دامان غیر آن بزنید، و افکار ناتوان خود را بر تعلیمات اسلام مقدم بدارید، و به بهانه مصلحت اندیشی‏ها یا جلوگیری از فتنه‏ها خود را حاکم بر قرآن بدانید، نه محکوم فرمان آن، زیان بزرگی دامان شما را خواهد گرفت.
آتش فتنه در جامعه شما هرگز خاموش نخواهد شد، و از آنچه می‏ترسید در آن واقع می‏شوید، روح اسلام از میان شما رخت بر می‏بندد و جز قشری بی مغز، و ظاهری بی محتوا چیزی باقی نخواهد ماند.

نوشته شده در  چهارشنبه 91/1/16ساعت  1:15 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد