راویان احادیث امام جواد علیه السلام تنها در محدثان شیعه خلاصه نمىشوند، بلکه محدثان و دانشمندان اهل تسنن نیز معارف و حقایقى از اسلام را از آن حضرت نقل کردهاند. به طور مثال "خطیب بغدادى" احادیثى با سند خود از آن حضرت نقل کرده است. هم چنین "حافظ عبد العزیز بن اخضر جنابذى" در کتاب «معالم العترة الطاهرة» و مؤلفان دیگری مانند: "ابو بکر احمد بن ثابت"،" ابواسحاق ثعلبى "و محمد بن مندة بن مهربذ" در کتب تاریخ و تفسیر خویش روایاتى از آن حضرت نقل کردهاند. امام جواد نخستین امامى بود که در خرد سالى به منصب امامت رسید. حضرت مناظرات و بحث و گفتگوهایى داشته است که برخى از آنها بسیار پر سر و صدا و جالب بوده است.
علت اصلى پیدایش این مناظرات این بود که از یک طرف، امامت او به خاطر کمى سن براى بسیارى از مردم کاملا ثابت نشده بود، از این رو براى اطمینان خاطر و به عنوان آزمایش سؤالات فراوانى از آن حضرت مىکردند.
از طرف دیگر، در آن مقطع زمانى قدرت معتزله افزایش یافته بود و مکتب اعتزال به مرحله رواج و رونق گام نهاده بود و حکومت وقت در آن زمان از آنان حمایت و پشتیبانى مىکرد و از سلطه و نفوذ خود و دیگر امکانات مادى و معنوى حکومتى، براى استوارى و تثبیت خط فکرى آنان و ضربه زدن به گروههاى دیگر و تضعیف موقعیت و نفوذ آنان به هر شکلى بهره بردارى مىکرد.
خط فکری معتزلیان اینگونه بود که دستورها و مطالب دینى را به عقل خود عرضه مىکردند و آنچه را که عقلشان صریحا تایید مىکرد مىپذیرفتند و بقیه را رد و انکار مىکردند و چون نیل به مقام امامت امت در سنین خردسالى با عقل ظاهر بین آنان قابل توجیه نبود، سؤالات دشوار و پیچیدهاى را مطرح مىکردند تا به پندار خود، آن حضرت را در میدان رقابت علمى شکست بدهند.
در همه این بحثها و مناظرات علمى، حضرت جواد (ع) در پرتو علم امامت با پاسخهاى قاطع و روشنگر، هر گونه شک و تردید را در مورد پیشوایى خود از بین مىبرد و امامتخود و نیز اصل امامت را تثبیت مىنمود.
