با وارد شدن به ماه ربیع الاول، بار دیگر موضوع وحدت میان مسلمان شیعه و سنی را به یکی از مباحث داغ رسانه ای تبدیل کرده است به نحوی که در کنار اخبار و اظهار نظرهایی که دعوت به وحدت در مقابل دشمنان جامعه اسلامی می کند، این روزها شاهد فعالیت جدی رسانهای جریانی هستیم که به صورت جدی و با برجسته کردن نقاط غیر مشترک شیعه و سنی، تلاش خود را برای شعله ور تر کردن آتش اختلاف مسلمین، آنهم با استفاده از منابع مالی کشورهایی همچون انگلیس چندبرابر کرده است. در همین برهه حساس خبر نامگذاری هفته‌ای به نام برائت از سوی شورای سیاست گذاری شبکه جهانی امام حسین(ع) که به آیت‌الله صادق شیرازی و جریان اطراف وی منسوب است، مطرح شد. خبری که بوی تفرقه و فتنه می‌داد. آنها قصد داشتند با ایجاد موجی نامبارک در بین هیئت‌ها، مقاصد خویش را دنبال کنند.
آن روزها که یاسر الحبیب(داماد سید مجتبی شیرازی برادر آیت الله سید صادق شیرازی)، شیخ خوش پوش انگلیسی روی منبر گرم و نرمش در لندن تکان میخورد و در ذم عایشه، فحاشی میکرد، نه فقط اهل فن بلکه آنها که دورادور هم چیزهایی از سیاستهای انگلیس شنیده بودند و قدیمیتر ها که «تفرقه بینداز و حکومت کن» را با پوست و استخوان لمس کرده بودند با نیشخندی تلخ گفته بودند که روباه پیر طعمهای دیگر را برای گر گرفتن آتش اختلافات مذهبی اجیر کرده است. فتنه ای که آتشش با فتوای صریح رهبر انقلاب و تودهنی از حسینیه امام خمینی (ره) خاموش شد.

اقتدای یاسرالحبیب به مجتبی شیرازی

شیخ انگلیسی روزهای گذشته نیز به بهانه نهم ربیع هر آنچه از رفتارهای ناشایست و خلاف ادب و مخالف عقلانیت است در شبکه ماهواره ای اش (فدک) نشان داد و با تمسک به مرجع تقلیدش در مجلس عیدالزهرای لندن، «غدیر ثانی» را جشن گرفتند و بهانهای دیگر دادند به دست وهابیون تندرو برای قتل شیعیان مظلوم و بیگناه.
اگرچه شاید بهترین تعبیر راجع به یاسر الخبیث سخن سید مقاومت، نصرالله عزیز باشد که شیخ هتاک را “شخصٌ شیعیٌ غیرُ معروفٍ عند الشیعة أساساً” دانسته بود اما معلوم نیست در کنار حمایت انگلیسیها از جریان افراط گری شیعی همزمان با تلاش آنها برای تقویت وهابیت، شهر مقدس قم تا چه زمانی قرار است میزبان برخی از مروجین این رویکرد انگلیسی است که با دست و پا کردن دفاتر متعدد، جعل عنوان مرجعیت و راهاندازی چندین شبکه ماهوارهای و اینترنتی، مشغول ترویج تفکرات ضد وحدت خود هستند.
در جدیدترین اقدام این جریان مشکوک و در شرایطی که بسیاری از مسلمانان به مناسبت نزدیک شدن ایام ولادت پیامبر رحمت مشغول برپایی نشستها و برنامههای وحدت محور میان شیعه و سنی هستند، یکی از شبکههای مورد حمایت این جریان مشکوک در قم و لندن، از نامگذاری هفته برائت! در این ایام خبر داده و اعلام کرد:
«با نزدیک شدن به ایام فرحة الزهرا و غدیر ثانی، شورای سیاست گذاری شبکه جهانی امام حسین علیهالسلام دربیانیه ای اعلام داشت: روز نهم ربیع الاول طبق فرموده اهل بیت علیهم السلام روز غدیر ثانی نامگذاری شده است و این تعبیر حکایت از اهمیت دو موضوع تولی و تبری در مکتب اهل بیت دارد و حاکی ازآن است که تبری و تولی به عنوان مکمل یکدیگر بایستی مورد توجه قرار بگیرد از این رو بر خود لازم میدانیم که از روز نهم لغایت 15 ربیع الاول را به عنوان هفته برائت نامگذاری کنیم تا از این شبکه مقدسه پیام برائت ازدشمنان خاندان رسالت را با اتکا به عمل معصومین به جهان صادر نماییم.»

ادامه مطلب...

نوشته شده در  چهارشنبه 92/10/25ساعت  12:48 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

از امشب که آغاز هفته وحدته تا هفته بعد و میلاد مسعود پیامبر اکرم(ص)، هرشب یک سوال و پاسخ در مورد پیامبر اکرم(ص) و مطالب مربوط به ان حضرت بررسی خواهد شد.

سوال اول :
حضرت محمد(صلى الله علیه وآله) شیعه بوده یا سنى؟

پاسخ:
قبل از پاسخ به این سؤال لازم است که معنى لغوى و اصطلاحى شیعه وسنى را بشناسیم. سنى در لغت به کسى گفته مى شود که به سیره و روش پیامبر(صلى الله علیه وآله)عمل کند و در اصطلاح بر کسانى اطلاق مى شود که مى گویند پیامبر(صلى الله علیه وآله)بعد از خود جانشینى معرفى نفرموده و مردم را به حال خود واگذار رها نموده و انتخاب جانشینى را به مردم سپرده است و هر کس راکه مردم انتخاب کردند جانشین و خلیفه پیامبر(صلى الله علیه وآله)خواهد بود. علاوه بر این گفتار و کردار صحابه پیامبر(ص) را هم چون سیره وسنت پیامبر(صلى الله علیه وآله)واجب الاتباع دانسته ودر استنباط احکام شرعى بدان استناد مى کنند.
اما شیعه در لغت بمعنى پیرو و در اصطلاح به کسى گفته مى شود که بر این باور است که رسول خدا(صلى الله علیه وآله)به دستور خداوند بزرگ جانشین خود را معرفى فرموده که امام على(علیه السلام)و اولاد بزرگوارش مى باشند که بر اساس روایات وارده و از طرف شخص پبامبراکرم(صلى الله علیه وآله)دوازده نفر به تعداد نقباء بنى اسرائیل که در واقع به عنوان وارثان علم پیامبر(صلى الله علیه وآله)سنت ایشان همانند سنت جدشان رسول الله (صلى الله علیه وآله)حجت بوده و به عنوان منبع استنباط احکام شرعى شیعه بدان تمسک مى جوید.
اما راجع به سؤال که آیا حضرت محمد شیعه بوده یا سنى اگر شیعه به معنى اصطلاحى را در نظر بگیریم خیر پیامبر نه شیعه بوده و نه سنى زیرا پیدایش این دو فرقه بعد از رحلت پیامبر بر اثر اختلاف بر سر جانشین ایشان بوده است گذشته از این که سنى به معنى پیرو سنت پیامبر است و پیامبر خود صاحب سنت است نه پیرو سنت خویش.

نوشته شده در  چهارشنبه 92/10/25ساعت  12:37 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

نوشته شده در  یکشنبه 92/10/15ساعت  12:58 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

در امر به معروف و نهی از منکر مواظب باشید با فروع دین، گردن اصول دین را نزنید،
به گونه ای روی عمل به احکام فشار نیاورید که افراد را از دین خدا منزجر سازید
و به اصل دینشان، یعنی محبّت آنها به خدا و اهل بیت (ع) لطمه ای وارد شود.
جوانان این زمان تحریک را دوست ندارند، آنها فطرتاً در راه هستند.
با اخلاق و صفات شایسته و با نیت خوب و دعای خیر در حق آنها کار کنید
و آنها را به سمت کمالات ببرید. آنها را باید با نماز دوست کنید،
نه اینکه فقط نماز خوان کنید....
کار بعضی ها بی نماز کردن مردم است. آنها با امر و نهی زیاد و مردم آزاری،
جوان ها را تارک الصلاة می کنند،
مقدس مآب ها و افراد سختگیر کارها را خراب تر می کنند....
حتی اونکه محرم راه میفته میاد مجلس امام حسین ،
از در خونه اش که راه میفته برا چی میاد ؟
برا امامش میاد یعنی امامت . امامت اصول دینه . اگه شما گفتی بهش ، چرا قبات کجه ،
چرا ریشت تراشیدس،چرا قدت کوتاست. چرا موت بیرونه .... این ناراحت شد دیگه نیومد .
شما چیکار کردی ؟ با فروع دین ورداشتی گردن اصول دین رو زدی ...

عارف ربانی، حاج محمد اسماعیل دولابی

نوشته شده در  یکشنبه 92/10/15ساعت  12:57 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

دستهارا باز در شبـــهای ســـرد / هــــــا کنید ای کودکان دوره گـرد
مژدگــانی ای خیابان خوابــــــــها / می رسد ته مانده ی بشقابــــها
سر به لاک خویش بردیم ای دریغ / نان به نرخ روز خوردیم ای دریــــغ
گیر خواهد کرد روزی روزیت
در گلوی مال مردم خوارها
من به در گفتم و لیکن بشنوند
نکته ها را مو به مو دیوارها!!!!

نوشته شده در  یکشنبه 92/10/15ساعت  12:56 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

مردمی که به حسب ظاهر میگویند متدیّن و مسلمان هستیم به دو دسته تقسیم میشوند؛ یک دسته از اینها کسانی هستند که به ظاهر مدّعی اند. اینها کسانی هستند که دین و اسلام را سپر قرار میدهند برای حفظ دنیایشان. حالا فرقی هم نمیکند؛ چه برای حفظ مالَش باشد، چه ریاستش باشد؛ وقتی میبیند دنیایش به خطر افتاده «وا اسلامش» در می آید! اینها همان حقّه بازهایی هستند که فقط میخواهند مردم را فریب بدهند و تحمیق کنند، امّا دسته دوم کسانی هستند که خودشان را سپر میکنند برای حفظ اسلام، یعنی درست عکس آن دسته اوّل عمل میکنند. تقسیم بندی از خودم نیست!
من یک روایتی از علی(ع) میخوانم دقت کنید. حضرت میفرماید: "مؤمن آن کسی است که حفظ کند دینش را به سبب دنیا؛ یعنی دنیا را فدای دین کند و فاجر آن کسی است که بخواهد حفظ کند دنیایش را به سبب دین".
آیت الله آقا مجتبی تهرانی

نوشته شده در  یکشنبه 92/8/12ساعت  12:12 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

خدایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا؟

من همانی هستم که وقت و بی وقت مزاحمت می شوم
همانی که وقتی دلش می گیرد
و بغضش می ترکد، می آید سراغت
من همانی ام که همیشه دعاهای عجیب و غریب می کند
و چشم هایش را می بندد و می گوید
من این حرف ها سرم نمی شود . باید دعایم را مستجاب کنی؟
همانی که گاهی لج می کند
و گاهی خودش را برایت لوس می کند
همانی که نمازهایش یکی در میان قضا می شود
و کلی روزه نگرفته دارد
همانی که بعضی وقت ها پشت سر مردم حرف می زند
گاهی بد جنس می شود البته گاهی هم خود خواه
یادت آمد من که هستم؟
خدایــــــــــــــــــــــــــا...
می خواهم آنگونه زنده ام نگاه داری
که نشکند دلی از زنده بودنم
و آنگونه مرا بمیرانی که کسی به وجد نیاید از نبودنم .

نوشته شده در  یکشنبه 92/8/12ساعت  12:11 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

امام حسین(ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… نیما پشت ماکسیمایش مینویسد “من سگ کوی حسینم” ولی هیچ وقت از سگ 11ماهه اش دور نمیشود حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… سیامک چشم چران! که پاتوقش همیشه نزدیک مدارس دخترانه است در دسته های عزاداری اسفند دود میکند! ستار پولدارترین مرد شهر، یکماه تکیه راه می اندازد و خودش در روز تاسوعا سر مردم گل میمالد و 11 ماه هم سرشان شیره! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… فرشید پوسترهای گلزار و مهناز افشار را از بساطش جمع میکند و آخرین ورژن! پوسترهای علی اکبر (ع) و حضرت عباس (ع) را در بساطش پهن …! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… آقا احمد تا پایان اربعین تمام پاساژش را سیاه میکند و تا آخر سال هم مشتریهایش را! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… رییس شرکت لبنیات شیر تو شیر! 30شب شیر صلواتی به خلق خدا میدهد و 335 روز هم با اضافه کردن آب شیرشان را میدوشد! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… به جای آنکه ما بر مصیبت مولا بگرییم، مولا بر مصیبت ما میگرید! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… حاج آقا، 9شب مردم را به تقوی دعوت میکند ولی در شب دهم سر زود پایین آمدن از منبر با هیت امنا دعوا میکند! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… هیت امنای مسجد …علیه السلام! درست وقت اذان ظهر عاشورا اطعام عزاداران را شروع میکنند و بعد از آن با انرژی و فلوت! سینه میزنند و گریه میکنند ! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی محرم می آید… کل یوم عاشورا یعنی…10 روز و شب …غم گریه کل ارض کربلا یعنی…چند مسجد و چند تکیه ! حسین (ع) هنوز مظلوم است چون وقتی خورشید عصر عاشورا غروب کرد او هم میرود تا سال بعد ! تا یاد بعد!
و خلاصه خود را فریب ندهیم عاشق امام حسین(ع) در همه روزهای سال عاشق است و آنچه حضرت میخواهد را انجام می دهد .

نوشته شده در  یکشنبه 92/8/12ساعت  12:11 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

یادش بخیر درشکه ی مش ممد
دمپایی های پاره ی مش صمد
یادش بخیر خاک و خول کوچه ها
مغازه کوچیک مشدی احد
یادش بخیر صفای اون قدیما
لباس های ساده، کلاه نمد
یادش بخیر پیاده راه افتادن
به سمت کربلا با چند تا بلد
الان ولی ادعامون زیاده
کمِ کمش 206، ال نود
این روزها حال عاشقی خرابه
هر چی نگاه کنی ته اش سرابه
دیگه کسی پهلوون محل نیس
قصه خونه ها اتل متل نیس
دیگه کسی فکر خدا مدا نیس
مجلس مردا و زنا جدا نیس
مردا دیگه غیرتشون کم شده
عروسی ها قاطی و درهم شده
امروز فقط روز مد و لباسه
چادر پوشیدن دیگه بی کلاسه
زن این روزا عروسکه، ساپورته
شب پای ماهواره ، روزا تو چُرته
زن این روزا چشم و چراغ همس
دوس اش دارن فقط برای هوس
زن این روزا آزادِ ، نیست برده
لباس مباسشم شبیه مرده
کجاس حیای مادرهای اون روز
کجاس شمیم جا نماز گلدوز
دارم فرق آب و سراب و می گم
ماجرای کشف حجاب و می گم
اون روزا زن عفت دیگه ای داشت
عاشق شدن لذت دیگه ای داشت
اون روزا زن گوهر تو صدف بود
چشم و نگاه مردا با شرف بود
خلاصه بدجوری دلم گرفته
حال و هوای کسل ام گرفته
آدم دیگه چه انتظاری داره
از مردی که ابروشو بر می داره
مردی به زیبایی ظاهری نیس
دیگه کسی شبیه باقری نیس ....
آی شهدا راه شما گم شده
بازم به شهرمون تهاجم شده
شهر دوباره دست اجنبی هاست
.... پرچم تون ولی دوباره بالاست ...

نوشته شده در  پنج شنبه 92/8/9ساعت  12:26 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

قالَ الاِْمامُ الْعَسْکَرى(علیه السلام):

1- پرهیز از جدال و شوخى
«لا تُمارِ فَیَذْهَبَ بَهاؤُکَ وَ لا تُمازِحْ فَیُجْتَرَأَ عَلَیْکَ.»:
جدال مکن که ارزشت مىرود و شوخى مکن که بر تو دلیر شوند.
2- تواضع در نشستن
«مَنْ رَضِىَ بِدُونِ الشَّرَفِ مِنَ الَْمجْلِسِ لَمْ یَزَلِ اللّهُ وَ مَلائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ حَتّى یَقُومَ.»:
هر که به پایین نشستن در مجلس خشنود باشد، پیوسته خدا و فرشته ها بر او رحمت فرستند تا برخیزد.
3- هلاکت در ریاست و افشاگرى
«دَعْ مَنْ ذَهَبَ یَمینًا وَ شِمالاً، فَإِنَّ الرّاعِىَ یَجْمَعُ غَنَمَهُ جَمْعَها بِأَهْوَنِ سَعْى وَ إِیّاکَ وَ الاِْذاعَةَ وَ طَلَبَ الرِّیاسَةِ، فَإِنَّهُما یَدْعُوانِ إِلَى الْهَلَکَةِ.»:
آن که را به راست و چپ رود واگذار! به راستى چوپان، گوسفندانش را به کمتر تلاشى گِرد آوَرَد. مبادا اسرار را فاش کرده و سخن پراکنى کنى و در پىریاست باشى، زیرا این دو، آدمى را به هلاکت مىکشانند.
4- گناهى که بخشوده نشود
«مِنَ الذُّنُوبِ الَّتى لا تُغْفَرُ : لَیْتَنى لا أُؤاخَذُ إِلاّ بِهذا. ثُمَّ قالَ: أَلاِْشْراکُ فِى النّاسِ أَخْفى مِنْ دَبیبِ الَّنمْلِ عَلَى الْمَسْحِ الاَْسْوَدِ فِى اللَّیْلَةِ الْمُظْلِمَةِ.»:
از جمله گنـاهانى کـه آمرزیده نشود ایـن است که [آدمى ] بگوید: اى کاش مرا به غیر از این گناه مؤاخذه نکنند. سپس فرمود: شرک در میان مردم از جنبش مورچه بر روپوش سیاه در شب تار نهانتر است.
5- نزدیکتر به اسم اعظم
«بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ أَقْرَبُ إِلَى اسْمِ اللّهِ الاَْعْظَمِ مِنْ سَوادِ الْعَیْنِ إِلى بَیاضِها.»:
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» به اسم اعظم خدا، از سیاهى چشم به سفیدىاش نزدیکتر است.
6- دوستى نیکان و دشمنى بدان
«حُبُّ الاَْبْرارِ لِلاَْبْرارِ ثَوابٌ لِلاَْبْرارِ، وَ حُبُّ الْفُجّارِ لِلاَْبْرارِ فَضیلَةٌ لِلاَْبْرارِ، وَ بُغْضُ الْفُجّارِ لِلاَْبْرارِ زَیْنٌ لِلاَْبْرارِ، وَ بُغْضُ الاَْبْرارِ لِلْفُجّارِ خِزْىٌ عَلَى الْفُجّارِ.»:
دوستى نیکان به نیکان، ثوابست براى نیکان. و دوستى بدان به نیکان، فضیلت است براى نیکان. و دشمنى بدان با نیکان، زینت است براى نیکان. و دشمنى نیکان با بدان، رسوایى است براى بدان.
7- سلام نشانه تواضع
«مِنَ التَّواضُعِ أَلسَّلامُ عَلى کُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ، وَ الْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الَْمجْلِسِ.»:
از جمله تواضع و فروتنى، سلام کردن بر هر کسى است که بر او مىگذرى، و نشستن در پایین مجلس است.
8- خنده بیجا
«مِنَ الْجَهْلِ أَلضِّحْکُ مِنْ غَیْرِ عَجَب.»:
خنده بیجا از نادانى است.
9- همسایه بد
«مِنَ الْفَواقِرِ الَّتى تَقْصِمُ الظَّهْرَ جارٌ إِنْ رَأى حَسَنَةً أَطْفَأَها وَ إِنْ رَأى سَیِّئَةً أَفْشاها.»:
از بلاهاى کمرشکن، همسایه اى است که اگر کردار خوبى را بیند نهانش سازد و اگر کردار بدى را بیند آشکارش نماید.
10- پندى گویا و جامع
«أُوصیکُمْ بِتَقْوَى اللّهِ وَ الْوَرَعِ فى دینِکُمْ وَالاِْجْتَهادِ لِلّهِ وَ صِدْقِ الْحَدیثِ وَ أَداءِ الأَمانَةِ إِلى مَنِ ائْتَمَنَکُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فاجِر وَ طُولُ السُّجُودِ وَ حُسْنِ الْجَوارِ. فَبِهذا جاءَ مُحَمَّدٌ(صلى الله علیه وآله وسلم) صَلُّوا فى عَشائِرِهِمْ وَ اشْهَدُوا جَنائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ، فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إِذا وَرَعَ فى دینِهِ وَ صَدَقَ فى حَدیثِهِ وَ أَدَّى الاَْمانَةَ وَ حَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ النّاسِ قیلَ: هذا شیعِىٌ فَیَسُرُّنى ذلِکَ. إِتَّقُوا اللّهَ وَ کُونُوا زَیْنًا وَ لا تَکُونُوا شَیْنًا، جُرُّوا إِلَیْنا کُلَّ مَوَدَّة وَ ادْفَعُوا عَنّا کُلَّ قَبیح، فَإِنَّهُ ما قیلَ فینا مِنْ حَسَن فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ ما قیلَ فینا مِنْ سُوء فَما نَحْنُ کَذلِکَ.»:
لَناحَقٌّ فى کِتابِ اللّهِ وَ قَرابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللّهِ وَ تَطْهیرٌ مِنَ اللّهِ لا یَدَّعیهِ أَحَدٌ غَیْرُنا إِلاّ کَذّابٌ. أَکْثِرُوا ذِکْرَ اللّهِ وَ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَ تِلاوَةَ الْقُرانِ وَ الصَّلاةَ عَلَى النَّبِىِّ(صلى الله علیه وآله وسلم)فَإِنَّ الصَّلاةَ عَلى رَسُولِ اللّهِ عَشْرُ حَسَنات، إِحْفَظُواما وَصَّیْتُکُمْ بِهِ وَ أَسْتَوْدِعُکُمُ اللّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَیْکُمْ السَّلامَ.»:
شما را به تقواى الهى و پارسایى در دینتان و تلاش براى خدا و راستگویى و امانتدارى درباره کسى که شما را امین دانسته ـ نیکوکار باشد یا بدکار ـ و طول سجود و حُسنِ همسایگى سفارش مىکنم. محمّد(صلى الله علیه وآله وسلم)براى همین آمده است. در میان جماعت هاى آنان نماز بخوانید و بر سر جنازه آنها حاضر شوید و مریضانشان را عیادت کنید. و حقوقشان را ادا نمایید، زیرا هر یک از شما چون در دینش پارسا و در سخنش راستگو و امانتدار و خوش اخلاق با مردم باشد، گفته مىشود: این یک شیعه است، و این کارهاست که مرا خوشحال مىسازد. تقواى الهى داشته باشید، مایه زینت باشید نه زشتى، تمام دوستى خود را به سوى ما بکشانید و همه زشتى را از ما بگردانید، زیرا هر خوبى که درباره ما گفته شود ما اهل آنیم و هر بدى درباره ما گفته شود ما از آن به دوریم. در کتاب خدا براى ما حقّى و قرابتى از پیامبر خداست و خداوند ما را پاک شمرده، احدى جز ما مدّعى این مقام نیست، مگر آن که دروغ مىگوید. زیاد به یاد خدا باشید و زیاد یاد مرگ کنید و زیاد قرآن را تلاوت نمایید و زیاد بر پیغمبر(صلى الله علیه وآله وسلم) سلام و تحیّت بفرستید. زیرا صلوات بر پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) ده حسنه دارد. آنچه را به شما گفتم حفظ کنید و شما را به خدا مىسپارم، و سلام بر شما.
11- اندیشه در کار خدا
«لَیْسَتِ الْعِبادَةُ کَثْرَةَ الصِّیامِ وَ الصَّلوةِ وَ إِنَّما الْعِبادَةُ کَثْرَةُ التَّفَکُّرِ فى أَمْرِ اللّهِ.»:
عبادت کردن به زیادى روزه و نماز نیست، بلکه [حقیقتِ] عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است.
12- پلیدى خشم
«أَلْغَضَبُ مِفْتاحُ کُلِّ شَرٍّ.»:
خشم و غضب، کلید هر گونه شرّ و بدى است.
13- ویژگى هاى شیعیان
«شیعَتُنا الْفِئَـةُ النّاجِیَةُ وَالْفِرْقَةُ الزّاکِیَةُ صارُوا لَنا رادِئًا وَصَوْنًا وَ عَلَى الظَّلَمَةِ أَلَبًّا وَ عَوْنًا سَیَفْجُرُ لَهُمْ یَنابیعُ الْحَیَوانِ بَعْدَ لَظْىِ مُجْتَمَعِ النِّیرانِ أَمامَ الرَّوْضَةِ.»:
پیروان ما، گروه هاى نجات یابنده و فرقه هاى پاکى هستند که حافظان [آیین] مایند، و ایشان در مقابل ستمکاران، سپر و کمککار ما [هستند]. به زودى چشمه هاى حیات [منجىِ بشریّت] بعد از گدازه توده هاى آتش! پیش از ظهور براى آنان خواهد جوشید.
14- ناآرامى کینه توز
«أَقَلُّ النّاسِ راحَةً أَلْحُقُودُ.»:
کینه توز ، ناآرامترینِ مردمان است.
15- پارساترین مردم
«أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَى الْفَرائِضِ أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَکَ الْحَرامَ، أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ.»:
پارساترین مردم کسى است که در هنگام شبهه توقّف کند. عابدترین مردم کسى است که واجبات را انجام دهد. زاهدترین مردم کسى است که حرام را ترک نماید. کوشننده ترین مردم کسى است که گناهان را رها سازد.
16- وجود مؤمن
«أَلْمُؤْمِنُ بَرَکَةٌ عَلَى الْمُؤْمِنِ وَ حُجَّةٌ عَلَى الْکافِرِ.»:
مؤمن براى مؤمن ،برکت و بر کافر، اتمام حجّت است.
17- محصول اعمال
«إِنَّکُمْ فى آجال مَنْقُوصَة وَ أَیّام مَعْدُودَة وَ الْمَوْتُ یَأْتى بَغْتَةً، مَنْ یَزْرَعْ خَیْرًا یَحْصِدُ غِبْطَةً وَ مَنْ یَزْرَعْ شَرًّا یَحْصِدُ نِدامَةً، لِکُلِّ زارِع ما زَرَعَ لا یُسْبَقُ بَطىءٌ بِحَظِّهِ، وَ لا یُدْرِکُ حَریصٌ ما لَمْ یُقَدَّرُ لَهُ، مَنْ أُعْطِىَ خَیْرًا فَاللّهُ أَعْطاهُ، وَ مَنْ وُقِىَ شَرًّا فَاللّهُ وَقاهُ.»:
شما عمر کاهنده و روزهاى برشمرده اى دارید، و مرگ به ناگهان مىآید، هر کس تخم خیرى بکارد به خوشى بِدْرَوَد، و هر کس تخم شرّى بکارد به پشیمانى بِدْرَوَد. هر که هر چه بکارد همان براى اوست. کُندکار را بهره از دست نرود و آزمند آنچه را مقدرّش نیست در نیابد، هر که به خیرى رسد خدایش داده، و هر که از شرّى رهد خدایش رهانده.
18- شناخت احمق و حکیم
«قَلْبُ الأَحْمَقِ فى فَمِهِ وَ فَمُ الْحَکیمِ فى قَلْبِهِ.»:
قلب احمق در دهان او و دهان حکیم در قلب اوست.
19- تلاش براى رزق مقدّر
«لا یَشْغَلْکَ رِزْقٌ مَضْمُونٌ عَنْ عَمَل مَفْرُوض.»:
رزق و روزىِ ضمانت شده، تو را از کار واجب باز ندارد.
20- عزّتِ حقگرایى
«ما تَرَکَ الْحَقَّ عَزیزٌ إِلاّ ذَلَّ، وَلا أَخَذَ بِهِ ذَلیلٌ إِلاّ عَزَّ.»:
هیچ عزیزى حقّ را رها نکند، مگر آن که ذلیل گردد و هیچ ذلیلى به حقّ نیاویزد، مگر آن که عزیز شود.
21- دوست نادان
«صَدیقُ الْجاهِلِ تَعَبٌ.»:
دوست نادان، مایه رنج است.
22- بهترین خصلت
«خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَىْءٌ: أَلاِْیمانُ بِاللّهِ وَ نَفْعُ الاِْخْوانِ.»:
دو خصلت است که بهتر و بالاتر از آنها چیزى نیست:ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.
23- نتیجه جسارت بر پدر
«جُرْأَةُ الْوَلَدِ عَلى والِدِهِ فى صِغَرِهِ تَدْعُوا إِلَى الْعُقُوقِ فى کِبَرِهِ.»:
جرأت و دلیرى فرزند بر پدرش در کوچکى، سبب عاقّ و نارضایتى پدر در بزرگى مىشود.
24- بهتر از حیات و بدتر از مرگ
«خَیْرٌ مِنَ الْحَیاةِ ما إِذا فَقَدْتَهُ أَبْغَضْتَ الْحَیاةَ وَ شَرُّ مِنَ الْمَوْتِ ما إِذا نَزَلَ بِکَ أَحْبَبْتَ الْمَوْتَ.»:
بهتر از زندگى چیزى است که چون از دستش دهى، از زندگى بدت آید، و بدتر از مرگ چیزى است که چون به سرت آید مرگ را دوست بدارى.
25- وابستگى و خوارى
«ما أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَکُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ.»:
چه زشت است براى مؤمن، دلبستگى به چیزى که او را خوار دارد.
26- نعمت بلا
«ما مِنْ بَلِیَّة إِلاّ وَ لِلّهِ فیها نِعْمَةٌ تُحیطُ بِها.»:
هیچ بلایى نیست، مگر این که در آن از طرف خدا نعمتى است.
27- اکرام بدون افراط
«لا تُکْرِمِ الرَّجُلَ بِما یَشُقُّ عَلَیْهِ.»:
هیچ کس را طورى اکرام مکن که بر او سخت گذرد.
28- ارزش پند پنهان
«مَنْ وَعَظَ أَخاهُ سِرًّا فَقَدْ زانَهُ، وَ مَنْ وَعَظَهُ عَلانِیَةً فَقَدْ شانَهُ.»:
هر که در نهان، برادر خود را پند دهد او را آراسته، و هر که آشکارا برادرش را پند دهد او را کاسته.
29- تواضع و فروتنى
«أَلتَّواضُعُ نِعْمَةٌ لا یُحْسَدُ عَلَیْها.»:
تواضع و فروتنى، نعمتى است که بر آن حسد نبرند.
30- سختى تربیت نادان
«رِیاضَةُ الْجاهِلِ وَ رَدُّ المُعْتادِ عَنْ عادَتِهِ کَالْمُعْجِزِ.»:
پرورش دادن نادان و ترک دادن معتاد از عادتش، مانند معجزه است.
31- شادى بیجا
«لَیْسَ مِنَ الأَدَبِ إِظْهارُ الْفَرَحِ عِنْدَ الَْمحْزُونِ.»:
اظهار شادى نزد غمدیده، از بىادبى است.
32- جمال ظاهر و باطن
«حُسْنُ الصُّورَةِ جَمالُ ظاهر، وَ حُسْنُ الْعَقْلِ جَمالُ باطِن.»:
صورت نیکو، زیبایى ظاهرى است،و عقل نیکو، زیبایى باطنى است.
33- کلید تمام گناهان
«جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَیْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْکَذِبَ.»:
تمام پلیدى ها در خانه اى قرار داده شده و کلید آن دروغگویى است.
34- چشم پوشى از لغزش و یادآورى احسان
«خَیْرُ إِخْوانِکَ مَنْ نَسِىَ ذَنْبَکَ وَ ذَکَرَ إِحْسانَکَ إِلَیْهِ.»:
بهترین برادران تو کسى است که خطایت را نادیده گیرد و احسانت را یادآور شود.
35- مدح نالایق
«مَنْ مَدَحَ غَیْرَالمُسْتَحِقِّ فَقَدْ قامَ مَقامَ المُتَّهَمِ.»:
هر که نالایقى را ثنا گوید، خود در موضعِ اتّهام قرار گیرد.
36- راه دوست یابى
«مَنْ کانَ الْورَعُ سَجِیَّتَهُ، وَ الْکَرَمُ طَبیعَتَهُ، وَ الْحِلْمُ خُلَّتَهُ کَثُرَ صَدیقُهُ.»:
کسى که پارسایى خوى او، و بخشندگى طبیعت او، و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند.
37- انس با خدا
«مَنْ آنـَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ.»:
کسى که با خدا مأنوس باشد، از مردم گریزان گردد.
38- خرابى مناره ها و کاخ ها
«إِذا قامَ الْقائِمُ أَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنائِرِ وَ الْمَقاصیرِ الَّتى فِى الْمَساجِدِ.»:
هنگامى که قائم(علیه السلام) قیام کند، دستور به خرابى مناره ها و کاخ هاى مساجد دهد.
39- نماز شب، سیر شبانه
«إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا یُدْرَکُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّیْلِ.»:
وصول به خداوند عزّوجلّ، سفرى است که جز با عبادت در شب حاصل نگردد.
40- ادبى بسنده
«کَفاکَ أَدَبًا تَجَنُّبُکَ ما تَکْرَهُ مِنْ غَیْرِکَ.»:
در مقام ادب براى تو همین بس که آنچه براى دیگران نمیپسندى، خود، از آن دورى کنى.

نوشته شده در  شنبه 91/10/30ساعت  10:28 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد