السلام علیک یا علی بن ابیطالب

السلام علیکِ یا فاطمه الزهرا

 

ویژه نامه سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) و رو ازدواج

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  2:2 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

*شاد باشیم: شاد بودن همیشه ارزشمند است، پس سعی کنیم خود را خوشحال و سرحال نشان دهیم تا خستگی را از تن شریک زندگی خود دور کنیم.
*صبور باشیم: اگر رفتار همسرمان را خوشایند نمی‌دانیم، بهتر است با حوصله و تأمل و در شرایط مناسب او را از چگونگی رفتارش آگاه کنیم.
*منطقی رفتار کنیم: مسائل را منطقی و درست بررسی کنیم و بجای منافع شخصی ، مصالح زندگی مشترک را در نظر بگیریم و بی‌طرفانه قضاوت کنیم.
*کم توقع باشیم: از همسرمان آن قدر انتظار داشته باشیم که بتواند به انتظارات پاسخ بدهد.
*مثبت نگر باشیم: با بیاد آوردن لحظات شیرین زندگی بدبینی را از خود دور کنیم، به رفتارهای خوب همسرمان بیشتر بیندیشیم و جنبه‌های خوب زندگی را فراموش نکنیم.
*خوش بین باشیم: داشتن نگاه خوش‌بینانه به زندگی و اطرافیان باعث ایجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه می‌شود.
*یکدل باشیم: درک متقابل موجب ایجاد تفاهم می‌شود و یکدلی بوجود می‌آورد.
*شنونده خوبی باشیم: هنگامی که همسرمان با ما صحبت می‌کند، حتی الامکان به چشمان او نگاه کنیم و یا با اشاره و سرتکان دادن نشان دهیم که به حرف‌های او توجه داریم.
*مشوق همسر خود باشیم: برای رفتارها و صحبت‌های همسرمان ارزش قائل شویم و با یادآوری موقعیت‌های موفق گذشته او را تشویق کنیم تا آینده بهتری داشته باشد.
*به پیشرفت یکدیگر اهمیت دهیم: آنقدر صمیمی باشیم که پیشرفت و ترقی همسرمان یکی از آرزوهای ما باشد، در حقیقت اولین کسی که از این پیشرفت سود می‌برد ما هستیم.
*خوش قول باشیم: برای حرف‌ها و قول‌های خود ارزش قائل شویم و خود را در مقابل آنها مسؤول بدانیم، خوش قولی نشانه احترام به خود و همسر است.
*به شخصیت همسرمان احترام بگذاریم: و حرمت یکدیگر را نزد خانواده و دوستان و ... حفظ کنیم.
*ارتباط کلامی و عاطفی خود را حفظ کنیم: سعی کنیم با همسر خود درباره مسایل مختلف گفتگو کنیم. صحبت کردن بهترین راه آگاهی از افکار و احساسات همسر می‌باشد.
*با یکدیگر مهربان باشیم: همسرمان را جزئی از وجود خود بدانیم، خوبی‌هایش را بازگو کنیم، برایش خوبی خواهیم و در راه کمک به همسرمان تمام تلاش خود را بکار ببریم با مهربانی می‌توانیم مالک قلب‌های یکدیگر باشیم و رابطه گرم و صمیمی برقرار کنیم.
*محبت‌پذیر و قهر گریز باشیم: منش توأم با مهربانی و دوری از قهر و کینه صفت همسران فداکار است. تلاش کنیم که آیینه زندگیمان شفاف و بدون غبار کدورت باشد.
*راستگو باشیم: صداقت و راستی از بهترین سرمایه‌های زندگی مشترک است. هرگز نباید به دروغ و نیرنگ متوسل شویم حتی اگر حقیقت به نفع ما نباشد. فراموش نکنیم که دروغ پایه‌های زندگی را سست می‌کند.
*محیط خانواده را با صفا کنیم: فضای عاطفی خانواده باید چنان مطلوب و دوست داشتنی باشد که همسرمان در آن احساس رضایت خاطر کند و از امنیت روانی برخوردار باشد.
*به ارزشهای دینی، اخلاقی و خانوادگی پایبند باشیم: ارزش‌ها از ارکان و ستون‌های اصلی خانواده محسوب می‌شوند و مقید بودن به ارزش‌ها موجب دوام و استحکام خانواده می‌شود و اصالت آن را حفظ می‌کند.
*به نیازهای همسر توجه کنیم: رفتار دلنشین و توام با متانت موجب می‌شود، خواسته‌های خود را به راحتی بیان کند.
*بهداشت روانی همسر را تأمین کنیم: در سایه سلامت جسمی و روانی می‌توانیم به هدف‌های خود برسیم، بنابراین باید به رفتار او توجه نماییم و از افسردگی و خمودیش جلوگیری کنیم.
*با یکدیگر مشورت کنیم: هر یک از همسران باید حق داشته باشند نظر و پیشنهاد خود را بیان کنند. با مشورت کردن، راه رسیدن به زندگی سالم کوتاه‌تر می‌شود.
*قدر شناس باشیم: از همسرمان به خاطرانجام وظایف ، مسؤولیت‌ها و همکاری‌هایش قدردانی کنیم. برای ابراز سپاسگزاری و تشکر به کلمه‌های خاصی نیازمند نیستیم!
*برنامه‌ریزی کنیم: در حقیقت برنامه‌ریزی به زندگی خانوادگی نظم و سامان می‌بخشد.
*الگوی خوبی باشیم: طوری رفتار کنیم که الگوی رفتاری مناسبی برای همسر و فرزندان خود باشیم.
*خود را به جای همسرمان بگذاریم: دنیا را از دریچه نگاه او ببینیم و از خود بپرسیم «اگر من جای او بودم چه می‌کردم ؟»
*میانه رو متعادل باشیم: حضرت علی علیه‌السلام فرموده‌اند «خیر الامور اوسطها». پس اگر در تمام امور زندگی ( خوردن ، خوابیدن ، مسافرت و حتی محبت کردن و ...) اعتدال را رعایت کنیم، کمتر دچار مشکل می‌شویم.
*با جملات زیبا از همسر خود دلجویی کنیم: یک جمله شورانگیز می‌تواند طوفانی از خشم و غضب و نفرت را خاموش کند و بنای زندگی را از خطرات گوناگون دور سازد
*روابط زناشویی را بسیار مهم بدانیم: عدم توجه به این روابط موجب ایجاد مشکلات مختلف خانوادگی ، روحی و روانی برای هر یک از طرفین می‌شود و زندگی را با خطرهای جدی روبرو می‌کند.
*همسر خود را راضی کنیم: باید طوری رضایت همسرمان را جلب نماییم که مطمئن باشیم هیچوقت ما را ترک نمی‌کند و یا در هیچ مشکلی ما را تنها نمی‌گذارد.
*برای سخن و پیشنهاد همسرمان احترام قائل شویم و خود را عقل کل ندانیم: باور داشته باشیم که همیشه همه چیز را همگان دانند.
*فرمان ندهیم: نباید خانه را به پادگان تبدیل کنیم. متوجه باشیم که خانه کانون عشق و محبت است، نه محل یکه تازی و خشونت.
*تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنیم: افکار مزاحم مانند خوره ، سلامت روانی انسان را از میان می برند. بهتر است به جای اعمال تعصبات دست و پا گیر ، انرژی خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماییم.
* از ازدواج خود اظهار پشیمانی نکنیم: زندگی و روابط خود را با دیگران مقایسه نکنیم و از یاد نبریم که زندگی هر کسی مطابق سلیقه و عقل و درایت او اداره می‌شود.
*روی نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاریم: هر فردی ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد، آشکار کردن و بزرگ جلوه دادن این نقاط ضعف موجب ایجاد کدورت می‌شود. هرگز نباید از نقطه ضعف‌ها به عنوان اسلحه‌ای برای سکوت یا شکست دادن همسر استفاده کنیم.
* مقابله به مثل نکنیم: از رفتارهای تلافی جویانه بپرهیزیم و سعی کنیم به جای مقابله به مثل ، رفتار مناسب را به او یادآوری نماییم.

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:58 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=73064&categoryID=15163

http://www.sibtayn.com/fa/index.php?option=com_content&view=article&id=21647&Itemid=2429

http://www.sibtayn.com/fa/index.php?option=com_content&view=article&id=21637&Itemid=2429

http://www.sibtayn.com/fa/index.php?option=com_content&view=article&id=21642&Itemid=2429

http://www.sibtayn.com/fa/index.php?option=com_content&view=article&id=21639&Itemid=2429

http://www.sibtayn.com/fa/index.php?option=com_content&view=article&id=21636&Itemid=2429

http://www.zakerin.ir/?action=Occas.View&OccasID=331

http://www.sibtayn.com/fa/index.php?option=com_content&view=article&id=2800&Itemid=2201

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:42 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

علی جان!
شریک زندگی‏ام، شریک دینم و شریک عشقم!
زهرایت آمده است تا دستانش را وقف نوازش روح زخمی‏ات کند تا آثار رنج‏های زندگی از خاطرات محو شود.
او از طرف خدا آمده است تا در تنهایی‏های مردانه‏ات، با تو هم گریه شود.
مگر نه آنکه فرموده‏اند «جهاد زن، خوب همسرداری است».
زهرای تو، نیت خیر کرده است تا در این جهاد الهی، توفیق شهادت بیابد و نزد خدای عشق روسپید شود.
او هرگز از تو چیزی نخواهد خواست که تو را به سختی بیندازد و یا از توانت فراتر باشد تا فاطمه‏ات علیهاالسلام هست، اجازه نخواهد داد که شانه‏های مهربانت از اندوه بلرزد و چشمان نازنینت به اشک، تر شود.
زهرا علیهاالسلام در کنارت می‏ماند، تا وقتی که تازیانه‏ها میان دست او و تو فاصله بیندازد.

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:32 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

الحمدلله المحمود بنعمته المعبود بقدرته، المطاع لسلطانه، المرعوب من عذابه المرغوب الیه فیما عنده النافذ امره فى سمائه و ارضه، الذى خلق الخلق بقدرته و میزهم بحکمته و احکمهم بعزته، و اعزهم بدینه و اکرمهم بنبیه محمد ثم ان الله عز و جل قد جعل المصاهره نسبا لاحقا و امرا مفترضا نسخ بها الاثام و اوشح بها الارحام و الزمها الانام فقال عز و جل و هو الذى خلق من الماء بشرا فجعله نسبا و صهرا و کان ربک قدیرا فامر الله یجرى قضائه و قضائه یجرى الى قدره و قدره یجرى الى اجله فلکل قضاء قدر، و لکل اجل کتاب یمحو الله ما یشاء و یثبت و عنده ام‏الکتاب.
ثم ان الله تعالى امرنى ان ازوج فاطمه من على و قد زوجته على اربعماه مثقال فضه، ارضیت یا على؟ فقال على: رضیت عن الله و عن رسوله، فقال (ص) جمع الله شملکما و اسعد جدکما و بارک علیکما و اخرج منکما کثیراً طیباً. (1)
سپاس خداوندى را سزاوار است که بندگان را به نعمت عبودیت مقرب داشت و به قدرت اطاعت مکرم فرمود و به سلطنت و صولت مطیع و منقاد ساخت و به عذاب و نعمت بیمناک فرمود خدایى که امرش در آسمانها و زمین نافذ است، خداوندى که موجودات را به قدرت خود آفرید، و به حکمت خود از هم متمایز و مشخص فرمود و به عزت ایمان رشته شخصیت آنها را مستحکم و به دین و فضیلت گرامى داشت و به نبوت محمد (ص) بر آنها منت نهاد.
آن خدایى که مصاهرت و دامادى را سبب خویشاوندى قرار داد و بدین وسیله افراد و اقوام را به هم ملحق فرموده و الفت داد و امر فرمود این فریضه را همه اطاعت کنند و از سنت‏هاى خداوندى خویش قرار داد و با این دستور، آثار بت‏پرستى را محو و معدوم کرد و ارحام مادران را به ازدواج و دامادى زینت داد و مردم را به این دستور و اجراى آن ملزم کرد.
آنگاه فرمود: خداوند عزوجل آن خالقى است که بشر را از آب خلق فرمود و میانشان سبب و نسب قرار داد و پروردگارت توانا است.
پس فرمان خداست که قضایش را اجرا مى‏کند، و قضاى او است که بر قدرش جارى مى‏گردد و قدرش به سوى اجلى روانه مى‏شود و براى هر اجلى کتابى است با این همه اختیار کل به طور مطلق در دست او است آنچه را بخواهد محو یا اثبات مى‏کند و نزد او است ام‏الکتاب (لوح محفوظ) سپس فرمود: پروردگار عالم مرا امر کرد که تزویج کنم فاطمه را به على، و هم‏اکنون به قصد انشاء و به امر حق، فاطمه را به عقد ازدواج على درآوردم به مهر چهارصد مثقال نقره.
آنگاه رو کرد به على علیه‏السلام و فرمود: یا على آیا راضى هستى؟ على علیه‏السلام از جاى خود برخاست گفت: از خدا راضى و از رسول او خشنودم. پس از آن رسول خدا (ص) در حق آنها دعا کرد و گفت: خداوند مشکلات شما را برطرف نماید. و شما را خوشبخت کرده و سعادتمند گرداند، و بر شما مبارک باد این ازدواج با میمنت، و فرزندان پاک و پاکیزه از شما به عمل آید. آنگاه از منبر بزیر آمد و فرمود: انما انا بشر مثلکم اتزوج فیکم و ازوجکم الا فاطمه فان تزویجها من السماء خطبه. (2)
من یک نفر همانند شما هستم به شما زن مى‏دهم و از شما زن مى‏گیرم جز فاطمه که تزویج او در آسمان انجام گرفته است.

________________________________________________________
1 ـ ناسخ‏التواریخ زندگانى حضرت فاطمه (س)، ج 1/ 50 فاطمه الزهرا تالیف عمادزاده/ 276.
2 ـ ناسخ‏التواریخ ج 1/ 50 فاطمه الزهرا/ 277

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:29 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

1- علی علیه‏السلام می‏فرماید: دختر رسول خدا به من هدیه شد و در آن شب که به خانه من آمد، بسترمان جز یک پوست گوسفند چیزی نبود.(1)
2- در جای دیگر از آن حضرت نقل شده که فرمود: من با فاطمه در حالی ازدواج کردم که جز یک پوست گوسفند چیزی نداشتم که شب بر روی آن می‏خوابیدیم و روز علوفه شترمان را بر روی آن می‏ریختیم و خدمتگزاری در خانه نداشتیم. (2)
3- در روایتی دیگر آمده: رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله و سلم به خانه ما آمد در حالی که ما بر روی خود قطیفه‏ای انداخته بودیم که اگر از طول آن به روی خود می‏کشیدیم پهلوهایمان خالی و اگر از عرض می‏انداختیم سر و پاهایمان بی‏روپوش می‏ماند. (3)
4- از ابویزید مدینی روایت شده که هنگامی که فاطمه علیهاالسلام به خانه حضرت علی علیه‏السلام رفت در خانه آن حضرت چیزی جز ریگ پهن شده، کوزه‏ای سفالین، بالش و تکیه‏گاهی و ظرفی برای آب، چیزی دیگر نیافت. (4)
5- از انس نقل شده که گوید: فاطمه علیهاالسلام نزد رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله و سلم آمده و گفت: ای رسول خدا، من و پسر عمویم جز یک پوست گوسفند چیز دیگری نداریم که هم روی آن می‏خوابیم و هم شترمان را بر روی آن علوفه می‏دهیم، حضرت فرمود: دخترم صبر کن، همانا موسی بن عمران ده سال با همسرش زندگی کرد و جز یک عبای قطوانی- یعنی عبائی سفید که نخ‏های بسیاری در حاشیه‏اش آویزان بود- نداشتند. (5)

___________________________________________________
1 ـ ابن‏ماجه، سنن المصطفی 2/ 538.
2 ـ صفوه الصفوه، تألیف ابن‏جوزی، 2/ 3.
3 ـ ذخائرالعقبی،/ 49.
4 ـ احمد بن حنبل، «المناقب» خطی.
5 ـ زینی دحلان، «السیره النبویه»، چاپ شده در حاشیه «السیره النبویه» ج 2/ 10، و به احقاق‏الحق 10/ 395- 400 مراجعه کنید.

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:27 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

ابن شهرآشوب از ابن‏بابویه چنین روایت کرده است:
رسول خدا (ص) دختران عبدالمطلب و زنان مهاجر و انصار را فرمود تا همراه فاطمه به خانه علی (ع) روند. و در راه شادمانی نمایند و اشعاری که نمایانگر این شادمانی است بخوانند لیکن سخنانی نباشد که خدا را خوش نیاید. آنان عروس را بر استری که شهباء نام داشت (یا بر شتری) نشاندند و به روایتی نام آن استری که عروس را بر آن سوار کردند دُلدُل بود.
سمان فارسی زمام‏دار استر بود حمزه و عقیل و جعفر و دیگر بنی‏هاشم در پس آن می‏رفتند زنان پیغمبر (ص) پیشاپیش عروس بودند و چنین می‏خواندند.
ام‏سلمه می‏خواند:

سرن بعون الله یا جاراتی -واشکرنه فی کل حالات***واذکرن ما انعم رب العلی -من کشف مکروه و آفات
فقد هدانا بعد کفر وقد -انعشنا رب السماوات ***و سرن مع خیر نساء الوری -تفدی بعمات و خالات
یا بنت من فضله ذوالعلی -بالوحی منه والرسالات.(1)

ترجمه: بروید ای هووهای من بیاری خدا و سپاس گویید خداوند تعالی را در تمام حالات و بیاد آرید که خداوند بزرگ بر ما منت نهاد بلاها و آفات را برطرف کرد. نامسلمان بودیم ما را هدایت فرمود و ضعیف بودیم ما را توانایی و نیرو بخشید و بروید همراه بهترین زنان که فدای او باد همه خویشان، عمه‏ها و خاله‏ها ای دختر آن پیغمبری که خداوند متعالی برتری داد او را بر دیگران به پیغمبری و وحی از آسمان. حفصه دختر عمر چنین می‏خواند:

فاطمه خیرالنساء البشر -و من لا وجه کوجه القمر***فضلک الله علی کل الوری -بفضل من خص بای الزمر
زوجک الله فتی فاضلاً -اعنی علیاً خیر من فی الحضر***فسرن جاراتی بها انها -کریمه بنت عظیم الخطر (2)

ترجمه: بهترین زنان از جنس بشر است و کیست مثل فاطمه که چهره‏اش مانند ماه باشد خدایت برتری داد بر جهانیان به فضیلت پدری که مخصوص او گردانید آیات قرآن را تو را به ازدواج جوانمردی فاضل درآورد یعنی علی علیه‏السلام که بهتر است از همگان پس ببرید ای هووهای من او را که بزرگوار است و دختر بهترین پیامبران و بزرگ بزرگان مورخان از دیگر زنان و همسران پیامبر (ص) مطالبی را نقل کرده‏اند که برای پرهیز از طولانی شدن، از آوردن همه آنها خودداری نموده و فقط سرودی را که معاذه مادر سعد بن معاذ می‏خوانده نقل می‏کنیم:
آورده‏اند که معاذه نیز چنین می‏خواند:

اقول قولاً فیه ما فیه -واذکر الخیر و ابدیه***محمد خیر بنی‏آدم -ما فیه من کبر ولاتیه
بفضله عرفنا رشدنا -فالله بالخیر مجازیه***و نحن مع بنت نبی الهدی -ذی شرف قد مکنت فیه
فی ذروه شامخه اصلها -فما اری شیئاً یدانیه.(3)

سخنی جز آنکه باید نمی‏گویم،و بجز راه نکو نمی‏پویم، نیکو می‏گویم، و نیکویی را فاش می‏نمایم.
محمد صلی الله علیه و آله بهترین فرزندان آدم است و از لاف و خودپسندی در امان است به برکت وجود آن حضرت ما راه رشد و درستکاری خود را دریافتیم خدا به نیکی پاداش می‏دهد و ما به همران دختر پیغمبر صاحب شرف، شرافت و بزرگی در وجودش ریشه دارد صاحب بزرگی و جلال است کسی که همتای او را در جهان نمی‏بینم.
نویسنده کتاب زندگانی فاطمه زهرا (4) که خود از استادان زبده است در پایان این مطالب نوشته: چنانکه نوشته شده این روایت را بدین صورت از مناقب ابن شهرآشوب آوردم و او سند خود را کتاب مولد فاطمه و روایت ابن‏بابویه که از بزرگان علمای امامیه است معرفی می‏کند اما پذیرفتن داستان بدین صورت دشوار است نخست چیزی که ما را دچار تردید می‏سازد این است که می‏گوید: زنان پیغمبر پیشاپیش استر فاطمه راه می‏رفتند. این مؤلف خود عروسی زهرا (ع) را در ذوالحجه بسال دوم هجری نوشته است در حالی که ام‏سلمه سال چهارم هجری و حفصه پس از جنگ بدر به همسری پیغمبر (ص) درآمده‏اند و در سال عروسی زهرا (س) تنها سوده و عایشه در خانه پیغمبر (ص) بسر می‏بردند... و در پایان حضور جعفر طیار برادر حضرت علی علیه‏السلام را مطرح کرده و می‏گوید: جعفر در این تاریخ در حبشه بوده است. و از کتاب سیره ابن‏هشام نقل می‏کند که جعفر در سال هفتم هجری پس از فتح خیبر به همراه همسرش اسماء بنت عمیس از حبشه به مدینه بازگشت و می‏نویسد که پیغمبر (ص) هنگام بازگشت جعفر از حبشه فرمود: به کدام یک از این دو شادمان باشم (فتح خیبر یا بازگشت جعفر) (5)
و در بحار نیز چنین می‏خوانیم:
اسماء بنت عمیس (که پس از این داستانش ذکر خواهد شد که در شب زفاف حضرت زهرا علیهاالسلام متکفل رفع نیازمندیهای عروس بوده) در زمان عروسی حضرت زهرا علیهاسلام به همراه شوهرش در حبشه بسر می‏برد و در سال هفتم هجری از حبشه به مدینه برگشته‏اند. این بانو ابتدا همسر جعفر طیار بود و پس از شهادت همسرش به همسری ابوبکر درآمد و فرزندی بنام محمد بن ابی‏بکر از او به دنیا آمد (این پسر، همان است که از یاران حضرت علی علیه‏السلام شد و آن حضرت می‏فرمود نگویید محمد بن ابی‏بکر، بلکه بگوئید محمد بن علی به خاطر فضایلی که در این جوان وجود داشت) بعد از فوت ابوبکر، اسماء بنت عمیس به همسری علی علیه‏السلام درآمد. (6)
و نیز در همان سند آمده که آن بانویی که بنام اسماء در عروسی حضرت زهرا علیهاالسلام بوده اسماء دختر یزید بن سکن انصاری است، که به غلط اسماء بنت عمیس نقل شده است و دیگر این که کنیه این خانم ام‏سلمه است که به او خطیبهالنساء می‏گفتند یعنی در مدینه این خانم را معمولاً به خواستگاری دخترها می‏فرستادند. پس نه اسماء، اسماء بنت عمیس است و نه ام‏سلمه، ام‏سلمه همسر رسول خدا (ص).
و بعضی نیز نقل کرده‏اند: اسماء بنت عمیس در عروسی نبوده بلکه (سلمی بنت عمیس همسر حمزه بوده است (7)

1 ـ زندگانی فاطمه الزهرا/ 63
2 ـ زندگانی فاطمه الزهرا/ 64
3 ـ زندگانی فاطمه الزهرا تألیف دکتر شهیدی/ 65
4 ـ دکتر شهیدی
5 ـ زندگانی فاطمه زهرا/ 69 نقل از کتاب ابن‏هشام، ج 3/ 414.
6 ـ بحار، ج 43/ 134
7 ـ بیت‏الاحزان مترجم/ 61 نقل از اعیان‏الشیعه ج 1/ 313.

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:26 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

پیامبر گرامى رو به امیر مؤمنان کرد و فرمود: آیا چیزى از امکانات مالى و اقتصادى براى ازدواج در اختیار دارد؟
آن حضرت پاسخ داد: پدر و مادرم فدایت باد! به خداى سوگند شرایط اقتصادى من بر شما پوشیده نیست. همه‏ى ثروت من در حال حاضر یک شمشیر ستم سوز است و یک زره براى جهاد و یک شتر آبکش براى کسب و کار.
آرى! این دارایى على علیه‏السلام است و این تمامى امکانات مالى و اقتصادى اوست که مى‏خواهد با دخت یگانه‏ى پیامبر پیمان زندگى ببندد.
پیامبر گرامى در برابر صداقت و جوانمردى وصف‏ناپذیر امیر مؤمنان در اوج کرامت و بزرگوارى فرمود: على جان! اما در مورد شمشیرت نظرم این است که شما به او نیازمندى تا بوسیله‏ى آن در راه خدا و دفاع از حقوق و امنیت انسانها به جهاد برخیزى و دشمنان تجاوز کار خدا را سر جایشان بنشانى. در مورد شترت نیز نظرم این است که آن هم وسیله‏ى کار و درآمد توست. بوسیله‏ى آن، هم نخلستانت را آب مى‏دهى و براى خانواده‏ات هزینه‏ى زندگى فراهم مى‏آورى و هم زاد و توشه‏ى سفرت را جابجا مى‏نمایى. پس از تعیین زره‏ى حضرت على علیه‏السلام به عنوان مهریه حضرت زهرا (س) حضرت رسول اکرم فرمودند: اما من دخت فرزانه‏ام را به ازدواج تو در خواهم آورد و در برابر این پیمان براى زندگى مشترک و به نشان صفا و صداقت، اینک زره‏ات را بفروش و پول آن را بیاور تا ترتیب این کار را بدهم.
امیر مؤمنان به دستور پیامبر به بازار شتافت و زره مورد اشاره را به حدود پانصد درهم فروخت و پول آن را به پیشواى بزرگ توحید و آزادگى تقدیم داشت.
بعد از آنکه امیرالمؤمنین علیه‏السلام سپر جنگ خود را به پانصد درهم فروختند و مهریه حضرت زهرا قرار دادند مبلغ آنرا به رسول اکرم دادند:
امام صادق علیه‏السلام در ضمن روایتى مى‏فرماید: رسول خدا درهم‏ها را در دامنش ریخت و مشتى از آن را که شصت و سه یا شصت و شش درهم مى‏شد به ام‏ایمن داد تا لوازم خانه خریدارى کند، مشتى دیگر را به اسماء بنت عمیس داد تا عطر و گلاب بخرد، و مشتى را به ام‏سلمه داد تا غذا تهیه کند و عمار و ابوبکر و بلال را براى خرید چیزهائى فرستاد که براى خود حضرت زهرا لازم بود، که از جمله وسائلى که براى براى حضرت خریدارى شد اقلام ذیل بود:
1- یک پیراهن به هفت درهم.
2- یک روسرى به چهار درهم.
3- قطیفه سیاه خیبرى.
4- تختخواب با روتختى
5- دو دست رختخواب از پارچه مصرى که محتواى یکى از آن دو لیف خرما و دیگرى پشم گوسفند بود.
6- چهار پشتى از پشم طائف با محتوائى از گیاهى به نام اذخر.
7- پرده‏اى از پشم
8- حصیرى هجرى
9- آسیاى دستى
10- دلوى چرمى
11- ظرفى مسى براى درست کردن حناء
12- کاسه‏اى براى شیر
13- ظرفى براى آب
14- آفتابه‏اى قیراندود
15- سبوئى سبز رنگ
16- دو کوزه سفالى
17- فرشى از پوست
18- عبائى قطوانى
19- مشک آب.

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:24 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

یکى از سنتهاى اسلامى «ولیمه» دادن در مراسم عروسى است، یعنى مستحب است در این مراسم غذایى تهیه شود و جمعى را اطعام کنند که البته در کیفیت و مقدار تابع شئون و مقدورات افراد است که به هر نحوى ممکن است این سنت اسلامى را انجام دهند، و رسول خدا (ص) نیز که خود این سنت را تشریع فرموده بود در مراسم عروسى فاطمه دختر عزیزش این کار را انجام داد، و در اینکه آیا خود پیغمبر ترتیب این «ولیمه» را داد یا به على (ع) دستور تهیه‏ى آن را داد و یا هر دو در تهیه‏ى آن شرکت داشتند، اختلاف است.
مطابق نقل امالى شیخ صدوق (ره) رسول خدا (ص) به على فرمود: تهیه گوشت و نان با ما، و خرما و روغن با تو باشد (1)
و بر طبق نقل مرحوم راوندى در خرایج، پیغمبر اسلام مقدارى غذا و حلوا درست کرد و به على فرمود: مردم را دعوت کن (2)
و در روایتى که مرحوم اربلى در کشف‏الغمه روایت کرده چنین است که على (ع) گوید: رسول خدا از همان پول زره خودم که قبلاً فروخته بودم مقدارى را به ام‏سلمه سپرده بود و هنگام عروسى ده درهم از آن پول را از ام‏سلمه گرفت و به من داد و فرمود: با این پول مقدارى روغن و قدرى خرما و کشک خریدارى کن و من چنان کردم و خود آن حضرت آستین را بالا زد و سفره‏اى چرمى طلبید و آن خرما و روغن و کشک را مخلوط کرده و غذایى تهیه نمود و از مردم با همان غذا پذیرایى شد. (3)
و در نقل دیگرى از آن حضرت حدیث کرده که به على فرمود:
«یا على لابد للعرس من ولیمه»
«على جان! در عروسى باید ولیمه داد.»
و به دنبال آن روایت کرده که سعد گفت: من گوسفندى براى این ولیمه مى‏دهم و گروه دیگرى از انصار نیز هر کدام در حدود توانایى خود چیزى تهیه کردند و مراسم ولیمه انجام گردید، که این روایت را بیشتر اهل سنت نیز مانند طبرى و ابن‏حجر و سیوطى و دیگران نقل کرده‏اند. (4)
به هر صورت ولیمه تهیه شد و پیغمبر خدا به على فرمود: اکنون برخیز و هر که را مى‏خواهى براى صرف غذا دعوت کن، على (ع) گوید: من به مسجد آمدم و دیدم گروه بسیارى از اصحاب در مسجد حضور دارند خواستم برخى را دعوت کنم و برخى را نکنم حیا مانع من شد و از این رو بر بلندى بالا رفتم و با این جمله که با صداى بلند گفتم:
«اجیبوا الى ولیمه فاطمه»!
(شما را به صرف ولیمه‏ى (عروسى) فاطمه دعوت مى‏کنم!)
همه را دعوت نمودم، و مردم دسته دسته به راه افتادند ولى من از زیادى مردم و کمى غذا به خجلت فرورفتم و رسول خدا این مطلب را دانست و مرا دلدارى داده فرمود: على جان (غصه مخور) من به درگاه خداى تعالى دعا مى‏کنم تا در غذا برکت دهد.
و همین طور هم شد که همگى آن جمعیت بسیار از غذاى اندک خوردند و سیر شدند و همه را کفایت کرد.
و در نقل دیگرى است که پیغمبر فرمود: بگو مردم ده نفر ده نفر بیایند و غذا بخورند و هر دسته‏ى ده نفرى که مى‏آمدند رسول خدا (ص) خود براى آنها غذا مى‏کشید و بدانها مى‏داد و مى‏خوردند و چون سیر مى‏شدند از اتاق خارج شده و ده نفر دیگر مى‏آمدند و بدین ترتیب همگى را غذا داد. چون مدعوین غذا خوردند رسول خدا ظرفى هم براى زنان فرستاد و ظرفى هم جداگانه براى داماد و عروس کشید و فرمود:
«هذا لفاطمه و بعلها»
(این هم مال فاطمه و شوهرش!)
و بر طبق حدیثى که ابن شهرآشوب روایت کرده دو روز این کار تکرار شد و روز سوم نیز ابوایوب انصارى ولیمه داد و مردم مهمان او بودند.

1 ـ بحارالانوار، ج 43، صص 95 و 106.
2 ـ بحارالانوار، ج 43، صص 95 و 106.
3 ـ کش الغمه، ج 1، ص 361.
4 ـ احقاق‏الحق، ج 10، ص 424.

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:24 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم در عروسى زهرا علیهاالسلام یک دست پیراهن نو به زهرا داده بود تا در شب عروسى بپوشد، هنگامى که فاطمه به خانه‏ى زفاف رفت، بر سجاده‏ى عبادت خود نشسته بود و با خدا مناجات مى‏کرد، ناگاه مستمندى به در خانه‏ى فاطمه آمد و با صداى بلند گفت: «از در خانه‏ى نبوت یک پیراهن کهنه مى‏خواهم».
فاطمه علیهاالسلام در آن وقت دو پیراهن داشت، یکى کهنه و دیگرى نو، خواست پیراهن کهنه را طبق تقاضاى فقیر، به او بدهد، ناگاه به یاد این آیه (92 آل‏عمران) افتاد که مى‏فرماید: «هرگز به حقیقت نیکوکارى نمى‏رسید مگر آنچه را دوست دارید انفاق کنید».
حضرت زهرا علیهاالسلام که مى‏دانست پیراهن نو را بیشتر دوست دارد، به این آیه عمل کرد و پیراهن نو را به فقیر داد.
فرداى آن شب هنگامى که پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم پیراهن کهنه را در تن او دید. پرسید: «چرا پیراهن نو را نپوشیده‏اى؟ حضرت زهرا علیهاالسلام عرض کرد: آن را به فقیر دادم.
پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم فرمود: «اگر پیراهن نو را براى شوهرت مى‏پوشیدى بهتر و مناسبتر بود».
فاطمه علیهاالسلام عرض کرد: این روش را از شما آموخته‏ام، در آن هنگام که مادرم خدیجه همسر شما گردید، همه‏ى اموال خود را در راه شما به تهى‏دستان بخشید، کار به جایى رسید که فقیرى به در خانه‏ى شما آمد و تقاضاى لباس کرد، در خانه لباسى وجود نداشت، شما پیراهن خود را از تن بیرون آورده و به او دادى، از این رو این آیه (29/ اسراء) نازل شد: «و بیش از حد دستت را مگشا تا مورد سرزنش قرار گیرى و از کرا فرومانى».
پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم تحت تأثیر محبتها و خلوص دخترش زهرا علیهاالسلام قرار گرفت قطره‏هاى اشک از چشمانش سرازیر شد، فاطمه علیهاالسلام را به نشانه‏ى محبت به سینه‏اش چسبانید. (1)

1 ـ ریاحین‏الشریعه/ ج 1/ ص 106 و 105

نوشته شده در  شنبه 90/8/7ساعت  1:22 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد