به گزارش فارس، "معمر محمد عبدالسلام القذافی" در سال 1942 در روستایی به نام "جهنم" به دنیا آمد. وی که یکی از طولانی‌ترین ریاست‌جمهوری‌های تاریخ معاصر را داشته است، در سال 1969 زمانی که 27 سال داشت با انجام کودتا علیه "ادریس اول" پادشاه وقت لیبی به قدرت رسید.
وی 42 سال در لیبی حکمرانی کرد و به علت خصوصیات منحصر به فردی که داشت، علاوه بر دیکتاتوری و قلع و قمع معترضان خود همواره سعی داشت در این مدت خود را در کانون توجه رسانه‌های داخلی و خارجی قرار دهد.
اقامت در چادر، سخنرانی‌های طولانی در سازمان ملل، محافظان زن و ایده‌های عجبیش در عرصه بین‌المللی مواردی بود که وی از آنها برای این منظور استفاده می‌کرد.
او پس از ازدواج با همسر اولش و بعد از به دنیا آمدن "محمد قذافی" او را طلاق داد. سپس با همسر دومش از شهر دارالبیضاء ازدواج کرد تا از وی صاحب هفت فرزند گردد که بزرگترین آنها سیف الاسلام قذافی است.
قذافی دستورات حکومتی خود را در کتابی به نام "کتاب سبز" خود جمع آوری کرده بود، وی البته به علت روابط خوبی که از طریق فرزند خود سیف الاسلام با تل‌آویو داشت، خواستار صلح با یهودیان و صهیونیست‌ها بود و می‌گفت که در کشور فلسطینی واحد و یکپارچه اعراب و یهودیان باید در کنار یکدیگر زندگی کنند.
قذافی گرایشات قومی و عربی عجیبی داشت و خود را سلطان آفریقا می‌دانست. وی البته به علت طرد شدن از سوی کشورهای عربی و اسلامی همواره سعی می‌کرد خود را از ردیف این کشورها جدا کند و اصالت آفریقایی خود را بیشتر مورد تاکید قرار میداد.
تفکرات سیاسی قذافی التقاطی او چپ مارکسیستی بود و بنا بر گفته خودش به شدت از جمال عبدالناصر تاثیر پذیرفته بود.
مهمترین پرونده قذافی در طی سال‌های گذشته ربودن امام موسی صدر موسس مجلس اعلای شیعیان لبنان و جنبش امل این کشور، است. امام موسی در 3 شهریور سال 1357 و در آخرین مرحله از سفر دوره‌ای خود به کشورهای عربی، بنابر دعوت رسمی معمر قذافی وارد لیبی شد و در روز 9 شهریور ربوده شد. دستگاه‌های قضایی لبنان و ایتالیا و تحقیقات انجام شده از سوی واتیکان، ادعای رژیم لیبی مبنی بر خروج صدر از آن کشور و ورود او به رم را رسما تکذیب کرده‌اند.
مجموعه اطلاعات آشکار و پنهانی که طی دو دهه پیش بدست آمده، تماما گواه آنند که موسی صدر هرگز خاک لیبی را ترک نگفته‌است. در این میان قرائن متعددی حکایت از آن دارند که امام موسی صدر همچنان زنده است.
روز 17 فوریه گذشته تظاهرات و قیام مردمی در لیبی به تاثیر از انقلاب تونس و مصر و با ادامه دیکتاتوری‌های قذافی آغاز شد. دلیل شعله‌ور شدن اعتراضات مردمی در لیبی دستگیری یک وکیل و فعال حقوق بشر به نام "فتحی تاربل " عنوان شده که با بستگان زندانی‌های زندان ابو سلیم که در آن مخالفان حکومتی و متهمان به اسلامگرایی نگهداری می‌شوند، ارتباط داشته است.
انقلاب مردمی در این کشور روند پرشتابی داشت اما واکنش قذافی به این اعتراضات نیز مانند تمام ژست‌ها و اطوارهایش خاص بود. آقای خاص این بار جواب مردم در تظاهرات خیابانی را با جنگنده بمب‌افکن داد و افکار عمومی جهان را با علامت سوال بزرگی درباره سلامت روانی این دیکتاتور مواجه کرد، اما غرب از این فرصت به خوبی سوءاستفاده کرد تا مانند پرونده یوگسلاوی در میانه دهه 90وارد بازی شده و از این فرصت به سود استفاده کند.
غربی‌ها به راحتی توانستند با همین بهانه تمام زیرساخت‌های لیبی را تخریب کنند و تا ده‌ها سال برای منابع غنی این کشور در عصر پس از قذافی دندان تیز کنند.
قذافی که ظاهرا بعد از فرار از طرابلس در شهر سرت زادگاه خود مستقر شده بود، همچنان به همراه تعدادی از مبارزان خود که با اموال غارت شده از بیت‌المال لیبی همچنان آنها را وفادار به خود نگه داشته بود، به مقاومت شدید علیه انقلابیون دست زد، بطوریکه انقلابیون دو ماه پشت دروازه‌های این شهر اردو زدند و در این مدت تلفات زیادی نیز دادند، اما نهایتا امروز پنج‌شنبه 20 اکتبر سال 2011 شهر سرت به صورت نهایی سقوط کرد و ساعتی بعد از سقوط سرت منابع خبری و مقامات رسمی لیبی کشته شدن معمر القذافی دیکتاتور لیبی در درگیری‌های سرت را منتشر کردند.
به این ترتیب قذافی در سن 69 سالگی و بعد از جنایات زیادی که در 42 سال دیکتاتوری علیه ملت خود مرتکب شده بود، کشته شد و ملت لیبی را در شادمانی عمیقی قرار داد.
