سفارش تبلیغ
صبا ویژن
نرم افزار مدیریت اطلاعات شهدا -ایثار
منوی اصلی
 » صفحه نخست
 » پروفایل مدیر وبلاگ
 » پست الکترونیک
 » آرشیو وبلاگ
 » عناوین مطالب وبلاگ

موضوعات وبلاگ
 » مقالات سیاسی
 » مقالات دینی و مذهبی
 » مقالات اجتماعی
 » مقالات علمی و آموزشی
 » مقالات تاریخ
 » پاسخ به شبهات
 » فراماسونری و شیطان پرستی
 » حجاب
 » اخبار
 » اخبار و مطالب تصویری
 » حضرت فاطمه ی زهرا(س)
 » امام حسین(ع)
 » امام سجاد(ع)
 » امام محمّد باقر(ع)
 » امام موسی کاظم(ع)
 » امام رضا(ع)
 » امام جواد(ع)
 » امام هادی(ع)
 » حضرت مهدی(عج)
 » بابیت و بهاییت
 » شهدا
 » سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س)
 » 13 ابان
 » عرفه،روز نیایش
 » حضرت زینب کبری(س)
 » حضرت مسلم بن عقیل(ع)
 » حضرت رقیه(س)
 » عید سعید قربان
 » طنز
 » انحرافات جنسی
 » حوادث
 » نقد و تحلیل
 » عید سعید غدیر خم
 » داستان
 » ولایت فقیه
 » علما و مراجع
 » شعر
 » آخر الزمان

همسنگران
 » EMOZIONANTE
 » عاشق آسمونی
 » به سوی فردا
 » شکوفه های زندگی
 » ترنم یاس
 » بسم الله العلی العظیم
 » فرزانگان امیدوار
 » لحظه های آبی
 » کوچه ای برای گفتن
 » عَشَقه
 » قاصدک
 » جزین
 » عروج
 » جزیره علم
 » پرورش دینی
 » خداجونم
 » همنشین
 » بیداران...
 » سایت اطلاع رسانی دکتر رحمت سخنی Dr.Rahmat Sokhani
 » دست خط ...
 » آخرالزمان و منتظران ظهور
 » سید علی خامنه ای
 » یا امیر المومنین روحی فداک
 » *** انـتـظـار ***
 » یک لحظه با یک طلبه!
 » شهیدان لاله های لاله زارند
 » روح مناجات
 » عکس و مطلب جالب و خنده دار
 » آموزه ـ AMOOZEH.IR
 » اقتصاد بدون یارانه
 » کــــلبه
 » میر یزید نیوز
 » موعود هادی
 » نظرمن
 » هو اللطیف
 » افسونگر
 » جاده های مه آلود
 » سیب سرخ
 » قیدار شهر جد پیامبراسلام
 » سکوت خیس
 » منتظرظهور
 » ...بــــــــاران که ببارد، همه عاشق هستند
 » سایه
 » شیمی وزندگی
 » ● بندیر ●
 » سایت مهندسین پلیمر
Polymer Engineers of Darab University

 » سجاده ای پر از یاس
 » افطار
 » شقایقهای کالپوش
 » لنگه کفش
 » عاشقانه می گویم
 » .::نهان خانه ی دل::.
 » دل نوشته های یک دختر شهید
 » نمکدون...
 » بچه مرشد!
 » سکوت ابدی
 » حامل نور ...
 » وبلاگ عقل وعاقل شمارادعوت میکند(بخوانیدوبحث کنیدانگاه قبول کنید)
 » TOWER SIAH POOSH
 » خاکستر سرد
 » هم نفس
 » حسن آباد جرقویه علیا
 » سیب خیال
 » حقوقی و فقهی
 » چلچراغ شهادت
 » لباس شخصی
 » حنا، دختری با مقنعه
 » پرپر
 » معراج ستاره ها
 » تفحص شهدا
 » جبهه وبلاگ غدیر
 » یا علی مدد
 » مُهر بر لب زده
 » نشریه حضور
 » نغمه ی عاشقی
 » MNK Blog
 » یگان امُل های مُدرنیسم نشده...امُلیسم
 » جریان شناسی سیاسی - محمد علی لیالی
 » ● رایحه ●
 » عــــــــــروج
 » کانون فرهنگی شهدا
 » برلیان
 » پژواک
 » تخــریــبـچــی
 » ****شهرستان بجنورد****
 » نظرعشق
 » +O
 » عشق الهی
 » سرزمین مِه وخورشید (خورشید گام سبز)
 » بی سر و سامان
 » ~>+ حبـــــــــــــــاب خیــــــــــــــــال +<~
 » شب و تنهایی عشق
 » گمگشته
 » دانلود بازی موبایل جاوا
 » صراط مستقیم
 » سلحشوران
 » آوای قلبها...
 » سکوت سبز
 » دوربین مدار بسته
 » طراوت باران
 » هــم انــدیشـی دینــی
 » یادداشتها و برداشتهای سخی فرهادی
 » گل و منظره
 » تعمیرات تخصصی انواع پرینتر لیزری اچ پی HP رنگی و تک رنگ و اسکنر
 » جـــیرفـــت زیـبا ( استان سبزواران)
 » ثریای کویر ایران
 » خاطرات دکتر بالتازار
 » پروانگی
 » دارالرضوان
 » اندیشه برتر
 » امام زمان
 » .: شهر عشق :.
 » باولایت
 » سکوت سبز
 » اردبیل بهشتی پنهان
 » بوی سیب
 » بادصبا
 » یاربسیجی
 » جاده مه گرفته
 » طریق یار
 » رباتیک
 »
 » سایت روستای چشام (Chesham.ir)
 » سرگرمی اطلاع رسانی شمیم یاس
 » مهاجر
 » فقط عشقو لانه ها وارید شوند
 » منطقه آزاد
 » میقات محمد
 » ابـــــــــــرار
 » یادداشتهای فانوس
 » علمدارمظلوم
 » نور اهلبیت (ع)
 » انسان جاری
 » گدایی در جانان به سلطنت مفروش
 » سرافرازان
 » یک
 » پارسی نامه
 » تمهیدات
 » شبح سیاه
 » خون شهدا
 » مقلدان علمدار
 » ایحسب الانسان ان یترک سدی
 » جرعه ای از شراب عشق
 » رازهای موفقیت زندگی
 » مطب مجازی روانشناسی
 » صبح امید
 » قافیه باران
 » رایحه ظهور به مشام می رسد! از کجاست؟
 » دهن رود
 » شبستان
 » حرم الشهدا
 » برادران شهید هاشمی
 » شهداشرمنده ایم _شهرستان بجنورد
 » کبوتر حرم
 » یامهدی
 » سعادت نامه
 » آدمکها
 » اسطوره عشق مادر
 » دلنوشته های یک فروند چریک
 » پنجره چهارمی ها
 » نسیم یاران
 » صدای سکوت
 » ترانه ی زندگیم (Loyal)
 » سیاست دینی
 » جزتو
 » عشق پنهان
 » Manna
 » ألیس اللهُ بکافٍ عبده ...
 » محض خدا
 » بشری
 » پرهیزگاران، جوانمردان واقعی ...
 » زشت است بی تو زندگی زیبای عالم
 » سیاه مشق های میم.صاد
 » بهشت بهشتیان
 » آسمانی
 » کابینت ام دی اف محمدی 09126600583 شهریار
 » عشق الهی: نگاه به دین با عینک محبت، اخلاق، عرفان، وحدت مسلمین
 » عطش (وبلاگ تخصصی ماه محرم و صفر)
 » پروانه های بی پروا
 » زندگی
 » اواز قطره
 »
 » بچّه شهید (به یاد شهدا)
 » بیا تو!!!
 » حرف شیرین
 » کلبه تنهایی
 » اخراجی های جدید
 » تـــــــکـــبـــیــر
 » راه فضیلت
 » مهاجر
 » عاشقانه
 » ستاره طلایی
 » مردود
 » ماه و مهر
 » غروب آرزوها
 » شهید شلمچه
 » جبهه فرهنگی امام روح الله مازندران محمودآباد
 » شمیم یاس
 » فالوده یزدی
 » گروه اینترنتی جرقه داتکو
 » جواندل
 » شهید قنبر امانی
 » نهِ/ دی/ هشتاد و هشت
 » چفیه
 » همای رحمت
 » مرگ عاشق
 » ویژه نامه کارون پردیس
 » شاه تور
 » هر چی تو فکرته
 » پلاک 40
 » به وبلاگ بر بچون دزفیل(دزفول) خوش اومهِ
 » غزلیات محسن نصیری(هامون)
 » خدایا؟فرشته ام را به کسی نخواهم داد!هرگز!میگذاری آیا؟
 » ... یاس ...
 » read me (بخوان مرا...)
 » خورشید مکه
 » ..:: بهونه های بارونی ::..
 » فدائیان ولایت
 » گروس سرای آشنا
 » وبلاگ رسمی هیئت توآ در بندر عامری
 » بیــــــــــــــــدهای سَرقنات
 » حرف های من...
 » ازدواج آگاهانه، همین و بس
 » هالی
 » دانلود کتاب
 » Nili2012
 » تنهایی.......
 » جمعه های سوت و کور
 » حقوقدان منتظر
 » ژئوماتیک
 » با ولایت زنده ایم
 » پا در کفش همه!
 » اهلبیت (ع)،کشتی نجات ما...
 » دردودل
 » وبلاگ اندیشه های مطهر -بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی مالک اشتر
 » تنهای غریب
 » ترنم حضور
 » #**حرف های گفتنی**#
 » FANTOM
 » صدفی برای مروارید
 » مجله التکرونیکی وبلاگ های پایگاه شهید سیدمصطفی خمینی(ره)
 » MARAll
 » ایرانی باشیم
 » کنج دلتنگی های من!
 » صاعقه
 » عطر ریحان
 » شاهکار
 » کتابهای رایگان برای همه
 » مهربانی
 » گروه فرهنگی سردار خیبر
 » اصولی رایانه
 » سید خراسانی
 » پرسپولیس
 » بادله گشت
 » عفاف و حجاب
 » موسسه فرهنگی هنری سنگر
 » خاطره های مدرسه و دوستان
 » یه دخترشاد
 » حرفهای آسمانی
 » .... فاصله ....
 » حاج احمد متوسلیان
 » هدایت قرآنی
 » سلام بر ساقی عطشان کربلا
 » راهی به سوی اینده
 » ایرانیان ایرانی
 » باشگاه پرواز
 » َ ازدانشگاه آزادقزوین
 » فاطمیون لنجان
 » آذرخش
 » IT فناوری اطلاعات
 » و ناگهان مرگ...
 » مهدی یاران
 » محب
 » y divouneh
 » عطر حضور
 » بهار عشق
 » وبلاگ مرزداران عشق * ایران *
 » ناجی
 » ما اهل دلیم
 » آرمان
 » لــعل سـلـسـبیــل
 » ای دریغااااااااا
 » شهادت
 » می گذره ...
 » چند تکه عاشقانه
 » تاریخ را به یاد اوریم
 » خاکریز ولایت
 » ادبیات
 » عدالت جویان نسل بیدار
 » در حسرت شهادت
 » اخبار دنیای عشق
 » چزابه
 » وبلاگ شخصی مرتضی صادقی
 » تجربه های مربی کوچک
 » آمرین به معروف و ناهیان از منکر
 » مرامنامه عشاق
 » صل الله علی الباکین علی الحسین
 » نماز ریشه ی همه ی خوبیها
 » جدیدترین یوزر پسورد آنتی ویروس nod32- Kaspersky - Avira
 » اللهم عجل لولیک الفرج

جنبش سایبری: بصیرت علوی لبیک یا خامنه ای
طراح قالب


سایر امکانات
 RSS 
POWERED BY
BLOGFA.COM

 

  السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

 

 

مفهوم قرآنی باب الحوائج

 

برای رسیدن به هر هدفی و پاسخ گویی به هر نیازی، راه های کوتاه و بلند و آسان و سختی وجود دارد. انسان به طور طبیعی و به حکم عقل می کوشد تا کوتاه ترین و آسان ترین راه را برگزیند و خود را به هدف و برآورد نیاز خویش برساند.از دیگر چیزهایی که می بایست برای رسیدن به هدف فراهم کرد، ابزارهای مناسب و وسایلی است که بتواند درراه رسیدن به آن کمک کند. انتخاب وسیله و ابزار مناسب نیز از مهم ترین اموری است که می بایست گزینش شود؛ از این رو کسانی که راه درستی را برنمی گزینند و یا در صدد انتخاب وسیله و ابزار مناسب برنمی آیند، یا به مقصد و هدف نمی رسند و یا درنهایت با سختی و هزینه بسیار به بخشی از هدف دست می یابند.قرآن با توجه به اهداف زندگی بشر که رسیدن به کمال مطلق و سعادت مطلوب است، راه مستقیم و کوتاه و آسانی را به انسان نشان داده است که از آن به صراط مستقیم یاد می کند. در مساله ابزارها و وسایل مناسب برای رسیدن به مقصد نیز وسایل و ابزارهایی را مشخص کرده است که در این نوشتار به نحو اجمال دراین باره سخن گفته خواهد شد

اسباب و وسایل رسیدن به هدف

در آموزه هایی قرآنی جست و جوی وسایل مناسب به عنوان تکلیف و وظیفه مومنان بیان شده است و از همگان خواسته شده تا سبب و وسیله مناسبی بیابند. خداوند در این باره چنین دستور می دهد؛ ابتغوا الیه الوسیله؛ به سوی خدا وسیله بجویید. (مائده آیه 35 و نیز سوره اسراء آیه 57)
در داستان ذوالقرنین به مساله سبب و ابزار اشاره می شود و می فرماید ذوالقرنین با پیروی از سبب خود را به مغرب رساند و سپس با پیروی از سببی دیگر خود را به مشرق رساند و بر اقوام و مسایلی آگاهی یافت. آن گاه سبب دیگری را جست و با آن خود را به میان دو کوهی چون سد و دیواره بلند رساند (کهف آیات 84تا 93)
در این آیات سخن از به کارگیری اسباب خاصی برای رسیدن به مشرق و مغرب و دیواره سبب های دوگانه است. تکرار واژه سبب در این آیات خود نشان می دهد که او برای رسیدن به هر هدف خاص، از وسیله و سبب خاصی پیروی کرده و آن را به کار گرفته است.

معنی و مفهوم سبب

واژه سبب به معنای وسیله ای است که دو چیز را به هم مرتبط می کند و نوعی پیوند ایجاد می نماید. از این روست که از رابطه میان دو چیز که نوعی همبستگی علت ومعلولی میانشان وجود دارد، به سببیت یاد می کنند و می گویند که این خورشید سبب روشنایی است و یا بیماری یرقان یا افزایش بلغم سبب زردی شده است. دراین جا به جهت نوعی پیوند که میان دو چیز است از آن به سبب یاد شده است. از این رو تنها به وسایلی، می توان اطلاق سبب کرد که ارتباط و پیوند میان دو چیز را پدید آورد.
بنابر این اگر خداوند از انسان می خواهد که برای ارتباط با خدای یگانه و رسیدن به وی سبب و وسیله مناسب پیدا کند، منظور بهره گیری از وسایل و اسبابی است که بتواند این پیوند را پدید یا تقویت کند.

وسیله میان خدا و انسان

در آموزه های قرآنی پیامبران و اولیای الهی به عنوان وسایل و اسباب میان زمین وآسمان و خدا و انسان معرفی شده اند در برخی از آیات از این سبب و وسیله به حبل الله (آل عمران آیه 103 و نیز 112) و یا عروه الوثقی (بقره آیه 256 و لقمان آیه 22) نیز یاد شده است.
حبل الله ریسمان الهی است که میان انسان و خدا قرار می گیرد و پیوند و ارتباط میان آن دو را پدید می آورد و از آن جایی که انسان در زندگی خود به ویژه در سختی ها و مصیبت ها و دشواری های مادی و معنوی به هر چیزی چنگ می اندازد تا خود را از بلا و مصیبت برهاند و به آرامش و آسایش برسد، خداوند از وی می خواهد که درجست وجوی دستگیره، به دستگیره محکم الهی چنگ بزند که در آیات و روایات دیگر از آن دستگیره، به قرآن و پیامبر (ع) و عترت پـاکش (ع) معنا و تفسیر شده است.
بر این اساس در آموزه های قرآنی کوتاهترین، آسان ترین و امن ترین راه، صراط مستقیمی است که پیامبر می فرماید آن راه من است: هذا صراطی و بهترین و محکمترین ابزار و وسیله و سبب برای برآورد نیازها و رسیدن به مقصد نیز قرآن و اهل بیت(ع) می باشند. هرکس به این ریسمان و حبل الله بیاویزد به خدا می رسد و همه نیازها و جوائج ایشان برآورده می شود. انی تارکم فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی فان تمسکن بهما لن تضلوا ابدا؛ میان شما دوچیز گرانبها به جا می گذارم که کتاب خدا و عترتم هستند پس اگر بدان بیاویزید هرگز گمراه نشوید.
این وسایل چنان که گفته شد هرچند همگی نور یگانه و واحدی هستند ولی هریک از ویژگی های اختصاصی و برجسته ای برخوردار می باشند و چنان که ذوالقرنین برای دستیابی به هر هدف و رسیدن به هر مقصدی از یک سبب خاص بهره گرفت، برای دستیابی و برآورد نیازهای انسانی هریک از ائمه طاهرین، از یک برجستگی خاصی برخوردار می باشند که شخص می تواند با ارتباط و بهره مندی از این اسباب و وسایل و حبل الهی به هدف خاص خویش برسد و حوائج و نیازهایش را برآورده سازد. به سخن دیگر قرآن و عترت هرچند همگی از ویژگی های حبل الله و وسیله بودن برخوردار می باشند و انسان برای دستیابی به همه اهداف و برآوردن نیازهای خود می تواند به یکی از آنان تمسک کرده و به دستگیره محکم خدایی چنگ زند ولی هریک از ایشان برای رسیدن به مقصدی و یا برآورد حاجتی، کوتاهترین و آسانترین و بهترین به شمار می روند. از این روست که برای هر کاری و یا هدفی می بایست به یکی چنگ انداخت و از یکی کمک و یاری خواست.

امام کاظم، باب الحوائج

درمیان وسایل و اسباب، خداوند بر روی زمین باب الحوائج اختصاص به برآورد نیازهای انسانی دارد. حضرت موسی بن جعفر الکاظم(ع) درمیان عترت طاهر(ع) از ویژگی خاصی برخوردار است که وی را باب الحوائج ساخته است.باب درآیات قرآنی از درهای آسمانی است که انسان از راه آن روزی می خورد. از این رو کسانی که آیات خداوندی را تکذیب می کنند و استکبار می ورزند درهای آسمان به روی ایشان بسته می ماند تا از روزی های مادی و معنوی برخوردار گردند. (اعراف آیه 40)
از ابواب آسمان است که آب ها نازل می شود و زمین سرسبز می شود و روزی های زمینی و زندگی می روید. (قمر آیه 11) هرگاه درهای آسمان به روی بندگان بازشود آن گاه انسان ها از زندگی خوشی برخوردار خواهند شد (نباء آیه19) برای بازشدن و فتح ابواب آسمان می بایست به آموزه های وحیانی عمل کرد و از دستورهای پیامبران وائمه(ع) پیروی نمود.
اما گاه درهای آسمانی خود، وسایل و اسباب الهی هستند که حبل میان آسمان و زمین می گردند. امام کاظم(ع) یکی از این ابواب آسمانی است که هر حاجتمندی می تواند با تمسک به ایشان و بهره گیری از این وسیله به آسمان در آید و از برکات آسمانی بهره مند گردد و نیازهایش را برآورده سازد.در زبان روایات حضرت کاظم(ع) به جهت ویژگی خاصی که در وجود مبارکشان می باشد به عنوان باب الحوائج شناخته شده اند و هرکسی حاجت و نیازی دارد می تواند با بهره مندی از این باب الله به حاجت و نیازهایش برسد.آن حضرت در طول زندگی پربار خویش با آن که بارها بازداشت و زندانی و شکنجه شد ولی با این همه به یاری مظلومان و نیازمندان می شتافت و در کمک به آنان برپایه سنت اجداد طاهرینش عمل می کرد. بارها اموال خویش را به مستمندان و نیازمند داد و حاجت ها و نیازهای مادی و معنوی ایشان را برآورده ساخت. اگر حضرت یوسف(ع) با زندانی هفت ساله کم یا بیشتر خویش، به علم حکمت خاص و تعبیر رویا دست یافت، فشارها و مصیبت هایی که بر حضرت امام کاظم(ع) وارد شد وی را به مقام باب الحوائج رساند و اکنون نیز اهل عراق از شیعه و سنی به این بارگاه می شتابند و حاجت می جویند. آن بزرگوار هنوز هم درمیان شیعیان و اهل سنت عراق و سایر کشورها به عنوان باب الحوائج معروف می باشند و بسیاری از آن مقام شامخ بهره برده اند.

گذری کوتاه بر زندگی باب الحوائج

حضرت امام موسی بن جعفر(ع) روزیکشنبه هفتم صفر سال 128 قمری در روستای ابواء متولدشد. نام مادر آن حضرت، حمیده و پدر آن بزرگوار حضرت امام جعفر صادق(ع) است. آن حضرت دارای چندین کنیه بودند که از میان آنها می توان به کاظم و باب الحوائج و عبد صالح اشاره کرد.امام کاظم(ع) درطریق زندگی و تربیت مومنان، همان راه و روش پدر را در پیش گرفت و محورهایی چون برنامه ریزی فکری، آگاهی عقیدتی و مبارزه با عقاید انحرافی را سرلوحه برنامه های خود قرار داد.آن امام همام با دلایل استوار، بر افکار الحادی می تاخت و منحرفان را به اشتباه راه و روششان آگاه می ساخت. پس از مدتی با آگاهی شیعیان از روش ایشان، جنبش فکری امام(ع) درخشندگی یافت و قدرت علمی آن حضرت دانشمندان را تحت الشعاع خود قرار داد. امام کاظم(ع) در حوزه عمل سیاسی نیز با مسائل برخورد می کردند و همین امر موجب می شد که دستگاه جور در برابر امام (ع) موضع سختی اتخاذ نماید. آن حضرت در قبال دستگاه ظلم و ستم عباسی، موضع منفی در پیش گرفت و دستور داد تا شیعیان در دعاوی خصوصی و عمومی، شکایت به نزد حاکم جور نبرند و با قراردادن قاضی تحکیم و داوری، منازعات را فیصله دهند. اما دشمنی حکومت هارون الرشید زمانی با امام(ع) بیشتر شد که یحیی برمکی دریافت امام (ع) به پایگاه های خود در همه نقاط کشورهای اسلامی نامه می نویسد و آنان را برضد حکومت بسیج می کند. بر اثر سعایت های بی دریغ برمکی، هارون امام را به زندان افکند و او را از شیعیانش جدا ساخت به طوری که آن حضرت نزدیک به چهارده سال در زندان هارون بسر برد.
حضرت امام موسی کاظم(ع) عابدترین، زاهدترین، فقیه ترین و کریم ترین مردم زمان خود بود. نوع عبادت ایشان شهره عام و خاص بود به گونه ای که آن حضرت از ترس خدا آن چنان می گریست که تمام محاسن شریفش به اشک آمیخته می شد.آن حضرت، صابر، صالح، امین و کاظم لقب یافته بود و به خاطر تسلط بر نفس و فروبردن خشم، به کاظم مشهور گردید. سرانجام دستگاه حاکمه نتوانست حضور آن حضرت را تاب آورد. در این هنگام سندی بن شاهک، به دستور هارون الرشید، غذای آن حضرت را به سم آلوده کرد و امام (ع) از آن غذا خورد. حضرت پس از سه روز در 25 رجب سال 183 قمری، در زندان هارون الرشید عباسی، در سن 55 سالگی به شهادت رسید. مرقد شریفش درکاظمین، نزدیک بغداد، زیارتگاه شیفتگان حضرتش است.
فسلام علیه یوم ولد و یوم استشهد و یوم یبعث حیاً



نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:51 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
| نظر | لینک ثابت

اهم وقایع زندگی امام کاظم(ع) در یک نگاه
  • 1- شهادت امام جعفر صادق(ع)، پدر امام موسی کاظم، به دست منصور دوانیقی، در سال .148 ه. ق
  • 2- پیدایش انشعاباتی در مذهب شیعه، مانند: اسماعیلیه، افطحیه و ناووسیه، پس از شهادت امام جعفر صادق(ع) و معارضه آنان با امام موسی کاظم در مسئله امامت.
  • 3- ادعای امامت و جانشینی امام جعفر صادق(ع)، توسط عبدالله افطح، برادر امام موسی کاظم و به وجود آوردن مذهب افطحیه در شیعه.
  • 4- احضار امام موسی کاظم(ع) به بغداد و زندانی شدن در آن شهر به دستور مهدی عباسی.
  • 5- زندانی شدن امام موسی کاظم(ع) در بغداد در دوران حکومت هادی عباسی.
  • 6- بدگویی علی بن اسماعیل، برادرزاده امام موسی کاظم(ع) از آن حضرت، نزد هارون الرشید با توطئه چینی یحیی برمکی، وزیر اعظم هارون.
  • 7- دستگیری امام موسی کاظم(ع) در مدینه و فرستادن آن حضرت به زندان عیسی بن جعفر در بصره، به دستور هارون الرشید در سال 179 ه. ق.
  • 8- انتقال از زندان بصره به زندان فضل بن ربیع در بغداد.
  • 9- انتقال از زندان فضل بن ربیع به زندان فضل بن یحیی برمکی.
  • 10- مراعات کردن حال امام موسی کاظم(ع) در زندان، توسط فضل بن یحیی و عکس العمل شدید هارون به این قضیه.
  • 11- مضروب و مقهور شدن فضل بن یحیی توسط هارون به خاطر مراعات حال امام(ع) در زندان.
  • 12- انتقال از زندان فضل بن یحیی به زندان سندی بن شاهک.
  • 13- مسموم شدن و شهادت امام موسی کاظم(ع) با خرمای زهرآلود توسط سندی بن شاهک در زندان در 25 رجب .183 ه . ق.
  • 14- انتقال پیکر مطهر امام موسی کاظم(ع) به (پل) بغداد و فراخوانی مردم برای دیدن آن توسط مأموران هارون الرشید.
  • 15- انزجار سلیمان بن جعفر بن منصور دوانیقی از تحقیر پیکر امام موسی کاظم(ع) توسط مأموران حکومتی و دستور او به تجهیز و تکفین مناسب شأن پیکر آن حضرت و به خاک سپاری در مقابر قریش بغداد.


  • نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:50 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    لطف امام کاظم (ع) به کشاورز

    محمدبن مغیث از کشاورزان سالخورده مدینه بود می گوید: یک سال خربزه و خیار و کدو در زمین مزروعی خود در کنار چاه عظام کاشتم ، زراعت خوب شد، ولی وقت فرارسیدن محصول نزدیک گردید، ملخ ‌های بسیار آمدند، و همه زراعت مرا خوردند، دو شترم نیز از بین رفت و در مجموع 120 دینار خسارت دیدم . در همین بحران در جایی نشسته بودم ، ناگهان امام کاظم (ع) را دیدم به پیش ‍ آمد و سلام کرد و فرمود: حالت چطور است ؟ از زراعت چه خبر؟ گفتم : صبح کردم مانند کسی که همه زراعتش درو شده ، و چیزی باقی نمانده است ملخ ‌ها، ریختند و همه را نابود کردند . فرمود: چقدر خسارت دیده ای ؟
    عرض کردم : 120 دینار خسارت دیده ام . به غلامش عرفه فرمود: برای ابن مغیث 150 دینار به اضافه دو شتر جدا کن و به او تحویل بده آنگاه به من فرمود: 30 دینار با دو شتر اضافه بر خسارت تو دادم . عرض کردم : مبارک باشدت به اینجا تشریف بیاورید و برای من دعا کنید وارد شد و برای من دعا کرد... آن دو شتر بر اثر زاد و ولد بسیار شدند و آنها را به ده هزار دینار فروختم و زندگیم پربرکت گردید .



    نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:49 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    کنیز در سلول امام کاظم (ع)

     

    امام کاظم (ع) در طول 35 سال امامت ، به زندگی اجتماعی و سیاسی جامعه مسلمین توجه ، عمیق داشت ، همواره تلاش می کرد که مسلمانان را از زیر یوغ طاغوت ها نجات بدهد، و حقوق از دست رفته آنها را به آنها بازگرداند آن بزرگمرد آزاده ، در این راستا بسیار صدمه دید، بخصوص در عصر حکومت طاغوتی هارون همواره در زندانهای تاریک و سخت ، تحت شکنجه و فشار بود، سرانجام بدستور هارون او را در زندان مسموم نموده و به شهادت رساندند. در آن هنگام که امام کاظم (ع) در زندان سندی بن شاهک (در بغداد) بود، هارون کنیز خوش قامت و زیبا چهره ای را به عنوان خدمتگزار به زندان فرستاد. امام کاظم (ع) آن کنیز را نپذیرفت ، و به عامری (شخصی که واسطه رساندن کنیز شده بود) فرمود: به هارون بگو: بل انتم بهدیتکم تفرحون : بلکه شما هستید که به هدایاتان شاد هستید من نیازی به آن هدیه ندارم . عامری بازگشت و جریان را به هارون گزارش نمود، هارون خشمگین شد و به او گفت : به زندان برو و به موسی بن جعفر (ع) بگو: نه ما با رضایت تو، ترا زندانی کرده ایم و نه با رضایت تو، تو را دستگیر نموده ایم ، قطعا باید کنیز در زندان باشد.
    به این ترتیب کنیز را در زندان باقی گذاشتند هارون جاسوسی را بر او گماشت ، تا چگونگی کار کنیز را به او گزارش دهد. کنیز در زندان ، آنچنان تحت تاءثیر معنویت امام (ع) قرار گرفت که همواره به سجده می رفت و می گفت : قدوس ، سبحانک سبحانک ...ای خدای پاک و بی عیب ، که از هر گونه عیب ، منزه و پاک هستی جاسوس ، ماجرا را به هارون گزارش داد، هارون گفت : به خدا سوگند موسی بن جعفر (ع) کنیز را با جادوی خود سحر، زده کرد، برو آن کنیز را نزد من بیاور. کنیز در حالی که لزره بر اندام و بهت زده بود نزد هارون آمد، هارون احوال او را پرسید. کنیز گفت : امام (ع) را دیدم ، شب و روز سرگرم نماز و عبادت و تسبیح بود، به او گفتم : ای آقای من ، من برای خدمتگزاری تو به اینجا آمده ام ، چه حاجت داری تا تو را یاری کنم . فرمود: اینها(هارون و اطرافیانش) درباره من چه فکر می کنند؟ ناگهان به سوئی متوجه ، شد، من نیز به آن سو نگریستم ، باغی شاداب و پر درخت و باصفا با حوریان و غلمان دیدم ، بی اختیار به سجده افتادم تا اینکه این غلام شما آمدو مرا به اینجا آورد. هارون گفت : ای زن خبیث ، تو در سجده به خواب رفته ای و آن چیزها را دیده ای ، سپس دستور داد آن کنیز را تحت نظر قرار دادند تا وقایع زندان را به کسی نگوید، او همچنان تحت نظر مشغول عبادت بود تا از دنیا رفت.



    نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:49 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    دل نو شته هایی در ولادت امام کاظم(ع)

     

    سلام بر خورشید

  • سلام بر تو که وارث نیکان و آبروبخش نیاکانی.
  • سلام بر تو که نیازمندان را باب الحوائجی.
  • سلام بر نام معطر و زیبایت، که الهام بخش ِ صبوری ، شکیبایی ، بردباری و حلم است.
  • سلام بر سجاده ای که از اشکهایت خیس می شد.
  • و بر زمینی که پیشانی و صورت بر آن می نهادی.
  • و بر آن دستها، که به درگاه خدا می گشودی.
  • سلام بر آن گوهرهای غلطانی که از آسمان چشمانت بر گونه ی نورانی ات می چکید.
  • سلام بر غـُل و زنجیری که از بوسه بر دست و پایت قداست یافت.
  • سلام بر مرقد نورافشانت، که آسمان تیره عراق را روشن و جانهای شیعیان مظلوم آن دیار را گلشن ساخته است.
  • سلام بر تو ، بر پدران و فرزندانت و بر شیفتگان و پیروانت.
  • سلام بر تو، که مایه افتخار اسلامی و شیعه به وجود تو می بالد.
  • ایران، همراه عشق تو، پیکر فرزندان بسیاری از نسل تو را در آغوش کشیده است.
  • خراسان، راضی است که " رضا" ی تو را دارد.
  • شیراز ، حمد می کند که " احمد" تو در آنجاست.
  • قم به خود می بالد که عاصمه ی تشیع و فقاهت، " معصومه" تو را در بردارد.
  • و... شهرها و روستاهای بسیار، نوادگان تو را چونان گنجی در سینه های خود به امانت نگه می دارند که هر کدام منبع برکات فراوانند.
    حتی " حوزه علمیه" ، درخت پرثمری است که در بوستان حرم دخترت روییده و شکوفه ای است که بر شاخه" حرم اهل بیت" شکفته است.
  • سلام بر تو و بر اراده و صبوری ات.
  • سلام برتو، که حکومت ستم، از نستوهی تو به ستوه می آمد.
  • زندانبانان، اسیر صفا و عبودیت تو می شدند.
  • سلام بر تو و بر تن رنجورت که در ژرفای تاریک مطامیر، محبوس و معذب بود، و بر جنازه مطهرت که بر" جسر بغداد" نهاده شد.
  • سلام برتو ... امام مظلوم و مسموم، زجر دیده ی زندان جفا، رداپوش محنت درراه خدا، جرعه نوش جام بلا و به عشق مولا مبتلا.
  • سلام بر تو و برحرم تو در کاظمین، که قبله ی اهل ولاست و کعبه ی عشق است و منزلگه شوق.
  • سلام بر تو، کاظم آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)!

    پیام تبریک

    امشب، زیباترین گل از گلستان مهربانى و عطوفت شکوفا مى‏شود. گل بى‏خار که رایحه دل‏انگیز مهربانى با خلق را به مشام جان مى‏رساند. گلى که هیچ‏گاه رخ در نقاب خشم نکشید و شمیم روح‏فزاى عفو و گذشت را در فضاى دل‏ها پراکند.
    دل را به دسته گل‏هاى انتظار آذین مى‏بندیم و چشم به راه مولود فضیلت‏ها و سرمشق دفتر عارفان و سالکان، امام موسى کاظم علیه‏السلام مى‏نشینیم و ندا سر مى‏دهیم: اى سرمشق مقاومت و صبورى! اى اسطوره پرشکوه و هارون‏شکن! اى مهربان! خوش آمدى.

    طلوع آفتاب

    ابرهای رحمت باریدن گرفت، انوار حکمت تابش آغاز کرد، نوزادی آسمانی چشم به جهان گشود، دامان حمیده از تولد کودکی از آل یاسین سبز گشت، آسمان گل آذین و زمین بساط شادی گسترانید و ملائک به تماشای هفتمین ستاره تاب‏ناک امامت آمده‏اند، ای شفیع روز جزا، ای کوه حلم و بردباری، ای بهترین خلق خدا و ای محبوب و همراز پدر، خوش آمدی!

    خورشید، خورشید است

    چه بسا تاریکی سیاه‌چاله‌ای، روشن‌تر از چراغانی قصری رؤیایی باشد! چه بسا تنهایی خلوتی، پرازدحام‌تر از تردد چاپلوسانه مترسک‌های دربار حکومتی باشد! چه‌بسا حاکمی بی‌هیچ دربان و منشی و داروغه و سربازی، بر دل‌ها حکومت کند؛ کنجی بنشیند به اشراق و فرمان‌براند بر نفس‌های پاکیزه و دل‌های صیقل‌خورده؛ با دست‌های بسته، باز کند گره‌های پولادین و دشوار را و با گام‌های هم‌آغوش با غل وزنجیر، طی کند مسافت‌های صعب و ناهموار را برای هدایت دیگران به سوی روشنایی.
    می‌شود کسی صاحب اختیار زمین باشد و دچار چاردیواری زندان! می‌شود کسی حاکم دنیا باشد،‌اما محکوم به صبر و کتمان و کظم. چه بسا رهبری برای راهبری، همنشین رنج و درد و حبس باشد و همدوش فراق و تهمت و اهانت. می‌شود ساعت‌ها پیشانی بر خاک بندگی بساید و رویش را آفتاب و مهتاب نبیند. می‌شود سال‌ها با شکم گرسنه، شاکر لحظه‌های صیام باشد و زبانش از حمد و سپاس خداوند باز نایستد.
    خورشید وقتی خورشید باشد، برای نورافشانی احتیاجی به آزادی ندارد. خورشید وقتی خورشید باشد، کسی را یارای مقابله با انوار روشنی‌بخشش نیست. خورشید وقتی خورشید است، خورشید است و می‌تابد.

    فرزند صبح صادق

    پیش از این امام به حمیده خاتون، سفارش فرموده که هنگام اثر وضع حمل، او را خبر کند و بانو چنین کرده است. آن روز امام به حمیده فرموده بود: «این فرزند با دیگران فرق دارد!» اکنون امام صادق علیه‏السلام با هیجانى پدرانه خود را به بانویش مى‏رساند. لحظاتى بعد صداى گریه نوزاد، آرامش زندگى را طنین مى‏دهد و شوقى عارفانه را در دل پدر رقم مى‏زند.
    نوزاد، هنگام تولد، سرش را به سوى آسمان بلند مى‏کند. دست‏هایش را بر زمین مى‏گذارد و شهادت مى‏دهد: «لااله‏الااللّه‏». حمیده حیرت نمى‏کند؛ چرا که بارها از همسر خود شنیده است: «این نشانه رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله و امامان پس از اوست.» میلاد خجسته‏اش بر اهل آسمان و زمین، مبارک باد.

    میراث‏دار حجت ششم

    اهل بیت آل رسول، شادمان، قنداقه‏اى معصوم و نورسیده را به آغوش جعفر بن محمد مى‏برند و امام علیه‏السلام ، سفره اطعام مى‏گستراند در شادى این میلاد فرخنده.
    هفتمین بهار بى‏خزان خلقت از راه رسیده و آفتاب، مصرّانه لبخند مى‏زند بر فراز آسمان هستى. آسمان، صداى هلهله ملائک و شادکامى زمینیان را مى‏شنود.
    میراث دار گنجینه علم امام ششم، مردى بود که صبر و شکیبایى در پاى او به زانو در مى‏آمد و هرگز روزگار، خشم او را به چشم ندید. سال‏هایى که چون شیر در زنجیر، زندان‏هاى بنى‏عباس، در خویش مى‏فشردندش، حتى در و دیوارهاى زندان، از تقواى او مؤمن شدند و زندانبان‏ها، در پرتو آفتاب وجودش به نرم‏خویى و مهر گراییدند و خلیفه به ستوه آمده بود از زندانىِ دلربایى که زندانبان خویش را در بندِ محبت مى‏کشید.

    باب الحوائج

    تو را باب الحوائج نامیدند؛ که هیچ خواهشى در آستانه کرامتت بى‏پاسخ نبود. در شگفتم از آن صبرِ بالا بلند که در تو سر بر اوج مى‏زد و ظلم و کفر و زمانه را انگشت به دهان کرده بود.
    زنجیر بر دست و پاى آفتاب، چه قصه تلخى است! دیدن خورشید در زنجیر چه ناگوار است! تقواى به ارث رسیده از عصمت نبوى را نمى‏توان با هیچ زلیخاى فتنه‏گرى، به وسوسه واداشت و استقامت فاطمى را با هیچ آزارى به زانو نمى‏توان در آورد.
    تنها ورد نمازهاى شبت، «أَسْئَلُکَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ» بود؛ همچون مادر معصومه‏اى که در آغاز جوانى، «عَجِّلْ وَفاتى» مى‏گفت.

    در جست‏وجوى تو

    لب به شکایت نگشودى و تنها پس از شهادت بى‏فریادت، دیده بودند که پیکر فرزند رسول نیلگون به خاک سپرده شد... اما آن لب‏هاى زهر چشیده که همیشه قاریان توحید بودند، هرگز در حضور نخوت ستمکاران عباسى سر خم نکرد.
    تو را باید در مردان دلشده‏اى جست‏وجو کرد که در پى شنیدن کلامى از تو، سر به بیابان گذاشتند و «حافىِ» تا ابدِ زمانه شدند. از تو تنها به واژه‏اى دلخوشم اگر مرا بى‏خویش کند و در من، پا برهنه‏اى مجنون به جا بگذارد.

    بشارت هفتم

    زمین در چرخش خویش، هفتمین بشارت را از آسمان برگرفت و رداى سبز امامت را به دوش غنچه‏اى دیگر از باغ امامت انداخت و همان هنگام، علوم گذشتگان و آیندگان، بر سینه نورانى‏اش روانه شد؛ چونان که تصویر تمامى عالم در اقیانوس شفاف و زلالش نمایان شد.
    یا موساى کاظم! میلاد تو، سرآغاز وزش موهبت الهى است. آن هنگام که خشم را فرو مى‏خورى، وسوسه شیطان در برابر عظمت آدمى چه حقیر است! شکیبایى تو، دل را مجذوب دردى مى‏کند که ابزار فرهیختگى روح است و تو چه زیبا این مفهوم را معنا مى‏کردى!
    کرامتت از بندگى محضى است که در سایه‏سار صبر خویش، تقدیم دوست کردى. مبارک است ظهور روشنى‏ات در عبور زمان؛ در ضریح خیال مؤمنین. خورشید هفتم! تولد تو، شکفتن باغ سبز تقرّب در کویر خشکیده زمین است.

    باب الجنة زمینیان

    خشم از راهى رفت و موساى کاظم از راه دیگر؛ آن‏گاه، درها گشوده شد و بهارى به دنیا آمد که میان دو واژه «رضا» و «صادق»، جمع معانى شد؛ زاده صادق و پدر رضا، آن‏که با شکفتن خویش، آدمى را بر پلّکان هفتم از نردبان تکامل، به معبود نزدیک‏تر مى‏کرد.
    سلام بر تو اى دریچه روشن عبودیّت که باب الجنة زمینیانى. آن هنگام که زاده شدى تا مفهوم صبر بر مصائب را در صحنه روزگار، به تصویر بکشى، ترانه‏هاى گم شده عشق پیدا شدند تا سرود مبارک باد حضورت را با افلاکیان زمزمه کنند.

    خورشید هفتم

    باران، ترجمان مهربانى بى‏دریغ توست. تویى که پدر امامت ایرانیانى و خراسان، زنده از نام فرزند تو است.
    اگر تو نیامده بودى، خورشید امروز به شوق دیدن امامت پسرت در خراسان بالا نمى‏آمد.
    اگر تو نیامده بودى، غربت، معناى دیگرى داشت.
    تو که آمدى، بغض‏هاى هزار ساله عراق ترک برداشت و کاظمین، به شوق هم‏نشینى با تو، قطعه‏اى از بهشت شد.
    تو آمدى، تا روزگار قحطى عشق و ایمان پایان بگیرد.

    گریزان از خشم

    در چشم‏هایت، امواج مهربانی در رفت و آمد بود. عبادت، شادی جانت و آرامش، مونس همیشگی لحظه‏هایت بود. هیچ زمستان خشمی، دروازه قلبت را شکستن نمی‏توانست. بزرگواری‏ات، کوچه‏های مدینه را به تواضع می‏خواند. کلامت، آگاهی دل‏های بی‏خبر بود. سکوت پرمعنایت، اصالت آفتاب را فریاد می‏کرد و نفس‏های متبرکت، پیراهن شوق کوهستان را می‏درید.
    آمدی و قمریان زمین، شکوهت را به غلغله آمدند. آمدی و شاعران جهان، گام‏های شاعرانه‏ات را به شعر نشستند. آمدی و آسمان مدینه، بر شانه‏های فاخرانه ستاره پاشید.

    اگر تو نبودی

    اگر تو نبودی، سرانجام تمام فریادهای آزاده، زنجیر بود و نور در پستوهای بی‏روزنه، زندانی. اگر تو نبودی، پنجه‏های ظلم، صورت بی‏گناه راستی را به خون می‏نشاند.
    اگرچه سال‏ها محبوس حصار شقاوت بوده‏ای، اما سلوک انسانی‏ات، دیوارها را فرومی‏ریخت و هر کلمه از سخنانت، پنجره‏ای بود گشوده بر دل‏های مشتاق و تشنه آگاهی.
    نفس‏های علوی تبارت از پشت آن همه حصار، قلب‏های آزاده را رهبری می‏کرد.
    نسیم، زندانی زنجیرها نمی‏شود و آفتاب را شب‏های مداوم از تابیدن بازنمی‏تواند داشت.

    «دلیل عقل، تفکر است و دلیل تفکر، خاموشی»

    سفارشمان کردی که دلیل عقل، تفکر است و دلیل تفکر، خاموشی. سکوت چهره‏ات، ما را به جاده‏های سبز اندیشه‏ات رهنمون می‏کند؛ اندیشه‏ای که سال‏های زخمی زندگی‏ات را به تاریخی لبریز از شکوه بدل می‏کند. سخنان خردمندانه‏ات، پنجره‏های شفاف تفکر را به رویمان می‏گشاید و به سمت آبی‏های فرازمند دانایی، جاری‏مان می‏کند تا از چنگ گردبادهای بیهوده‏گویی رها شویم. خاموشی را از تو می‏آموزیم و ارتفاعات سبز تعقل را قدم می‏زنیم.

    پیشوای هفتم؛ مرد حج و نماز و عبادت

    بینوایان مدینه، همیشه در انتظار مردی بودند که زیارت خانه خدا را دوست می‏داشت و صحرای سوزان عربستان، بر گام‏های بردبار و خستگی‏ناپذیر او بوسه می‏زد.
    و «نماز»، تنها همدم تو، در سیاه چال‏هایی بود که فقط بوی غربت می‏داد.
    و «سجده»، بهترین فرصت برای پرواز روح، آن‏گاه که یارانت، تو را همچون «جامه‏ای» تهی می‏پنداشتند.
    و زندانبانان حکومت از تو، جز «عبادت» و کرامت ندیدند؛ یا «صابر»!
    واپسین ارمغان تو، «بی‏نیازی» از «هارون» بود که می‏پنداشت کنیزی خوش‏سیما می‏تواند از «نماز»ت باز دارد!
    و خشم هارون، آن‏گاه که پاسخ تو را شنید و تعجب او از کنیزی که سرانجام، عاشقانه زبان به تسبیح و تقدیس خداوند گشود!

    باب الحوائج

    ای کاظم آل محمّد! ای مهار حکمت و حلم، بر دهان کف‏آلود خشونت و خشم!
    غضب، از حلم تو خشمگین می‏شد، صبر از تو بی‏طاقت می‏گشت، و زندانبانان، اسیر صفا و عبّودیت تو می‏شدند و محبس به محبس، شب زنده‏داری تو را جابجا می‏کردند و زندان به زندان، ایمان ذکر و تهجّد تو را به بند می‏کشیدند.
    سلام بر تو، که وارث نیکان و آبروبخش نیاکانی!
    سلام بر تو، که نیازمندان را باب‏الحوایجی!
    سلام بر سجاده‏ای که از اشک‏هایت خیس می‏شد، و بر زمینی که پیشانی و صورت بر آن می‏نهادی، و بر آن دست‏ها، که به درگاه خدا می‏گشودی!
    سلام بر کُند و زنجیری که از بوسه بر دست و پایت، قداست یافت!
    سلام بر مرقد نورافشانت، که آسمان تیره عراق را روشن ساخته است!

    رسیدن به خیر، آقا!

    آسمان، دگرگون شده است. فرشته‏ها مُدام، بین زمین و آسمان در آمد و شدند؛ جبرییل نیز.
    قرار است جشن باشکوهی برگزار شود؛ جشن میلاد نوزادی باشکوه.
    در همهمه فرشتگان، نام «مدینه» می‏شنوم! باز هم مدینه، این خاک خورشیدخیز، که نامش در تمام صفحات تاریخ به چشم می‏خورد. هوای مدینه، جان می‏دهد. هوای مدینه، دل را جوان می‏کند. هوای مدینه بوی یاس می‏دهد بوی خوش قدم‏های محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم را.
    هوای مدینه، طراوتش را مدیون رایحه مناجات علی علیه‏السلام است! و امشب، دوباره مدینه از عطر خوش گلی محمدی سرشار است!
    خانه پیشوای ششم، کعبه آمال است. انبوه فرشتگان، خانه امام صادق علیه‏السلام ، این قبله دل‏ها را همچون نگین انگشتری، در میان گرفتند.
    ستاره‏ها، از آن بالا، سر خم کرده و خانه را که حالا دیگر مهبط ملایک است، سرک می‏کشند.
    آسمان، متبسم است؛ آخر، انتظار گلی را می‏کشد که قرار است خشم و غضب، شرمنده صبر بی‏نهایتش باشد.
    آهنگ شکوفایی گل صنوبر فاطمه، در عرش می‏پیچد و جبرییل، دومین مژدگانی را از دست مهربان پیامبر رحمت صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم دریافت می‏کند.
    هفت آسمان میهمان خاک می‏شود؛ میهمان مدینه. و خانه امام‏صادق علیه‏السلام ، فرودگاه جماعت عظیم حوریان است، که به پای بوسی گل نو رسیده آمده‏اند.
    امشب، تمام درها گشوده خواهد شد، تمام قفس‏ها خواهد شکست؛ تمام پرنده‏ها رها می‏شوند و تمام گل‏ها شکوفا! تمام رودها جاری و تمام لب‏ها، در حضور خنده گم می‏شوند و تمام ...
    سلام، ای فرزند بهشت! سلام، معصوم مظلوم! سلام، آبروی مدینه! سلام، نور کل نور!
    سلام، کلید درهای بسته! سلام، اعتبار زندان‏های بی‏گناه اسلام،آتشفشان صبر! سلام، آرامش خشم‏های توفانی! سلام، باب الحوایج! سلام، آقا!
    رسیدن به خیر!

    یا باب الحوایج!

    سلام بر تو که نور فروزان هدایتی.
    سلام بر تو؛ سلام بر شبی که قدم‏هایِ‏بهشتی‏ات را بر سنگفرش کوچه‏های مدینه گذاشتی و با تبسم شیرینت، تمامِ «ابواء» را غرق در شادمانی کردی.
    آمدی؛ از سمتِ روزنه‏هایِ امید و شکوفا کردی همه غنچه‏هایِ توحید را، تا بوستانِ حوایج را از عنایتت بیارایی و حاجت‏هایِ عاشقانت را قرین اجابت نمایی.
    ای کاظم‏ترین بنده خدا، ای باب الحوایج! دست‏های نوازشگرت را بر سرهامان فرود آر که دیری‏ست بر ضریحِ طلایی‏ات دخیل بسته‏ایم.
    ای عبد صالح! هنوز ترنّمِ نیازهای شبانه‏ات از لب‏هایِ فرشتگان می‏تراود و نسیمِ اخلاصت، کوچه پس کوچه‏های کاهگلی «ابواء» را می‏نوازد.
    یا باب الحوایج! مگر می‏شود به سوی دریا نگریست و شوقِ لحظه‏های تو فانی را نداشت؟ مگر می‏شود به زیارتِ آفتاب رفت و مشتاق پرتوهای طلایی‏اش نشد؟!
    آفرین به دامان پاک خاتون لحظه‏های نیایش، که تو را در آغوش فشرد و بر کرامتِ والایت مرحبا گفت!
    شب‏های مدینه با مناجات عاشقانه تو، آهنگِ توحید می‏نوازند و زندان هارون و کوچه‏های مدینه، با گلخندهایِ صبورانه‏ات آوایِ استقامت سر می‏دهند. سلام بر سجاده معطّر تو که مشام فرشتگان را می‏آشوبد.

    مجمع الانوار عشق

    بیارایید اینک کوچه‏هاتان را؛ که از ره می‏رسد آن وعده حق، «امام رحمت و باب حوایج»! بیارایید اینک کوچه‏هاتان را به گلخند تمام غنچه‏های سبزِ سبز!
    بیارایید اینک لحظه‏های هر چه زیبای زمان را، این‏که محرابِ بلند آرزوها، پرتوافشانِ حضور سبز خورشید است؛ خورشید!
    از دودمان صداقت، کودکی متولد می‏شود که «مجمع الانوار عشقِ صادق علیه‏السلام » است و حقیقت همیشه فروزان ولایت! برابر تمام ناراستی‏های روزگار، «صابر» و برابر تمام ناسپاسی‏های مردم، «کاظم علیه‏السلام » است.
    برابر تمام مسایل لا ینحل، «علیم» و برابر تمام مصایب، «حلیم» است.
    آزادگی، شرمنده قامتش و هستی، محوِ اسرار امامتِ اوست.
    آسمان «مدینه»، پرتوافشان نور امامت او و حرم ولایت، خرّم از انوار پیشانیِ اوست.
    آری! ستودنی‏ست؛ موسای دیگری پا به عرصه وجود نهاده است که نور تک تکِ انگشتانش، خاطره «ید بیضا» را در ذهن کهکشان‏ها تکثیر خواهد کرد و برابر تجلّی جمالش، هزار «طور»، خاکساری خواهند کرد!
    تمام دعاها، با عظمت نامش اجابت و تمام قنوت‏ها به صداقت کلامش خواهند پیوست.
    مهربانی نگاهش را با «فقرا» تقسیم و عطر دست‏هایش را به حسرت «یتیمان» خواهد بخشید! هیچ دردمندی، از اجابت نامش دور نخواهد ماند و هیچ آرزومندی، بی‏نصیب از آستان کبریایی «کاظمین»اش باز نخواهد گشت!
    خداوند، آستانش را «باب حوایج» و آسمان، زایرانش را به میهمانی «عرش» خواهد برد؛ به مهیمانی بهشت، به میهمانیِ سبزترین آرزوها!
    سر حلقه عشق و عاشق‏ترین «امام»، در جمع عاشقان خداوند است؛ که نجوای نیایش‏های عاشقانه‏اش ـ حتی دشمن را ـ ، مجذوبِ اندیشیدن به خداوند می‏کند!
    ای رحمت بی‏پایان الهی! ای اجابت واپسین آه‏های برآمده از سینه غمگینان! سلام بر لحظه‏ای که «مدینه»، عطر حضور تو را به کاینات بشارت داد!
    سلام بر لحظه‏ای که قنداقه‏ات، آغوش نوازِ بال‏های پرندین فرشتگان شد و عرش الهی، نام زیبایت را بر «معصومیّت» نُهمین شاخه طوبی آویخت!
    سلام بر تو ای «هفتمین» چلچراغ هدایت، که نام شکوهمندت، محراب «اجابت» است و مکارم اخلاقت، آیینه زلال بصیرت!
    سلام بر تو، ای آزاده‏ترین، که «آزادی»، به وجود «لاهوتی»ات می‏بالد و حضور مهتابی‏ات را میانِ رشک آلودگانِ «ناسوتی» می‏ستاید!
    سلام بر نام سترگ و بشکوهت، که همانند آفتاب، شب زدگانِ «سیاه جامه» را به رشک و حسد وا می‏داشت و «فرعون» نفس‏شان، دایم از زلال جاری «نیل»ات، واهمه می‏کرد!
    سلام بر تو و این روز خجسته!
    روزی که آفاق هستی، معطّر از تجلّی جمالِ «موسوی»ات، شده است و آفتاب از شوق تماشا، «شال سبز» بر دوش، کوچه‏های آسمان را می‏پیماید.
    مولا جان! ای وجودت، دعاهای اجابت شده! اینک که آسمان، سرشار شادمانی است، شادمانی ما را نیز اجابت کن و بر توفیق دوست داشتن‏ات بیافزای!
    میلادت خجسته و نام گره گشایت، آرامش دل‏ها باد!

    پیام های کوتاه

  • میلاد امام روشنایی‏ها، آیینه تمام‏نمای بردباری و کرامت، بر شیعیان ولایت‏مدارش مبارک باد!
  • هلهله کنید و فرشتگان سپیدبال را به شادی بخوانید که امشب، زمین و آسمان، نورباران قدوم مولودی بزرگ است؛ آمدن هفتمین بهار زمین، بر دل‏های علوی مبارک باد!
  • چشم‏ها، ستاره‏ریز لحظه‏هایی مبارک است و آسمان، زمین را به پاس هفتمین حجت خداوند، شهاب‏باران کرده است.
  • سلام بر هفتمین دلیل هستی؛ او که بردباری را برای جان‏های بی‏قرارمان به هدیه آورد!
  • اى فروخورنده خشم، به تو تمسک مى‏ جوییم تا آن‏سان که خداوند در روح انسان دمید، به مدد عنایت خویش، بر نفوس مشتاقانت صبر و تقوا را بِدَمى تا پیروىِ تو، شایسته ما باشد.
  • امام کاظم علیه‏السلام مظهر تهذیب نفس، تقوا و علم الهى است که با میلادش، هفتمین صبح امامت را عطرآگین کرد.


  • نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:48 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    کتاب شناسی امام کاظم(ع)

     

    الف) کتابهای چاپی عربی

    1-آثار و برکات الامام الکاظم (علیه السلام) فی دارالدنیا سید هاشم ناجی موسوی‏جزایری قم، بی‏نا، 1418 ق /1376 ش.
    2-احسن التراجم لاصحاب الامام موسی الکاظم(علیه السلام) عبدالحسین شبستری، مشهد، کنگره‏جهانی امام رضا (علیه السلام) ،1409 و 1410 ق،وزیری ، 2 ج،437469 ص.
    3-الامام السابع الامام الکاظم علیه‏السلام گروه نویسندگان ، ترجمه محمد عبدالمنعم خاقانی، چاپ مکرر، قم، موسسه در راه حق، 1372 ش /1413ق ، رقعی، 50 ص ،(این کتاب فارسی بوده و به عربی ، اردو و آذری ترجمه شده است).
    4-الامام السابع من ائمه اهل البیت علیهم السلام محمد حسن قبیسی عاملی، بیروت،بی‏نا،1403 ق /1983 م، وزیری، 76ص (از سری الحلقات الذهبیه 20).
    5-الامام الکاظم(علیه السلام) شیخ عفیف نابلسی، بیروت ، الدار الاسلامیه ، 1412ق.
    6-الامام الکاظم(علیه السلام) گروه نویسندگان تهران، موسسه‏البلاغ ، 1405 ق، جیبی،126 ص(این کتاب به فارسی ترجمه شده است.)
    7-الامام الکاظم(علیه السلام) گروه نویسندگان ، بیروت، دارالزهراء، 1412 ق (از سری حیاه‏الرسول واهل بیته المجاهدین)
    8-الامام الکاظم(علیه السلام) فی الشعرالعربی اسماعیل خفاف، مشهد، کنگره جهانی‏امام‏رضا(ع)،1373، وزیری ، 350 ص (دراین کتاب، اشعار شعرای عرب متقدمان، متاخران‏و معاصران همراه با زندگی آنها، پیرامون امام کاظم گرد آمده است).
    9-الامام الکاظم(علیه السلام) قدوه و اسوه سید محمد تقی مدرس ، تهران، المرکز الثقافی‏الاسلامی، 1365 ش / 1985 م، رقعی، 96 ص، (این کتاب به فارسی ترجمه شده است).
    10-لامام الکاظم(علیه السلام) علی محمد علی دخیل، بیروت، دارالتراث الاسلامی، 1394 ق،جیبی، 160ص.
    11-الامام الکاظم(علیه السلام) گروه نویسندگان ، قم، موسسه الامام الحسین (علیه السلام) ، 1371 ش/1413 ق، رقعی ، 31ص.
    12-الامام موسی الکاظم(علیه السلام) سید مهدی آیت اللهی، ترجمه کمال السید، قم، انتشارات‏انصاریان، 1374، وزیری ،36 ص (مصور، ویژه نوجوانان) از سری مع المعصومین (این‏کتاب فارسی بوده و به عربی، انگلیسی، ترکی، فرانسوی و تاجیکی ترجمه شده است).
    13-الامام الکاظم(علیه السلام) میرابوالفتح دعوتی،ترجمه گروه مترجمان، بیروت،الدارالاسلامیه، 1412 ق، وزیری، 31 ص (مصور، ویژه نوجوانان) از سری القاده‏الابرار9).
    14-الامام موسی جعفر(علیه السلام) استاد شهید مرتضی مطهری (13991338ق)، ترجمه جعفرصادق الخلیلی، تهران، بنیاد بعثت، 1405 ق/1363 ش، رقعی، 10 ص (از سری محاضرات‏فی الدین والاجتماع 10)
    15-الامام موسی بن جعفر الکاظم علیه‏السلام سید عبد الودود امین، مراجعه وتقدیم: شیخ عفیف نابلسی، کویت، دارالتوجیه الاسلامی، 1400ق (از سری الائمه‏الاثناعشر، بطوله و جهاد7)
    16-امامان موسی الکاظم و علی الرضا (علیه السلام) شیخ احمدمغنیه، بیروت، مکتبه العرفان، بی‏تا،رقعی،159 ص (این کتاب به فارسی ترجمه‏شده است).
    17-امثال و حکم الامام الکاظم و کلماته المختاره محمد غروی، مشهد، کنگره جهانی‏امام رضا (ع)، 1370، ج 1، وزیری ، 771 ص.
    18-بحارالانوارالجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار (ج‏48) علامه بزرگوار مولی محمدباقر مجلسی (1037 1110ق)، تهران، انتشارات اسلامیه، بی‏تا، وزیری ، 330 ص (این‏کتاب به فارسی ترجمه شده است).
    19-تاریخ الامامین الکاظمین (علیه السلام) شیخ جعفر نقدی (1303 1370 ق) بغداد، المطبعه‏العربیه،1369 ق، رقعی ،123 ص.
    20 تاملات فی آفاق الامام موسی الکاظم (علیه السلام) سید محمد حسین فضل‏الله ، بیروت،دارالتعارف للمطبوعات، 1414 ق، وزیری،96 ص.
    21-الثائر والسجن (دراسه فی حیاه الامام الکاظم (علیه السلام) ) حسن موسی الصفار، تهران، دارالبصائر، 1405 ق /1363 ش، رقعی ،136 ص.
    22-جزاء اعلاء الامام الکاظم علیه‏السلام سید هاشم ناجی موسوی جزایری، قم، بی‏نا،1417ق / 1375ش ، وزیری، 158ص.
    23-حیاه الامام موسی بن جعفر علیه‏السلام دراسه و تحلیل باقر شریف قریشی، نجف،مطبعه الاداب ، بی‏تا، وزیری، 2 ج ، 576500 ص (این کتاب به فارسی ترجمه شده است و یکی از بهترین کتابها درباره‏امام(علیه السلام) به شمار می‏رود.)
    24-ذکری وفاه الامام موسی الکاظم علیه‏السلام گروهی از روحانیون کربلا، نجف ،بی‏تا،1386 ق، رقعی ، 32 ص.
    25-سیره الامام موسی الکاظم علیه‏السلام محمد علی الیقظان، بیروت، دارالحق:،1414 ق / 1994 ن، رحلی، 74 ص ( مصور، ویژه نوجوانان) (از سری موسوعه الائمه‏الاثنی عشر7)
    26-روائع من حیاه الامام موسی الکاظم(علیه السلام) والده السید محمد کاظم الشیرازی، قم،انتشارات اهل البیت،1416 ق / 1374 ش ، رقعی ، 144 ص ( در این کتاب از زندگی،امامت، فضائل، معجزات، اصحاب، مناظرات، زندان، شهادت و سخنان و مواعظ حضرت بحث‏شده است).
    27-شرح قصیده لامیه در مدح امام کاظم (علیه السلام) سروده عبد الباقی عمری افندی (12871204ق)، شارح: سید کاظم حسینی رشتی ( م‏1259ق) ، تهران، ، 1270 ق، وزیری،207ص (سنگی).
    رک: الذریعه ج 14، ص‏43.
    28-الصحیفه الکاظمیه: ادعیه الامام ابی ابراهیم موسی بن جعفر(ع‏» سید محمد رضاغیاثی کرمانی ، قم، انتشارات انصاریان،1376 ش، 1418ق، رقعی، 152 ص.
    29-طب الامام موسی الکاظم علیه‏السلام دراسه مقارنه و تحلیل شاکر شیع، مشهد ،کنگره جهانی امام رضا (علیه السلام) ، 1411 ق، وزیری، 482 ص (در این کتاب، روایات امام‏کاظم پیرامون علم طب گردآوری و با طب یونانی قدیم مقایسه شده است) .
    30- طب الامام موسی الکاظم عبد الحسین جواهری، قم، کتابفروشی براتی، 1410ق،وزیری،96 ص.
    31-عوالم العلوم و المعارف والاحوال من الآیات والاخبار والاقوال (ج 21) علامه‏شیخ عبدالله بن نورالله بحرانی اصفهانی (شاگرد علامه مجلسی) ، مقدمه و استدراک:
    سید محمد باقر موحد ابطحی اصفهانی، قم ، موسسه الامام المهدی،1409 ق، وزیری،560 ص. (این کتاب به فارسی ترجمه شده و مخطوط است).
    32-علی الجسر ببغداد کمال السید، قم، انتشارات انصاریان، 1418 ق /1376 ش،رقعی،296 ص (ویژه نوجوانان).
    33-مجموعه الاثار گروه نویسندگان، مشهد، سومین کنگره جهانی امام رضا (علیه السلام) ،1412 ق، وزیری ، 2 ج، 363342 ص.
    برخی از عناوین مقالات آن عبارت است از:
    1-الامامه عند الامام الکاظم علیه‏السلام.
    ابوزهراء.
    2-القواعد الفقهیه فی الاحادیث الکاظمیه (علیه السلام) سید محمد خامنه‏ای
    3-القواعد الاصولیه فی ضوء الروایات المرویه عن الامام الکاظم (علیه السلام) محمد مؤمن.
    4-موقف الامام الکاظم (علیه السلام) امام فقهاء اهل السنه.
    ابوطالب تجلیل.
    الطب و الکیمیاء عند الامام الکاظم (ع).
    سعدالدین قاسمی.
    العباسیون فی مواجهه المدالفکری فی عهد الامام الکاظم (علیه السلام) سید جعفر مرتضی‏عاملی.
    معالم الحیاه السیاسیه للامام موسی الکاظم(ع).
    عبد الحلیم الرهیمی.
    دور الامام الکاظم (علیه السلام) فی الحیاه الاسلامیه عادل ادیب.
    ام الامام الکاظم (علیه السلام) و زوجاته و بناته محمد الحسون.
    عظمه الامام الکاظم (علیه السلام) عفیف نابلسی.
    الامام موسی الکاظم فیما عرفت نعمان ماشیا.
    مسائل علی بن جعفر و مستدرکاتها (عن اخیه موسی بن جعفر علیه‏السلام) تحقیق:
    موسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، مقدمه: سید محمد رضا حسینی جلالی،مشهد، کنگره جهانی امام رضا (ع)1409 ق، وزیری ،456 ص ( 100 ص مقدمه‏254+102 ص مصادر)
    مسند الامام الکاظم موسی بن جعفر(علیه السلام) شیخ عزیزالله عطاردی قوچانی، مشهد،کنگره جهانی امام رضا (علیه السلام) ،1367 ش /1409 ق، وزیری،3 ج، 1760 ص، جلد اول(513 ص)، جلد دوم (627 ص)، جلد سوم (619ص).
    مسند الامام موسی بن جعفرعلیه‏السلام ابو عمران موسی بن ابراهیم مروزی (م‏299 ق)، مقدمه و تحقیق: سیدمحمد حسین‏حسینی جلالی، تهران، چاپ بهمن 1352 ، وزیری،43 ص.
    مسند علی بن سویدالسائی شیخ فاضل مالکی، مشهد، کنگره جهانی امام رضا (علیه السلام) ،1411 ق، وزیری، 450 ص، (در این کتاب، مرویات علی بن سوید سائی از امام کاظم،به ویژه، نامه مهم و ارزنده حضرت بدو و بحثهای دیگر، جمع و تدوین شده است).
    المنهج التربوی عند الامام الکاظم(علیه السلام) سید محمد بحرالعلوم، بیروت،دارالزهراء، 1412 ق، رقعی، 60 ص.
    وفاه الامام موسی جعفر علیه‏السلام شیخ حسین بلادی بحرانی (م‏1387 ق)، نجف،مکتبه الحیدریه، 1364 ق.
    وفاه الامام موسی الکاظم علیه‏السلام شیخ احمد بن صالح آل طعان ستری قطیفی‏بحرانی (1251 1315 ق)، نجف 1372 ق، رقعی ، 52 ص.
    وفاه الامام موسی الکاظم علیه‏السلام سید علی بن حسین هاشمی خطیب، نجف، مطبعه‏الحیدریه، 1371 ق / 1951 م، رقعی، 80 ص.
    ولاده امام موسی کاظم سید محمد حسین طالقانی، نجف، دارالمعارف،1967 م/1388 ق، رقعی ، 24 ص.

    کتابهای خطی عربی

    الامام السابع موسی بن جعفر علیه‏السلام سید عبدالمطلب حیدری کاظمی(1325 1401 ق). رک: مجله الموسم، ش 24 ، ص 464 .
    کتاب اخبار موسی بن جعفر علیه‏السلام ابواحمد عبد العزیز بن یحیی بن احمد بن‏عیسی جلودی ازدی بصری (م 332 ق) .
    رک: رجال النجاشی ج 2 ، ص‏59 .
    جفرامام کاظم(علیه السلام) (نسخه خطی آن در کتابخانه امام جمعه در زنجان موجود است).
    رک: دلیل المخطوطات ج 1 ، ص 185.
    حضرت موسی الکاظم علیه‏السلام شیخ محمد حسن نجفی کاشانی (13861333 ق).
    رک: مجله الموسم، ش 24 ، ص‏293.
    رساله فی تحقیق ان الامامه بعد الامام الصادق لابنه الامام موسی بن جعفر.
    سید ناصربن هاشم آل سید سلمان موسوی (م 1358 ق).
    رک: مجله الموسم، ج‏3، ش‏9 و 10 ، ص‏409.
    حیاه الامام الکاظم (علیه السلام) مولف نسخه خطی آن در کتابخانه آیت الله حکیم (نجف)به ش‏147 در 14 ورق ضمن مخطوطات شیخ محمد رشتی موجود است).
    رک: فهرس مخطوطات الشیخ محمد الرشتی ، ص 162.
    حیاه الامام الکاظم(علیه السلام) سید محمد حسینی شیرازی.
    رک: العراق بین الماضی و الحاضر و المستقبل ، ص 628.
    ذراری الامام الکاظم (علیه السلام) اسماعیل الخفاف.
    ذکر من روی عن موسی بن جعفر (علیهماالسلام) شیخ صدوق: ابوجعفر محمد بن علی‏بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (ح‏306 381 ق).
    رک: رجال النجاشی ، ج 2 ، ص 314کتاب زهد ابی ابراهیم موسی بن جعفر(علیه السلام) شیخ صدوق (م 381 ق).
    رک: رجال النجاشی ، ج 2 ، ص 314.
    سفن النجاه (ج‏9) شیخ غلامحسین نجفی نجف‏آبادی (13491300 ق) او برای هریک از معصومین (علیهم‏السلام) کتابی مستقل نگاشته و جلد نهم آن به زندگی امام‏کاظم (علیه السلام) اختصاص دارد.
    رک: الذریعه ، ج 12 ، ص 192 ; نقباء البشر ، ج 4 ، ص‏1423.
    شرح خطبه (شرح قصیده عمری) ناظم: عبدالباقی افندی عمری (12871204 ق)،شارح قصیده: سید کاظم حسینی رشتی (م‏1259 ق)، شارح خطبه: زین‏العابدین خان‏کرمانی (م 1360 ق) (نسخه خطی آن به ش 4994 در کتابخانه آیت‏الله مرعشی در 118ورقه موجود است) رک: فهرست کتابخانه مرعشی ، ج‏13 ، ص‏187.
    الشجره الطیبه فی الارض المخصبه علامه سید رضا موسوی غریفی صائغ (13391296 ق) (این کتاب پیرامون نسب امام کاظم (علیه السلام) و اعقاب آن حضرت از ابراهیم‏مجاب است.
    رک: الذریعه ، ج‏13 ، ص 34 .
    کلمه الامام موسی الکاظم علیه‏السلام شهید سید حسن حسینی شیرازی (1354 1400ق) رک: العراق بین الماضی و الحاضر و المستقبل ، ص‏677.
    لجج الحقایق فی تواریخ الحجج علی الخلایق (ج‏9) حاج ملا احمد یزدی مشهدی (م‏ح 1310 ق) (او برای هر یک از اهلبیت عصمت و طهارت کتابی جداگانه نوشته است)رک: الذریعه ، ج 18 ، ص‏296 ; نقباء البشر ، ج 1 ، ص‏96 .
    مدح الامامین الجوادین (علیهما السلام) شیخ جابر بن عبدالحسین کاظمی (13121222 ق).
    رک: معارف الرجال ، ج 1 ، ص‏149 .
    مسائل عن ابی الحسن موسی علیه‏السلام ابومحمد صفوان بن یحیی بیاع صابری ،مولی بجیله (م 210 ق). رک: هرست‏شیخ طوسی ، ص‏83المسائل و الاجوبه عند الامام الکاظم(علیه السلام) اسماعیل الخفاف.
    مسائل موسی بن جعفر (علیهماالسلام) عبدالله بن محمد اهوازی رک: رجال‏النجاشی ، ج 2 ، ص 32.
    مسائل موسی بن جعفر (علیهماالسلام) ابوالحسن علی بن یقطین بن موسی کوفی‏بغدادی (124 182 ق).
    رک: رجال النجاشی ، ج 2 ، ص‏107.
    مسائل ابوالحسن موسی بن جعفر (علیهماالسلام) محمد بن رخجی.
    رک: الذریعه ، ج 20 ، ص 365.
    مسائل موسی بن جعفر(علیه السلام) ابومحمد یونس بن عبدالرحمن مولی آل یقطین.
    رک: فهرست‏شیخ طوسی ، ص 181.
    مکاتیب الامام الکاظم علیه‏السلام علی احمدی میانجی (این کتاب آماده چاپ است).
    مسند موسی بن جعفر (علیهماالسلام) ابوبکر محمد بن عبدالله بن ابراهیم بن‏عبدویه شافعی بغدادی (260 354 ق) (نسخه خطی آن در مجموعه ش 34 کتابخانه‏ظاهریه دمشق، در 14 ورق موجود است).
    رک: تاریخ التراث العربی ، ج 1 ، ص 384.
    نسخه موسی بن جعفر علیه‏السلام ابومحمد علی بن حمزه بن حسن بن عبیدالله بن‏عباس بن علی بن ابیطالب(علیه السلام) رک: رجال نجاشی ، ج 2 ، ص‏107.
    نسخه موسی بن جعفر علیه‏السلام محمد بن ثابت‏بن شریح صائغ انباری.
    رک: رجال نجاشی ، ج 2 ، ص‏276.
    نسخه موسی بن جعفر علیه‏السلام محمد (صاحب امام کاظم) بن زرقان بن حباب(صاحب امام صادق علیه‏السلام) رک: رجال نجاشی ، ج 2 ، ص‏277.
    نسخه موسی بن جعفر علیه‏السلام محمد بن فضیل بن کثیر صیرفی ازدی (ابوجعفرارزق) رک: رجال نجاشی ، ج 2 ، ص 272.
    وفاه الامام الکاظم(علیه السلام) شیخ عبدالمحسن بن محمد بن مبارک لویمی احسائی (م‏1245 ق).
    رک: مجله الموسم ، ج‏3 ، ش‏9 و 10 ، ص 424.

    ب) کتابهای چاپی فارسی

    امام موسی بن جعفر (علیه السلام) اسطوره مبارزه و قهرمان‏مقاومت و پایداری عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم ، انتشارات نوید اسلام، بی‏تا،رقعی،286 ص.
    امام موسی کاظم(علیه السلام) مصطفی زمانی (1356 1411 ق)، قم ، بنیاد فرهنگی اسلام،1370، رقعی،147 ص.
    امام موسی کاظم(علیه السلام) گروه کودکان و نوجوانان، بازنویسی: مهدی رحیمی، چاپ‏دوم، تهران، بنیاد بعثت، 1374، رقعی، 92 ص.
    امام موسی کاظم (علیه السلام) سید کاظم ارفع، تهران، موسسه انتشاراتی فیض کاشانی،1370، رقعی،67 ص (از سری سیره عملی اهلبیت‏9)
    بدایع الانوار فی احوال سابع الائمه الاطهار میرزا سید مهدی حسینی وکیل(ملقب به بدایع‏نگار) (م‏1279 ق)، چاپ تهران،1306 ق، وزیری، 341 ص (چاپ سنگی).
    بر امام صادق و امام کاظم (علیه السلام) چه گذشت؟
    سید محمد حسن موسوی کاشانی، قم [انتشارات زاهدی]،1373 ش / 415 ق، وزیری،223ص.
    پرواز در زنجیر، داستان زندگی امام کاظم(علیه السلام) رضا شیرازی، تهران ، انتشارات‏پیام آزادی، 1372 ، رقعی، 125 ص (مصور ، ویژه نوجوانان).
    پیشوای آزاده، امام کاظم (علیه السلام) مهدی پیشوایی، قم، انتشارات توحید، بی‏تا،رقعی، 242 ص.
    پیشوای هفتم، حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) گروه نویسندگان، چاپ مکرر، قم، موسسه‏در راه حق، 1372، رقعی 52 ص، (این کتاب به عربی، ترکی و اردو ترجمه شده است).
    تحفه الموسویه (قصیده‏ای در مدح امام کاظم(ع‏» ناظم: محمد رضا شیرازی‏حایری، نجف، 1342 ق،16 ص.
    تحلیلی از اوضاع زمانی امام موسی (علیه السلام) علی گلزاده غفوری، تهران، انتشارات‏پرتو، بی‏تا، رقعی،116 ص.
    تحلیلی از زندگانی امام کاظم علیه‏السلام باقر شریف قرشی، ترجمه محمد رضاعطایی، مشهد، کنگره جهانی امام رضا (ع)، 368، وزیری، 2 ج، 680585 ص.
    ترجمه جلد 48 بحارالانوار (زندگانی امام موسی کاظم «ع‏») علامه ملا محمدباقر مجلسی (1037 1110 ق) ، ترجمه موسی خسروی، تهران،انتشارات‏اسلامیه،1396ق،وزیری،300ص.
    تعالیم امام هفتم(علیه السلام) به زبان دعا و حدیث‏شیخ حسن کافی (م 1415 ق)، تهران،سازمان تبلیغات اسلامی در شرکت دخانیات، 1372، رقعی، 254 ص.
    جامع الانساب: در احوال اولاد و احفاد امام موسی کاظم(علیه السلام) سید محمد علی‏روضاتی اصفهانی، اصفهان، 1335.
    چهل حدیث در فضایل و کلمات امام موسی کاظم(علیه السلام) تدوین: موسسه نشر حدیث‏اهل‏البیت علیهم‏السلام و خانه کتاب ایران، تهران، انتشارات وزرات فرهنگ و ارشاداسلامی،1416 ق / 1374 ش، پالتویی، 70 ص.
    حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) [میر ابوالفتح دعوتی]، قم، انتشارات شفق، بی‏تا،وزیری، 32 ص (مصور، ویژه نوجوانان) (این کتاب به عربی ترجمه شده است.)حضرت امام موسی کاظم علیه‏السلام سید مهدی آیت‏اللهی (دادور)، قم، انتشارات‏جهان‏آرا، 1362، وزیری،36 ص (مصور، ویژه نوجوانان) (این کتاب به عربی، اردو،ترکی،انگلیسی و فرانسه ترجمه شده است).
    حضرت امام موسی کاظم در شکنجه‏گاه عبدالامیر فولادزاده، تهران، انتشارات‏اعلمی،1359، وزیری، 32 ص (مصور، ویژه نوجوانان).
    حضرت موسی کاظم(علیه السلام) فضل الله کمپانی (م 1414 ق)، تهران، انتشارات مفید،1360، وزیری، 280 ص.
    داستانهای زندگی از حضرت امام موسی بن جعفر(علیه السلام) سید رضا تقوی دامغانی،تهران، سازمان تبلیغات اسلامی،1409 ق/ 1368 ش، پالتویی،133 ص.
    رهبر والاگهر حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) مولف تهران، صندوق پس‏انداز بانک ملی‏ایران، بی‏تا، وزیری،16 ص.
    زندگانی امام هفتم، حضرت امام کاظم (علیه السلام) نوشته هیئت تحریریه موسسه در راه‏حق، ساده‏نویسی: دفتر تحقیق و تالیف کتب درسی، چاپ سوم، تهران، سازمان نهضت‏سوادآموزی، 1375، رقعی،37 ص.
    زندگانی امام موسی کاظم علیه‏السلام اکبر نواب شیرازی، شیراز، رقعی، 200 ص.
    زندگانی حضرت امام موسی کاظم عماد الدین حسین اصفهانی (عمادزاده) (14101325 ق) ، تهران، شرکت‏سهامی طبع کتاب، 1381ق،وزیری،2ج،472455ص.
    زندگانی حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) ابوالقاسم سحاب (1376 ق)، تهران، بی‏نا، 1370ق، رقعی، 192 ص.
    زندگی حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) هاشم معروف حسنی، ترجمه عباس خاتمی، تهران‏دبیرستان موسی بن جعفر (ع)، 1412 ق/1370 ش، رقعی،56 ص.
    ستارگان درخشان (ج‏9) محمد جواد نجفی، چاپ پنجم، تهران، انتشارات اسلامیه،1370، جیبی، 224 ص، (همراه با زندگی حضرت سید میر محمد مدفون در شیراز)سخنان باب‏الحوائج‏حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) مولف تهران، انتشارات عالمشاه،1342، رقعی،66 ص.
    سخنان حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) سید محمد تقی حکیم، تهران، دفتر نشر فرهنگ‏اسلامی، 1371، رقعی،196 ص.
    سرچشمه‏های نور (حضرت امام کاظم) گروه نویسندگان موسسه البلاغ، ترجمه واحدتدوین و ترجمه، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی،1367، جیبی.
    سیری در زندگانی امام هفتم سید عبدالرسول حجازی، تهران، کانون انتشار،351، رقعی،316 ص.
    شجره طیبه (در احوال امام کاظم و فرزندان آن حضرت) میرزا محمد علی خان‏نواب الدوله، فرخ‏آباد، هند، 1314 ق /1896 م.
    رک: ادبیات فارسی بر مبنای تالیف استوری، ج 2، ص 1030.
    شخصیت‏حضرت رضا و موسی الکاظم (علیه السلام) احمد مغنیه، ترجمه سید جعفر غضبان،تهران، انتشارات اردیبهشت، 1338، رقعی، 200ص.
    صحیفه الکاظمیه ترجمه و تالیف: غلامرضا اکبری، مشهد، کنگره جهانی امام رضا(ع)،1373 وزیری،423 ص، (در این کتاب دعاها و مناجاتهای امام کاظم جمع وترجمه گردیده است).
    عزیز سرخ جسر (نگاهواره‏ای به شهادت امام موسی (ع‏» سینا واحد، تهران،انتشارات الهام، 1375 ش / 1398 ق، رقعی، 28 ص.
    فرهنگ فرزانگی (پیام امام کاظم (علیه السلام) به هشام بن حکم درباره خرد و خردورزی)م. ناصر، تهران، انتشارات دارالحدیث، 1375، رقعی،87 ص.
    الکاظم (علیه السلام) میرزا مهدی لکهنوی، کراچی، بی‏نا،1386 ق، رقعی، 48 ص.
    کتابنامه امام کاظم(علیه السلام) ناصر الدین انصاری قمی، مشهد، کنگره جهانی امام رضا(ع)، 1370 ش / 1412 ق، رقعی، 190 ص، (در این کتاب نوشتارهایی که پیرامون امام‏کاظم است در بخش اول معرفی شده و کتابهایی که بخشی از آنها درباره حضرت است دربخش دوم و در آخرین فصل کتابهای دانشمندان اهل سنت درباره ائمه اطهارعلیهم‏السلام معرفی شده است.)مجموعه آثار سومین کنگره جهانی حضرت رضا(علیه السلام) گروه نویسندگان، مشهد، کنگره‏346 ص.
    امام رضا (ع)، 1370 ش / 1412 ق، وزیری، 2 ج، 370برخی از عناوین مقالات آن عبارتند از:
    1- پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی. حضرت آیت‏الله خامنه‏ای.
    2- علم از دیدگاه حضرت موسی بن جعفر(ع).
    ابراهیم امینی.
    3- نمونه‏ای از اصول کلی عقلی و اعتقادی مستفاد از روایات امام کاظم‏علیه‏السلام سید محسن خرازی
    4- عقل و کاربرد و اثرهای مترتب بر آن در گفتارامام هفتم(ع).
    سید جعفر شهیدی.
    5- عنایت موسی بن جعفر علیهماالسلام به براهین عقلی زین العابدین قربانی.
    6- شرح حدیثی از امام هفتم علیه‏السلام محمد تقی فلسفی.
    7- شخصیت عرفانی حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) محمد رضا امین‏زاده
    8- فلسفه احکام از دیدگاه امام کاظم (علیه السلام) محمود ذبیحی
    9- اوضاع تاریخی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی معاصر امام موسی کاظم(ع)علی اکبر ولایتی
    10- چند نکته تربیتی از گفتار امام موسی کاظم(ع). علی شریعتمداری
    11- سیره امام موسی بن جعفر در برخورد با دوستان‏و دشمنان.سید هاشم رسولی‏محلاتی
    12- سیره امام موسی بن جعفر علیه‏السلام سید رضا تقوی دامغانی
    13- امام موسی کاظم(علیه السلام) و حدیث تصوف حامد الگار 14 اولاد و برادران‏امام کاظم علیه‏السلام عزیزالله عطاردی
    15- قصیده رثائیه در نبش قبر حضرت امام موسی بن جعفر (علیه السلام) و معرفی گوینده آن.مهدی محقق
    16- چهل حدیث از امام کاظم (علیه السلام) سید جعفر شهیدی
    17- مهدی موعود (عج) در کلام امام موسی کاظم (علیه السلام) سید ابراهیم سید علوی
    مناقب حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام در شعر فارسی احمد احمدی بیرجندی،مشهد، کنگره جهانی امام رضا (علیه السلام) ، 1372، وزیری، 130 ص.
    ناسخ التواریخ (زندگانی امام موسی بن جعفر (ع‏» عباسقلیخان بن میرزا محمدتقی خان سپهر (م 1341 ق)، تهران، کتابفروشی اسلامیه، بی‏تا، وزیری، 10 ج، 5000 ص(در این کتاب، شرح کامل زندگی حضرت، دعاها و احادیث و اصحاب و اوضاع سیاسی واجتماعی زمان آن حضرت آمده است).
    نگاهی بر زندگی امام کاظم علیه‏السلام محمد محمدی اشتهاردی، تهران، نشرمطهر، 1374، رقعی، 144 ص.

    ج) کتابهای اردو

    حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) تحریر: موسسه در راه حق، ترجمه سید احمد علی عابدی،قم، موسسه در راه حق، بی‏تا، رقعی، 50 ص.
    حضرت امام موسی کاظم علیه‏السلام سید مهدی آیت‏اللهی (دادور)، ترجمه گروه‏مترجمان، قم ، انتشارات انصاریان، 1371، وزیری،36 ص (مصور، ویژه نوجوانان)(از سری معصومین کاتعارف‏9)
    باب الحوائج‏سید راحت‏حسین رضوی بهبکپوری (1306 1378 ق)رک: الذریعه، ج‏3 ، ص‏7.
    تحفه الاعاظم فی سوانح الامام الکاظم نواب احمد حسین مذاق هندی (م 1365 ق)رک: الذریعه، ج‏3، ص 420 و 421.
    حیاه الامام الکاظم(علیه السلام) سید ظفر حسن بن دلشاد علی آمروهی نقوی هندی، هند رک:
    نقباء البشر، ج‏3، ص 978.
    سوانح الامام موسی الکاظم سید محمد بن مصطفی موسوی کشمیری رک: الذریعه، ج‏12، ص 252.
    العقد الناظم فی سوانح موسی الکاظم (علیه السلام) سید مطهر حسین سهارنپوی هندی (13501269 ق)، هند.
    رک: الذریعه، ج 15، ص‏229.
    العلوم الکاظمیه سید اولاد حیدر بلگرامی هندی (م 1361 ق)، هند رک: الذریعه،ج 15، ص‏227.
    الکاظم فی احوال الامام الکاظم علیه‏السلام مولوی علی جوادخان صاحب هندی،تصحیح:
    سید سبط الحسن هندی (1296 1354 ق)، هند رک: الذریعه، ج‏17، ص‏243.

    د) کتابهای ترکی

    حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) سید مهدی آیت‏اللهی، ترجمه جواد اسلامی و محمدمجاهدی، قم، انتشارات انصاریان، 1374، وزیری،36 ص (مصور، ویژه نوجوانان).
    حضرت امام موسی کاظم علیه‏السلام گروه نویسندگان موسسه در راه حق، ترجمه‏گروه مترجمان،تهران،بنیادبعثت، 1371،رقعی،56ص.
    برخی مقالات راجع به امام کاظم (علیه السلام) تقدیم شده به کنگره جهانی حضرت رضا(علیه السلام) الف:
    مقالات فارسی (19 مقاله)
    - احادیث صعب امام کاظم (ع):حسن مصطفوی
    2 امام کاظم (علیه السلام) و عدم مشروعیت دشمنان: عباسعلی اختری
    3 امام کاظم (علیه السلام) و فرزندانش: مهدی انصاری
    4 اوضاع اجتماعی جامعه اسلامی همزمان با دوران امامت امام کاظم (ع):
    محمد کاظم خواجویان (م 1414 ق)
    5 تحلیل عقل و تعقل در کلام امام کاظم (ع): سید ابراهیم سید علوی
    6 توحید از دیدگاه امام کاظم (ع): محمد رضا امین‏زاده
    7 جلوه‏های امامت در احادیث تفسیری امام کاظم (ع): محمد علی مهدوی‏راد
    8 چند نمونه از علوم قرآنی موسی بن جعفر (ع): سید ابوالفضل میرمحمدی
    9 روایات و آراء امام کاظم در تفسیر قرآن کریم: محمد باقر محقق
    10 سیره امام کاظم (علیه السلام) در برخورد با جریانهای نامطلوب فکری و اجتماعی:حسن صادقی
    11 سیره امام کاظم (علیه السلام) در برخورد با طبیعت: سید مجتبی رودباری
    12 سیری در زندگانی هفتمین پیشوا: سید علی شاهچراغی
    13 عقل و جهل از دیدگاه امام هفتم (ع): احمد بهشتی
    14 فضائل و مناقب و خصائص امام کاظم (ع): حسن اللهوردیان طوسی
    15 گفتاری درباره دعاهای رسیده از امام کاظم (ع): محمد مهدی رکنی
    16 گنجینه ادب (گزیده اشعار عربی و فارسی در مدح و رثای امام کاظم):ناصرالدین انصاری
    17 مناقب و مراثی حضرت موسی بن جعفر (ع): احمد احمدی بیرجندی
    18 مواضع کلامی امام کاظم در برابر عقاید انحرافی: رسول جعفریان
    19 وضعیت‏سیاسی عصر امام کاظم (ع):صادق آئینه‏وند
    ب: مقالات عربی (12 مقاله)
    1 استضائه القواعد الفلسفیه من نور احادیث الامام الکاظم: محمد مؤمن
    2 الامام الکاظم (علیه السلام) عند اهل السنه: فارس حسون
    3 الخطاب السیاسی للنظام العباسی (حول عصر الامام الکاظم(ع):محمد جعفرشمس‏الدین
    4 دروس من سجن الامام الکاظم (ع): حسن موسی صفار
    5 دورالعقل فی المعرفه الالهیه عند الامام الکاظم (ع): حسن عباس نصرالله
    6 شهاده الامام الکاظم(ع): علاء الدین زیادی
    7 قبسات من انوار علوم الامام الکاظم (ع): جعفر سبحانی
    8 قضاء حاجه المؤمن فی احادیث و افعال الامام الکاظم (ع): محمد حسون
    9 لقطان من حیاه الامام الکاظم (ع): سید محمد حسین فضل الله
    10 المثل الخلقیه عند الامام الکاظم (ع): مهدی انصاری
    11 موسی بن جعفر الکاظم (علیه السلام) و الفلسفه الالهیه: عبدالله جوادی آملی
    12 السلک الناظم لدفناء مشهد الکاظم (ع): محمد رضا انصاری ه)

    کتابهایی در تاریخ و جغرافیای کاظمین

    بل الصدی (ارجوزه فی تاریخ الکاظمیه) حسین علی محفوظ کاظمی (این کتاب‏به عنوان تکمیل و تتمیم منظومه مرحوم شیخ محمد سماوی به نام صدی الفواد سروده‏شده رک: جمهره المراجع البغدادیه، ص 571.
    تاریخ حرم کاظمی شیخ محمد حسن آل یاسین، ترجمه غلامرضا اکبری، مشهد، کنگره‏جهانی امام رضا، 1371، وزیری، 280 ص.
    تاریخ کاظمین عباس فیض قمی 1328 (1395 ق)، قم، چاپخانه قم، 1372 ق، وزیری،290 ص.
    تاریخ الکاظمیه حسین علی محفوظ (نسخه خطی آن در کتابخانه مولف در کاظمین‏موجود است).
    رک: جمهره المراجع البغدادیه، ص 571.
    تاریخ الکاظمیه شیخ راضی آل یاسین کاظمی (م 1372 ق) (بخشی از آن در مجله‏الاصلاح چاپ بغداد به چاپ رسیده است) رک: الذریعه، ج‏3، ص‏279 و 280.
    تاریخ المشهد الکاظمی شیخ محمد حسن آل یاسین کاظمی، بغداد، مطبعه المعارف،1387 ق، وزیری، 335 ص، (این کتاب به فارسی ترجمه شده است.)
    صدی الفواد فی تاریخ بلد الکاظم و الجواد (علیهماالسلام) شیخ محمد سماوی نجفی(1292 1370 ق)، نجف، مطبعه الطری، 1372 ق /1949 م، رقعی، 71 ص.
    (منظومه‏ای در 1120 بیت در تاریخ کاظمین است)
    قبس من الکاظمین مسلم سید حسین موسوی، بغداد، الدار العربیه، بی‏تا، وزیری،157 ص.
    مشهد الکاظمین مصطفی جواد (نسخه‏ای از آن در کتابخانه موزه عراق در 170 ص‏موجود است) رک: جمهره المراجع البغدادیه، ص 1.
    المشهد الکاظمی فی العصر العباسی محمد حسن آل یاسین کاظمی، بغداد، مطبعه‏المعارف، 1385 ق / 1962 م.
    المشهد الکاظمی من بدء الاحتلال المغولی الی نهایه الاحتلال العثمانی شیخ محمدحسن آل یاسین، بغداد، مطبعه المعارف،1386 ق /1963 م
    موسوعه العتبات المقدسه (قسم الکاظمین)
    گردآورنده: جعفر خلیلی (1405 ق)،بیروت، موسسه الاعلمی،1407 ق /1987 م، وزیری،3 ج.
    این کتاب در برگیرنده مقالات گروهی از نویسندگان است; برخی از آنها عبارتند از:
    1 الکاظمیه قدیما مصطفی جواد، ج 1 ، ص‏9 34.
    2 حیاه الامامین الجوادین جعفر خلیلی، ج 1 ، ص‏37 75
    3 الکاظمیه فی الشعر فواد عباس، ج 1، ص 75 90
    4 الکاظمیه فی المراجع العربیه حسین علی محفوظ، ج 1، ص‏18993
    5 الکاظمیه فی المراجع الغربیه جعفر خیاط، ج 1 ، ص‏203 314.
    6 السلک الناظم لدفناء مشهد الکاظم مصطفی جواد، ج 2، ص 4095
    7 الکاظمین او المشهد الکاظمی جعفر خلیلی، ج‏3 ، ص 30 55.
    8 بیوتات الکاظمیه حسین علی محفوظ، ج‏3، ص‏59 182.



    نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:45 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    مناظرات امام کاظم علیه السلام

    اهلبیت (علیهم السّلام) ذریه و نسل پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله وسلم)
    مناظره امام کاظم(علیه السلام) با هارون

    هارون الرّشید (پنجمین خلیفه عبّاسی) در گفتگویی، با امام کاظم ـ علیه السّلام ـ سخن را چنین ادامه داد و به آن حضرت خطاب کرده و گفت:
    شما در بین عام و خاص، روا دانسته‌اید تا شما را به رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ نسبت دهند و می‌گویید ما پسر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ هستیم، با این‌که پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ پسری نداشت، تا نسل او از ناحیه پسر ادامه یابد، و می‌دانید که ادامه نسل از ناحیه پسر است نه دختر و شما اولاد دختر او هستید، پس پسر پیغمبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نیستید؟
    امام کاظم: اگر پیامبرـ صلّی الله علیه و آله ـ هم اکنون حاضر شود و از دختر تو خواستگاری کند، آیا جواب مثبت به او می‌دهی؟
    هارون: عجبا! چرا جواب مثبت ندهم، بلکه بر این وصلت بر عرب و عجم افتخار می‌کنم.
    امام کاظم: ولی پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ از دختر من خواستگاری نمی‌کند و برای من روا نیست که دخترم را همسر او گردانم.
    هارون: چرا؟
    امام کاظم: زیرا، پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ باعث تولّد من شده است (و من نوه او هستم) ولی باعث تولّد تو نشده است.
    هارون: احسن ای موسی! اکنون سؤال من این است که چرا شما می‌گوئید: «من از ذریّه پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ هستم؟ با این‌که پیامبر نسلی نداشت، زیرا نسل از ناحیه پسر است نه دختر، و پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ پسر نداشت، شما از نسل دختر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ حضرت زهرا ـ علیها السّلام ـ هستید، نسل حضرت زهرا ـ علیها السّلام ـ نسل پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ نخواهد بود.
    امام کاظم: آیا در امانم، و اجازه می‌دهی جواب دهم؟
    هارون: آری، جواب بده.
    امام کاظم: خداوند در قرآن (آیه 84 و 85 انعام) می‌فرماید: وَ مِنْ ذُرِّیَتهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ اَیّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی هاروُنَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی المُحْسِنِینَ ـ وَ زَکَرِیّا وَ یَحْیی و وَعِیسی وَ اِلْیاسَ کُلّ مِنَ الصّالِحینَ
    : «و از دودمان ابراهیم ـ علیه السّلام ـ، داود و سلیمان و ایّوب و یوسف و موسی و هارون هستند، این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم ـ و هم‌چنین زکریّا و یحیی و عیسی و الیاس، هر کدام از صالحان بودند» (سوره انعام، آیه 84 و 85).
    اکنون از شما می‌پرسم: پدر عیسی چه کسی بود؟
    هارون: عیسی ـ علیه السّلام ـ پدر نداشت.
    امام کاظم: بنابراین خداوند در آیه مذکور، عیسی ـ علیه السّلام ـ را به ذریّه پیامبران از طریق مادرش مریم ملحق نموده است، هم‌چنین ما از طریق مادرمان فاطمه ـ علیها السّلام ـ به ذریّه پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ پیوسته‌ایم.
    آن‌گاه فرمود: آیا بر دلیلم بیفزایم؟
    هارون گفت: بیفزا.
    امام کاظم: خداوند (در مورد ماجرای مباهله) می‌فرماید:
    فَمَنْ حاجّکَ فِیهِ مِنْ بَعدِ ماجائَکَ مِنَ الْعِلمْ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ اَبْنائَنا وَ اَبْنائکُمْ وَ نِسائَنا وَ نِسائکُم وَ اَنْفُسنَا وَ اَنْفُسَکُم ثُمَّ نَبْتَهِل فَنَجْعَلْ لَعْنَهَ الله عَلی الْکاذِبینَ
    : «هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره مسیح) به تو رسید (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آن‌ها بگو: بیائید ما فرزندان خود را دعوت می‌کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خود را دعوت می‌کنیم، شما نیز زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت می‌کنیم شما نیز از نفوس خود، آن‌گاه مباهله می‌کنیم، ولعنت خدا را بر درغگویان قرار می‌دهیم» (سوره آل‌عمران، آیه 61)
    آن‌گاه فرمود: هیچ‌کس ادّعا ننموده که پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ هنگام مباهله (یعنی نفرین کردن برای هلاکت آن کس که راه باطل را می‌پیماید) با گروه نصاری، کسانی را برای مباهله آورده باشد، جز علی ـ علیه السّلام ـ و فاطمه و حسن و حسین ـ علیه السّلام ـ را، بنابراین از این ماجرا استفاده می‌شود که منظور از «اَنْفُسَنا» (از نفوس خود) علی ـ علیه السّلام ـ است، و منظور از «اَبْنائَنا» (پسران ما)، حسن و حسین ـ علیه السّلام ـ می‌باشند، که خداوند آن‌ها را پسران رسول خدا خوانده است.
    هارون: دلیل روشن امام کاظم ـ علیه السّلام ـ را پذیرفت و گفت: احسن بر تو ای موسی! ...[1]

    پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و اولویت اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ
    مناظره امام کاظم(علیه السلام) با هارون الرشید

    روزی هارون‎ الرشید، وجود مقدس موسی بن جعفر ـ علیه‎السّلام ـ را بحضور طلبید وگفت: من نمی‎دانم چرا شما خود را به پیغمبر اسلام ـ صلی‎الله علیه و آله ـ از ما سزاوارتر می‎دانید؛ بلکه خود را وارث او می‎شمارید با اینکه چون پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ از دنیا رفت جدّ ما، عباس، عموی پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ در حال حیات بوده و آیا با بودن عمو ارث به عموزاده که علی ـ علیه‎السّلام ـ باشد می‎رسد تا از او این مقام ارجمند به شما انتقال پیدا نماید؟»
    حضرت ابتداء تقاضا کردند که صلاح است خلیفه در این موضوع بحثی ننماید ولکن هارون قانع نگردید و عرضه داشت باید حتماً برتری خود رانسبت به پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ از ما ثابت نمائید.
    حضرت فرمودند: «اکنون که چنین است من به دو جهت، اولویّت خود را نسبت به پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ از شما ثابت می‎کنم:
    اول اینکه: پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ که از دنیا رفت، دخترش حضرت زهرا ـ علیهاالسّلام ـ در قید حیات بود و مقام فرزند (چه دختر باشد و چه پسر) از عمو مقدم می‎باشد، زیرا فرزند در طبقه اول ارث قرار گرفته و عمو در طبقه سوم [2] پس ما که از طرف مادر منسوب به پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ می‎باشیم، مقدم بر شما هستیم که از طرف عمو نسبت دارید.
    دوم اینکه: از خلیفه سؤال می‎کنم، اگر پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ زنده شود و از تو دختر بخواهد آیا دخترت را به او تزویج می‎کنی؟» هارون گفت: «صد البته، و به این وصلت افتخار هم می‎کنم.»
    حضرت ـ علیه‎السّلام ـ فرمود: «اما اگر پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ از من دختر بخواهد من به او دختر نخواهم داد و البته خود آن حضرت هم هرگز تقاضای وصلت با دختر مرا نمی‎نماید؛ زیرا اولادهای من، ‌همان اولاد پیامبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ وازدواج با نوه شرعاً حرام و ممنوع است، پس بنابراین ما بدین دو جهت أنسب به پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ هستیم و نوبت به شما نمی‎رسد.»
    هارون چون چنین دید،‌سر به زیر انداخت و ساکت شد.[3]

    حرمت شراب در قرآن
    مناظره امام کاظم(علیه السلام) با مهدی عباسی

    در یکی از سالها مهدی عباسی وارد مدینه شد و پس از زیارت قبر پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ با امام کاظم ـ علیه السلام ـ ملاقات کرد و برای آن که به گمان خود از نظر علمی آن حضرت را آزمایش کند! بحث «خَمر» (شراب) در قرآن را پیش کشید و پرسید: «آیا شراب در قرآن مجید تحریم شده است؟» آن گاه اضافه کرد: «مردم اغلب می‎دانند که در قرآن از خوردن شراب نهی شده، ولی نمی‎دانند که معنای این نهی، حرام بودن آن است!»
    امام ـ علیه السلام ـ فرمود: «بلی. این حرمت شراب در قرآن مجید صراحتاً بیان شده است.»
    ـ در کجای قرآن؟
    ـ آنجا که خداوند متعال خطاب به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ می‎فرماید: «قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْیَ بِغَیْرِ الْحَقِّ... .» ترجمه: «بگو پروردگار من، تنها کارهای زشت، چه آشکار و چه پنهان و نیز «إثم» (گناه) و ستم به ناحق را حرام نموده است... .»
    آنگاه امام ـ علیه السلام ـ پس از بیان چند موضوع دیگر که در این آیه تحریم شده، فرمود: «مقصود از کلمه «إثم» در این آیه که خداوند آن را تحریم کرده، همان شراب است، زیرا خداوند در آیه دیگری می‎فرماید: «یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِما إِثْمٌ کَبِیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُما أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما... .»[4] ترجمه: «از تو در مورد شراب و قمار می‎پرسند، بگو در آن «اثم کبیر» (گناهی بزرگ) و سودهایی برای مردم است و گناهش از سودش بیشتراست.»
    و «إثم» که در سوره اعراف صریحاً حرام معرفی شده در سوره بقره در مورد شراب و قمار به کار رفته است، بنابراین شراب صریحاً در قرآن مجید حرام معرّفی شده است.
    مهدی، سخت تحت تأثیر استدلال امام ـ علیه السلام ـ قرار گرفت و بی‎اختیار رو به «علی بن یقطین»[5] کرد و گفت: «به خدا قسم این فتوا، فتوای هاشمی است!»
    علی بن یقطین گفت: «شکر خدا را که این علم را در شما خاندان پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ قرار داده است.»[6]
    مهدی از این پاسخ ناراحت شد و در حالی که خشم خود را به سختی فرو می‎خورد گفت: «راست می‎گوئی ای رافضی!!»[7]

    در جستجوی حق ـ حقّانیّت اسلام
    مناظره امام کاظم(علیه السلام) و مسلمان شدن جاثلیق مسیحیان

    شیخ صدوق (ره) و دیگران از هشام بن حکم (شاگرد برجسته امام صادق ـ علیه السّلام ـ) روایت کرده‌اند، یکی از دانشمندان و روحانیون بزرگ مسیحیان به نام «بُرَیهَه» که او را جاثلیق[8] می‌گفتند؛ هفتاد سال در آئین مسیحیان بود، او در جستجوی اسلام و جویای حقّ و اسلام بود، زنی همراه او بود و سالیان دراز به او خدمتگذاری می‌کرد، بُرَیهَه، سستی آئین مسیحیّت و سستی دلائل آن را از آن زن، مخفی می‌کرد، تا این‌که: آن زن از این جریان آگاه گردید، بُرَیهَه همچنان به پرس‌وجو و کندوکاو درباره اسلام پرداخت، و از رهبران و علما و صالحان اسلام، جویا می‌شد، و برای شناختن اندیشمندان اسلام کنجکاوی می‌کرد.
    او در میان هر فرقه و گروهی وارد می‌شد، و گفتار و عقائد آن‌ها را بررسی می‌نمود، ولی چیزی از حقّ به دست نمی‌آورد، به آن‌ها می‌گفت: «اگر رهبران شما بر حق باشند، لازم بود که مقداری از حقّ نزد شما وجود داشته باشد.»
    تا این‌که او در این راه جستجو، اوصاف شیعه و آوازه «هشام بن حکم» را شنید.
    یونس بن عبدالرّحمن (یکی از شاگردان امام صادق ـ علیه السّلام ـ) می‌گوید: هشام گفت: روزی در کنار مغازه‌ام که در «باب الکرخ» قرار داشت، نشسته بودم، جمعی نزد من قرآن می‌آموختند، ناگاه دیدم گروهی از مسیحیان، که همراه «بُرَیهَه» بودند، بعضی از آن‌ها کشیش و بعضی در مقامات دیگر، در حدود صدنفر بودند، لباس‌های سیاه در تن داشتند، و کلاه‌های بُرنُس[9] بر سرشان بود، بُرَیهَه «جاثَلیق اکبر» نیز در میانشان بود آمدند و در اطراف مغازه من اجتماع کردند، برای بُرَیهَه، کرسی (صندلی مخصوص) گذاشتند، او بر آن نشست، اُسقف‌ها و رُهبانان، با کلاه‌های بُرنُس که بر سرداشتند، برخاستند و بر عصاهای خود تکیه دادند.
    بُرَیهَه گفت: در میان مسلمانان هیچ‌کس از افرادی که به «علم کلام» شهرت دارند، نبودند مگر این‌که من با آن‌ها درباره حقّانیّت مسیحیت بحث و مناظره کرده‌ام، ولی چیزی را که با آن مرا محکوم کنند، در نزد آن‌ها نیافته‌ام، اکنون نزد تو آمده‌ام تا درباره حقّانیّت اسلام با تو مناظره کنم.
    سپس ماجرای مناظره هشام با بُرَیهَه، و پیروزی هشام را در ضمن گفتاری طولانی شرح داده‌ آن‌گاه می‌گوید: نصرانی‌ها پراکنده شدند، در حالی که با خود می‌گفتند: ای کاش ما با هشام و اصحاب او، روبرو نمی‌شدیم، و بُرَیهَه پس از این مناظره، در حالی که بسیار غمگین و محزون بود به خانه‌اش بازگشت. زنی که در خانه او، خدمت می‌کرد به بُرَیهَه گفت: «علّت چیست که تو را غمگین و پریشان می‌نگرم»
    بُرَیهَه ماجرای مناظره خود با هشام را برای زن، بیان کرد، و گفت: علّت غمگین بودن من همین است.
    زن به بُرَیهَه گفت: «وای بر تو، آیا می‌خواهی بر حق باشی یا بر باطل؟!»
    بُرَیهَه جواب داد: «می‌خواهم بر حقّ باشم».
    زن گفت: هر جا که حق خود را یافتی، به همان جا میل کن، و از لجاجت بپرهیز، زیرا لجاجت، نوعی شکّ است، و شکّ، موضوع زشتی است و اهل شکّ، در آتش دوزخند.
    بُرَیهَه، سخن زن را پذیرفت و تصمیم گرفت بامداد نزد هشام برود، بامداد نزد هشام رفت، دید هیچ‌کس از اصحاب هشام در نزدش نیستند، به هشام گفت: «ای هشام! آیا تو کسی را سراغ داری که رأی او را الگو قرار داده و از او پیروی کنی؟، و اطاعت او را دین خود بدانی».
    هشام گفت: «آری ای بُرَیهَه».
    بُرَیهَه، از اوصاف آن شخص، سؤال کرد.
    هشام، اوصاف امام صادق ـ علیه السّلام ـ را برای بُرَیهَه، بیان کرد، بُرَیهَه به امام ـ علیه السّلام ـ اشتیاق پیدا کرد و همراه هشام، از عراق به مدینه مسافرت کردند، زن خدمت‌کار، نیز همراه بُرَیهَه بود، آن‌ها تصمیم داشتند به حضور امام ـ علیه السّلام ـ برسند، ولی در دالان خانه امام صادق ـ علیه السّلام ـ، با موسی‌بن جعفر ـ علیه السّلام ـ دیدار نمودند.
    مطابق روایت «ثاقب المناقب» هشام بر او سلام کرد، بُرَیهَه نیز سلام کرد، سپس آن‌ها علّت شرفیابی خود را به حضور امام، بیان کردند، امام کاظم ـ علیه السّلام ـ در آن هنگام، کودک بود (و طبق روایت شیخ صدوق (ره) هشام، داستان بُرَیهَه را برای حضرت کاظم نقل نمود.)

    گفتگوی جاثلیق با امام کاظم ـ علیه السّلام ـ

    امام کاظم: ای بُرَیهَه! تا چه اندازه به کتاب خودت (انجیل) آگاهی داری؟
    بُرَیهَه: من به کتاب خودم آگاهی دارم.
    امام کاظم: تا چه اندازه به تأویل (معنای باطنی) آن اعتماد داری؟
    بُرَیهَه: به همان اندازه که به آگاهیم از آن، اعتماد دارم.
    در این هنگام، امام کاظم ـ علیه السّلام ـ به خواندن آیاتی از انجیل، آغاز کرد.
    بُرَیهَه (آن‌چنان مرعوب قرائت امام شد که) گفت: «حضرت مسیح ـ علیه السّلام ـ انجیل را این چنین که شما می‌خوانید، تلاوت می‌کرد، این گونه قرائت را جز حضرت مسیح ـ علیه السّلام ـ، هیچ‌کس نمی‌خواند»، آن‌گاه بُرَیهَه به امام کاظم ـ علیه السّلام ـ عرض کرد: اِیّاک کُنْتُ اَطْلُبُ مُنْدُ خَمْسِینَ سَنَهَ اَوْ مِثْلَکَ: «مدّت پنجاه سال بود که در جستجوی تو یا مثل تو بودم» سپس، بُرَیهَه، همان‌دم مسلمان شد، زن خدمت‌کار او نیز مسلمان گردید، و در راه اسلام، استقامت نیکو نمودند، سپس هشام همراه بُرَیهَه و آن زن، به محضر امام صادق ـ علیه السّلام ـ رسیدند، و هشام ماجرای گفتگوی حضرت کاظم ـ علیه السّلام ـ و بُرَیهَه، و مسلمان شدن بُرَیهَه و زن خدمت‌کار را به عرض امام صادق ـ علیه السّلام ـ رسانید.
    امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: ذُرِّیَّهً بَعْضُها مِن بَعْضٍ وَاللهُ سَمیِعُ عَلیِمُ: «آن‌ها فرزندانی بودند که (از نظر پاکی و کمال) بعضی، از بعضی دیگر گرفته شده‌اند و خداوند شنوا و دانا است» (آل‌عمران ـ آیه 34)

    گفتگوی بُرَیهَه با امام صادق ـ علیه السّلام ـ

    بُرَیهَه: فدایت گردم، تورات و انجیل و کتاب‌های پیامبران ـ علیه السّلام ـ از کجا نزد شما آمده است؟
    امام صادق: این کتاب‌ها، از جانب آن‌ها به ارث به ما رسیده است، ما همانند آن‌ها، آن کتاب‌ها را تلاوت می‌کنیم، و همانند آن‌ها می‌خوانیم، خداوند در زمین، حجّتی را قرار نمی‌دهد، که هرگاه از او سؤالی کنند، در پاسخ بگوید: «نمی‌دانم».
    از آن پس، بُرَیهَه ملازم امام صادق ـ علیه السّلام ـ و از یاران او گردید، تا این‌که در عصر امام صادق ـ علیه السّلام ـ از دنیا رفت، امام صادق ـ علیه السّلام ـ او را با دست خود غسل داد و کفن کرد و با دست خود، او را در میان قبر نهاد، و فرمود:
    هذا حَوارِی مِنْ الْمَسِبح عَلَیهِ السَّلامُ یَعْرِفُ حَقَّ اللهِ عَلَیْهِ: «این مرد، یکی از حواریّون (یاران نزدیک) عیسی ـ علیه السّلام ـ است که حقّ خدا بر خویش را می‌شناسد»، بیشتر اصحاب امام صادق ـ علیه السّلام ـ آرزو می‌کردند که همچون بُرَیهَه (دارای آن مقام عالی معنوی) باشند.[10]

    زیر سایه رفتن مُحْرِم
    مناظره امام کاظم(علیه السلام) با ابو یوسف

    مهدی عباسی سومین خلیفه عباسی، روزی در محضر امام موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ نشسته بود، ابویوسف (که از دانشمندان مخالف اهل بیت نبوّت بود) در آن مجلس حضور داشت، به مهدی رو کرد و گفت: «اجازه می‎دهی سؤالهایی از موسی بن جعفر کنم که از پاسخ آنها درمانده شود؟»
    مهدی عباسی: اجازه دادم.
    ابویوسف به امام کاظم ـ علیه السلام ـ گفت: «اجازه می‎دهید سؤال کنم؟»
    امام ـ علیه السلام ـ : سؤال کن.
    ـ کسی که در مراسم حجّ، اِحرام بسته، آیا زیر سایه رفتن برای او جایز است؟
    ـ جایز نیست.
    ـ اگر خیمه‎ای در زمین نصب کند و برای استراحت، زیر آن برود جایز است؟
    ـ آری.
    ـ بین این دو سایه چه فرقی است که در اولی جایز نیست ولی دردومی جایز است؟!
    امام موسی کاظم ـ علیه السلام ـ به او فرمود: «در مسأله زنی که عادت ماهیانه داشته، آیا نمازهای آن ایام را باید قضا کند؟»
    ـ نه.
    ـ آیا روزه‎هایش که در آن ایام نگرفته باید قضا کند؟
    ـ آری.
    ـ به من بگو، بین این دو، چه فرق است که در مورد اولی (نماز) قضا لازم نیست ولی در مورد دومی (روزه) قضا لازم است؟
    ـ دستور چنین آمده است.
    ـ در مورد کسی که در احرام حج است نیز دستور چنان آمده است که گفته شد. ابویوسف از این پاسخ دندان شکن، شرمنده و خجالت زده شد. مهدی عباسی به او گفت: «می‎خواستی کاری کنی که موجب سرشکستگی امام شود ولی نتوانستی.»
    ابو یوسف گفت: «رَمانِیَ بِحَجَرٍ دامِغٍ» یعنی: «موسی بن جعفر با سنگِ خرد کننده مرا ترور کرد.»[11]

    هدایت شدن کنیز هارون
    مناظره امام کاظم(علیه السلام) و کنیز هارون

    هارون، امام کاظم ـ علیه السلام ـ را به زندان طویل المده محکوم کرد و علاوه بر این خواست تا آن حضرت را تحت فشار روحی شدید قرار دهد و حضرت را در انظار مردم گناه کار جلوه دهد. لذا کنیزکی بسیار خوش سیما و زیبارو را نزد امام موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ فرستاد تا بلکه امام کاظم ـ علیه السلام ـ که سالها از همسران خود دور است دستی به سوی کنیز دراز کند و هارون با این بهانه امام را بکوبد.
    چون کنیز روانه زندان شد امام ـ علیه السلام ـ پرسید: این زن کیست؟
    فرستاده هارون: کنیزی است که هارون آن را از باب هدیه برای خدمت به شما فرستاده است.
    امام کاظم ـ علیه السلام ـ : «بَل اَنْتُم بِهَدِیَّتِکُم تُفْرَحُونَ» من احتیاجی به این زن و امثال او ندارم.
    هارون: ما با اختیار او و به رضای وی او را حبس نکرده‎ایم. جاریه باید در کنار تو بماند.
    زندان ماند و کنیزک زیبا رو و امام موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ و صدها چشم جاسوس که از روزنه‎ها امام را تحت نظر داشتند.
    مدتی گذشت ناگهان جاریه را دیدند که سر به سجده گذارد و ناله و شیون می‎کند و فریاد می‎زند: «سُبُّوحٌ، قدوسٌ.»
    هارون: بروید کنیز را نزد من آورید.
    چون کنیز را آوردند دیدند که بدنش می‎لرزد و نظر به آسمان می‎کند.
    هارون: ای کنیز! ترا چه شده است؟!
    کنیز: من امر عجیبی دیدم. وقتی که مرا در زندان گذاشتند و رفتند. هر چه دلربائی کردم تا حضرت را متوجه خود سازم مؤثر واقع نشد و امام ـ علیه السلام ـ دائماً مشغول نماز بود و چون از نماز فارغ شد مشغول به ذکر می‎شد.
    عاقبت الامر با ادب جلو رفتم و گفتم: آقا جان! مرا به خدمت شما فرستاده‎اند. آیا حاجتی داری تا برآورده سازم؟
    امام ـ علیه السلام ـ فقط اشاره به آسمان کرد و فرمود: تا اینها هستند نیازی به تو ندارم.
    به آسمان نگاه کردم. باغی دیدم که نظیر آن را ندیده بودم. باغی پردرخت که اول و آخرش دیده نمی‎شد. باغی مفروش با فرشهای زیبا و حریر، و جاریه‎ها و زنانی را دیدم که در خوشی سیمایی و خوش لباسی نظیر نداشتند. کنیزکانی دیدم که لباس حریر بر تن داشتند و تاجهایی از یاقوت به سر. در دست آنان ظرف‎های بلورین و دستمالهای لطیف دیدم و از هر رنگی غذا حاضر بود.
    زنان زیبا رو به من گفتند: ای کنیز ناپاک! از نزد مولای ما دور شو.
    من از مشاهده آن همه زیبایی بی‎اختیار به سجده افتادم و مدهوش شدم تا اینکه خادم تو آمد و مرا نزد تو آورد.
    هارون: نه! شاید تو به سجده رفته‎ای و خواب دیده‎ای.
    جاریه: نه به خدا قسم. پیش از سجده این‎ها را دیدم و برای آن به سجده رفتم. هارون با عصبانیت فریاد زد: ببرید این زن ناپاک را و زندانی کنید تا کسی این حرف‎ها را نشنود.
    کنیز از آن پس دائماً مشغول به نماز بود و زبان به ذکر خداوند می‎گرداند.
    شخصی از او پرسید: چرا همیشه به نماز و عبادت و ذکر مشغولی؟
    کنیز: عبد صالح را این گونه دیدم که همیشه در عبادت خدا بود.
    ـ عبد صالح کیست؟
    کنیز: مدتی که در زندان کنار امام کاظم ـ علیه السلام ـ ، بودم شنیدم که زنان زیبا روی آسمانی به آن حضرت ـ علیه السلام ـ عبد صالح می‎گفتند.[12]

    پی نوشت ها:

    [1] ـ اقتباس از احتجاج طبرسی، ج 2، ص 340 ـ 338، نشر اسوه.
    [1] . طبقات ارث:
    کسانی که به واسطه خویشاوندی نسبی از میّت ارث می‎برند به سه گروه (طبقه) تقسیم می‎شوند:
    گروه اول:1ـ پدر و مادر 2ـ فرزندان
    گروه دوم:1ـ جدّ و جدّه 2ـ برادر و خواهر
    گروه سوم:1ـ عمو و عمه 2ـ دایی و خاله
    نکته: با وجود گروه اول، گروه دوم و سوم ارث نمی‎برند، حتی اگر یک نفر از آنها زنده باشد، و با وجود گروه دوم چیزی به گروه سوم نمی‎رسد. (تحریرالوسیله، جلد3، کتاب الارث، ص378.)
    [2] . منهاج الولایه، علی بن إبراهیم القرنی، ص490.
    [4] . سوره بقره، آیه 219.
    [5] . علی بن یقطین از اصحاب امام کاظم ـ علیه السلام ـ بود که موفق شده بود اعتماد دستگاه حکومت عباسی را به خود جلب کند و بر اساس دستورات امام ـ علیه السلام ـ از این طریق در خدمت به شیعیان بکوشد.
    [6] . گویا مقصود وی این بود که به حکم قرابتی که میان بنی عباس و بنی هاشم هست، علم و دانش امام کاظم ـ علیه السلام ـ برای مهدی نیز موجب افتخار است.
    [7] . علی بن یقطین از مذهب خود تقیه می‎کرد و مهدی عباسی با این جمله به او فهماند من به مذهب واقعی تو یعنی تشیع پی بردم. کلینی، الفروغ من الکافی، ج 6، ص 406.
    [8] ـ «جاثلیق»: شخصیّت بزرگ مسیحیان است، که بعد از او در درجه، «مطران»، و بعد از او اُسقُف»، و بعد از او «قسّیس» است.
    [9] ـ بُرنس: کلاه‌های درازی که روحانیون مسیحی، بر سر می‌گذارند.
    [10] ـ انوار البهیّه، ص 189 تا 192.
    [11] . عیون أخبار الرضا ـ علیه السلام ـ ، ج 1، ص 78.
    [12] . مناقب، این شهر آشوب، چ 3، ص 315، طبع نجف.



    نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:43 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    اشعار ولادت امام کاظم(علیه السلام)

    ذکر دوست

    بر در دروازه‏ ى حاجات دل
    تا سحرم مست مناجات دل
    راز و نیاز دل ما ذکر دوست
    نیست کسى هر آنچه باشد از اوست
    دست طلب به سوى او روز و شام
    مسئلت از غیر جمالش حرام
    هر که اسیر بى قرار یار است
    به شوق او همیشه ره سپار است
    دیده ببندد همه دم به راهش
    جان بدهد بر سر یک نگاهش
    به سر رود به سوى جانانه ‏اش
    تا که رسد بر در میخانه اش
    بر در میخانه گدایى رواست
    اگر که ساقى کرم مرتضاست
    ز مرتضى اگر کرم بخواهید
    اگر که لطف دم به دم بخواهید
    دل به طهوراى ولایت برید
    حاجت خود به باب حاجت برید
    نگویم این را که خدا عالم است
    باب حوائج به خدا کاظم است
    ز کاظمینش که ندیدم بسى
    نیامده به دست خالى کسى
    اگر که دستى برود به سویش
    نمى‏ رسد مگر به آرزویش
    یوسف زهرا که به زندان شدى
    به قلب من همیشه مهمان شدى
    به کاظمین تو اسیرم اسیر
    جان رضا بیا و دستم بگیر

    یاد تو

    مژده‏ ى میلاد تو، نفحه ى باد صباست
    رایحه ‏ى یاد تو با دل ما آشناست
    آمدى و باب هر حاجت دلها شدى
    باب حوائج تویى، نام تو ذکر خداست
    عرش الهى اگر، جلوه گه حق بود
    بار گه ات کاظمین، خود حرم کبریاست
    قبله ى قدوسیان، کوى مصفاى تو
    نام دل آراى تو، کعبه ى حاجات ماست
    یوسف زهرایى و گوشه ‏ى زندان و چاه
    کنج سیه چال تو، به غصه ات مبتلاست
    شادى میلاد تو، توأم اشک است و آه
    چون که غمین هر دل از کوفه و شام بلاست
    محفل مولودى‏ ات، کرببلایى شده
    گوشه‏ ى لبخند ما، همره اشک عزاست

    پابان بى قرارى

    زمین را از صفا زیور ببندید
    به اوج آسمان اختر ببندید
    به مژگان خاک این ره را زدایید
    بر آن بال ملائک را گشایید
    به اشک دیدگان ره را بشویید
    شمیم عشق را اینک ببویید
    که مى‏ آید گلى از آسمان ها
    که مستش مى ‏شود دل‏ها و جان ها
    از این تک گل دل صحرا بهارى ست
    دگر پایان هجر و بى قرارى ست
    خریدار جمالش قدسیانند
    همیشه زائرش قدوسیانند
    ز صبرش در عجب درمانده ایوب
    ز اشک دیده‏ اش وامانده یعقوب
    هزاران یوسف زیباى کنعان
    خریدار رخ آن ماه تابان
    گل است و در دل زندان اعدا
    فتاده یوسف زهرایى ما
    اگرچه برهمه عالم امیراست
    ولى در چاه محنتها اسیر است
    بگو با آن دل بى رحم صیاد
    مبند او را به زنجیرى ز بیداد
    کبوتر را به زنجیرى نبندید
    به حال غربتش دیگر نخندید
    اگر بستید این زخم زبان چیست
    دگر دشنام او هرگز روانیست
    زنیدم تا زیانه هرچه آید
    ولى دشنام بر حیدر نشاید

    ادامه اشعار در اینجا


    نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:42 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    چهل حدیث نورانی از امام کاظم()

    قالَ الاِْمامُ الْکاظم(علیه السلام) :

    1- تعقّل و معرفت

    «ما بَعَثَ اللّهُ أَنْبِیاءَهُ وَ رُسُلَهُ إِلى عِبادِهِ إِلاّ لِیَعْقِلُوا عَنِ اللّهِ، فَأَحْسَنُهُمُ اسْتِجابَهً أَحْسَنُهُمْ مَعْرِفَةً لِلّهِ، وَ أَعْلَمُهُمْ بِأَمْرِ اللّهِ أَحْسَنُهُمْ عَقْلاً وَ أَعْقَلُهُمْ أَرْفَعُهُمْ دَرَجَةً فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ.»:
    خداوند پیامبران و فرستادگانش را به سوى بندگانش بر نینگیخته، مگر آن که از طرف خدا تعقّل کنند. پس نیکوترینشان از نظر پذیرش، بهترینشان از نظر معرفت به خداست، و داناترینشان به کار خدا، بهترینشان از نظر عقل است، و عاقلترین آنها، بلند پایه ترینشان در دنیا و آخرت است.

    2- حجّت ظاهرى و باطنى

    «إِنَّ لِلّهِ عَلَى النّاسِ حُجَّتَیْنِ، حُجَّةً ظاهِرَةً وَ حُجَّةً باطِنَةً، فَأمّا الظّاهِرَةُ فَالرُّسُلُ وَ الاَْنْبِیاءُ وَ الاَْئِمَّةُ وَ أَمَّا الْباطِنَةُ فَالْعُقُولُ.»:
    همانا براى خداوند بر مردم دو حجّت است، حجّت آشکار و حجّت پنهان، امّا حجّت آشکار عبارت است از: رسولان و پیامبران و امامان; و حجّت پنهانى عبارت است از عقول مردمان.

    3- صبر و گوشهگیرى از اهل دنیا

    «أَلصَّبْرُ عَلَى الْوَحْدَةِ عَلامَةُ قُوَّةِ الْعَقْلِ، فَمَنْ عَقَلَ عَنِ اللّهِ تَبارَکَ وَ تَعالى إِعْتَزَلَ أَهْلَ الدُّنْیا وَ الرّاغِبینَ فیها وَ رَغِبَ فیما عِنْدَ رَبِّهِ وَ کانَ اللّهُ آنِسَهُ فِى الْوَحْشَةِ وَ صاحِبَهُ فِى الْوَحْدَةِ، وَ غِناهُ فِى الْعَیْلَةِ وَ مُعِزَّهُ فى غَیْرِ عَشیرَة.»:
    صبر بر تنهایى، نشانه قوّت عقل است، هر که از طرف خداوند تبارک و تعالى تعقّل کند از اهل دنیا و راغبین در آن کناره گرفته و بدانچه نزد پروردگارش است رغبت نموده، و خداوند در وحشت انیس اوست و در تنهایى یار او، و توانگرى او در ندارى و عزّت او در بىتیره و تبارى است.

    4- عاقلان آینده نگر

    «إِنَّ الْعُقَلاءَ زَهَدُوا فِى الدُّنْیا وَ رَغِبُوا فِی الاْخِرَةِ لاَِنَّهُمْ عَلِمُوا أَنَّ الدُّنْیا طالِبَةٌ وَ مَطْلُوبَةٌ وَ الاْخِرَةُ طالِبَةٌ وَ مَطْلُوبَةٌ مَنْ طَلَبَ الاْخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْیا حَتّى یَسْتَوْفى مِنْها رِزْقَهُ، وَ مَنْ طَلَبَ الدُّنْیا طَلَبَتْهُ الاْخِرَةُ فَیَأْتیهِ الْمَوْتُ فَیُفْسِدُ عَلَیْهِ دُنْیاهُ وَ آخِرَتَهُ.»:
    به راستى که عاقلان، به دنیا بىرغبتند و به آخرت مشتاق; زیرا می دانند که دنیا خواهانست و خواسته شده و آخرت هم خواهانست و خواسته شده، هر که آخرت خواهد دنیا او را بخواهد تا روزىِ خود را از آن دریافت کند، و هر که دنیا را خواهد آخرتش به دنبال است تا مرگش رسد و دنیا و آخرتش را بر او تباه کند.

    5- تضرّع براى عقل

    «مَنْ أَرادَ الْغِنى بِلا مال وَ راحَةَ الْقَلْبِ مِنَ الْحَسَدِ وَ السَّلامَةَ فِى الدّینِ فَلْیَتَضَّرَعْ إِلَى اللّهِ فى مَسْأَلَتِهِ بِأَنْ یُکْمِلَ عَقْلَهُ، فَمَنْ عَقَلَ قَنَعَ بِما یَکْفیهِ وَ مَنْ قَنَعَ بِما یَکْفیهِ اسْتَغْنى وَ مَنْ لَمْ یَقْنَعْ بِما یَکْفیهِ لَمْ یُدْرِکِ الْغِنى أَبَدًا.»:
    هر کس بی نیازى خواهد بدون دارایى، و آسایش دل خواهد بدون حسد، و سلامتى دین طلبد، باید به درگاه خدا زارى کند و بخواهد که عقلش را کامل کند، هر که خرد ورزد، بدانچه کفایتش کند قانع باشد. و هر که بدانچه او را بس باشد قانع شود، بی نیاز گردد. و هر که بدانچه او را بس بُوَد قانع نشود، هرگز به بی نیازى نرسد.

    6- دیدار با مؤمن براى خدا

    «مَنْ زارَ أَخاهُ الْمُؤْمِنَ لِلّهِ لا لِغَیْرِهِ، لِیَطْلُبَ بِهِ ثَوابَ اللّهِ وَ تَنَجُّزَ ما وَعَدَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ وَکَّلَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ بِهِ سَبْعینَ أَلْفِ مَلَک مِنْ حینَ یَخْرُجُ مِنْ مَنْزِلِهِ حَتّى یَعُودَ إِلَیْهِ یُنادُونَهُ: أَلا طِبْتَ وَ طابَتْ لَکَ الْجَنَّةُ، تَبَوَّأْتَ مِنَ الْجَنَّةِ مَنْزِلاً.»:
    هر کس ـ فقط براى خدا نه چیز دیگر ـ به دیدن برادر مؤمنش رود تا به پاداش و وعدههاى الهى برسد، خداوند متعال، از وقت خروجش از منزل تا برگشتن او، هفتاد هزار فرشته بر او گمارد که همه ندایش کنند: هان! پاک و خوش باش و بهشت برایت پاکیزه باد که در آن جاى گرفتى.

    7- مروّت، عقل و بهاى آدمى

    «لا دینَ لِمَنْ لا مُرُوَّةَ لَهُ، وَ لا مُرُوَّةَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ، وَ إِنَّ أَعْظَمَ النّاسِ قَدْرًا الَّذى لایَرَى الدُّنْیا لِنَفْسِهِ خَطَرًا، أَما إِنَّ أَبْدانَکُمْ لَیْسَ لَها ثَمَنٌ إِلاَّ الْجَنَّةَ، فَلا تَبیعوها بِغَیْرِها.
    کسى که جوانمردى ندارد، دین ندارد; و هر که عقل ندارد، جوانمردى ندارد. به راستى که باارزشترین مردم کسى است که دنیا را براى خود مقامى نداند، بدانید که بهاى تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را جز بدان مفروشید.

    8- حفظ آبروى مردم

    «مَنْ کَفَّ نَفْسَهُ عَنْ أَعْراضِ النّاسِ أَقالَهُ اللّهُ عَثْرَتَهُ یَوْمَ الْقِیمَةِ وَ مَنْ کَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ کَفَّ اللّهُ عَنْهُ غَضَبَهُ یَوْمَ الْقِیمَةِ.»:
    هر که خود را از آبروریزى مردم نگهدارد، خدا در روز قیامت از لغزشش می گذرد، و هر که خشم خود را از مردم باز دارد، خداوند در روز قیامت خشمش را از او باز دارد.

    9- عوامل نزدیکى و دورى به خدا

    «أَفْضَلُ ما یَتَقَرَّبُ بِهِ الْعَبْدُ إِلَى اللّهِ بَعْدَ الْمَعْرَفَةِ بِهِ الصَّلاةُ وَ بِرُّ الْوالِدَیْنِ وَ تَرْکُ الْحَسَدِ وَ الْعُجْبِ وَ الْفَخْرِ.»:
    بهترین چیزى که به وسیله آن بنده به خداوند تقرّب مىجوید، بعد از شناختن او، نماز و نیکى به پدر و مادر و ترک حسد و خودبینى و به خود بالیدن است.

    10- عاقل دروغ نمی گوید

    «إِنَّ الْعاقِلَ لا یَکْذِبُ وَ إِنْ کانَ فیهِ هَواهُ.»:
    همانا که عاقل دروغ نمی گوید، گرچه طبق میل و خواسته او باشد.

    11- حکمت کم گویى و سکوت

    «قِلَّةُ الْمَنْطِقِ حُکْمٌ عَظیمٌ، فَعَلَیْکُمْ بِالصَّمْتِ، فَإِنَّهُ دَعَةٌ حَسَنَةٌ وَ قِلَّةُ وِزْر، وَ خِفَّةٌ مِنَ الذُّنُوبِ.»:
    کم گویى ، حکمت بزرگى است، بر شما باد به خموشى که شیوه اى نیکو و سبک بار و سبب تخفیف گناه است.

    12- هرزه گویى بى حیا

    «إِنَّ اللّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلى کُلِّ فاحِش قَلیلِ الْحَیاءِ لا یُبالى ما قالَ وَ لا ما قیلَ لَهُ.»:
    همانا خداوند بهشت را بر هر هرزه گوِ کم حیا که باکى ندارد چه می گوید و یا به او چه گویند حرام گردانیده است.

    13- متکبّر، داخل بهشت نمی شود

    «إِیّاکَ وَ الْکِبْرَ، فَإِنَّهُ لا یَدْخُلِ الْجَنَّةَ مَنْ کانَ فى قَلْبِهِ مِثْقالُ حَبَّة مِنْ کِبْر.»:
    از کبر و خودخواهى بپرهیز، که هر کسى در دلش به اندازه دانه اى کبر باشد، داخل بهشت نمی شود.

    14- تقسیم کار در شبانه روز

    «إِجْتَهِدُوا فى أَنْ یَکُونَ زَمانُکُمْ أَرْبَعَ ساعات:ساعَةً لِمُناجاةِ اللهِ، وَساعَةً لاَِمْرِالْمَعاشِ، وَساعَةً لِمُعاشَرَةِ الاِْخْوانِ والثِّقاةِ الَّذینَ یُعَرِّفُونَکُمْ عُیُوبَکُمْ وَیُخَلِّصُونَ لَکُمْ فِى الْباطِنِ، وَساعَةً تَخْلُونَ فیها لِلَذّاتِکُمْ فى غَیْرِ مُحَرَّم وَبِهذِهِ السّاعَةِ تَقْدِروُنَ عَلَى الثَّلاثِ ساعات.»:
    بکوشید که اوقات شبانه روزى شما چهار قسمت باشد:1 ـ قسمتى براى مناجات با خدا، 2 ـ قسمتى براى تهیّه معاش، 3 ـ قسمتى براى معاشرت با برادان و افراد مورد اعتماد که عیبهاى شما را به شما می فهمانند و در دل به شما اخلاص مىورزند، 4 ـ و قسمتى را هم در آن خلوت می کنید براى درک لذّتهاى حلال [و تفریحات سالم] و به وسیله انجام این قسمت است که بر انجامِ وظایف آن سه قسمت دیگر توانا می شوید.

    15- همنشینى با دیندار و عاقل خیرخواه

    «مُجالَسَةُ أَهْلِ الدّینِ شَرَفُ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ، وَ مُشاوَرَةُ الْعاقِلِ النّاصِحِ یُمْنٌ وَ بَرَکَةٌ وَ رُشْدٌ وَ تَوْفیقٌ مِنَ اللّهِ، فَإِذا أَشارَ عَلَیْکَ الْعاقِلُ النّاصِحُ فَإِیّاکَ وَ الْخِلافَ فَإِنَّ فى ذلِکَ الْعَطَبَ.»:
    همنشینى اهل دین، شرف دنیا و آخرت است، و مشورت با خردمندِ خیرخواه، یُمن و برکت و رشد و توفیق از جانب خداست، چون خردمند خیرخواه به تو نظرى داد، مبادا مخالفت کنى که مخالفتش هلاکت بار است.

    16- پرهیز از اُنس زیاد با مردم

    «إِیّاکَ وَ مُخالَطَةَ النّاسِ وَ الاُْنْسَ بِهِمْ إِلاّ أَنْ تَجِدَ مِنْهُمْ عاقِلاً وَ مَأْمُونًا فَآنِسْ بِهِ وَ اهْرُبْ مِنْ سایِرِهِمْ کَهَرْبِکَ مِنَ السِّباعِ الضّارِیَةِ.»:
    بپرهیز از معاشرت با مردم و انس با آنان، مگر این که خردمند و امانتدارى در میان آنها بیابى که [در این صورت] با او انس گیر و از دیگران بگریز، به مانند گریز تو از درنده هاى شکارى.

    17- نتیجه حبِّ دنیا

    «مَنْ أَحَبَّ الدُّنْیا ذَهَبَ خَوْفُ الاْخِرَةِ مِنْ قَلْبِهِ وَ ما أُوتِىَ عَبْدٌ عِلْمًا فَازْدادَ لِلدُّنیا حُبًّا إِلاَّ ازْدادَ مِنَ اللّهِ بُعْدًا وَ ازْدادَ اللّهُ عَلَیْهِ غَضَبًا.»:
    هر که دنیا را دوست بدارد، خوف آخرت از دلش برود، و به بنده اى دانشى ندهند که به دنیا علاقه مندتر شود، مگر آن که از خدا دورتر و مورد خشم او قرار گیرد.

    18- پرهیز از طمع و تکیه بر توکّل

    «إِیّاکَ وَ الطَّمَعَ، وَ عَلَیْکَ بِالْیَأْسِ مِمّا فى أَیْدِى النّاسِ، وَ أَمِتِ الطَّمَعَ مِنَ الَْمخْلُوقینَ، فَإِنَّ الطَّمَعَ مِفْتاحٌ لِلذُّلِّ، وَ اخْتِلاسُ الْعَقْلِ وَاخْتِلاقُ الْمُرُوّاتِ، وَ تَدْنیسُ الْعِرْضِ وَ الذَّهابُ بِالْعِلْمِ. وَ عَلَیْکَ بِالاِْعْتِصامِ بِرَبِّکَ وَ التَّوَکُّلِ عَلَیْهِ.
    از طمع بپرهیز، و بر تو باد به ناامیدى از آنچه در دست مردم است، طمع را از مخلوقین بِبُر که طمع، کلیدِ خوارى است، طمع، عقل را مىرباید و مردانگى را نابودکند و آبرو را می آلاید و دانش را از بین می برد. بر تو باد که به پروردگارت پناه برى و بر او توکّل کنى.

    19- نتایج امانتدارى و راستگویى

    «أَداءُ الأَمانَةِ وَ الصِّدْقُ یَجْلِبانِ الرِّزْقَ، وَ الْخِیانَةُ وَ الْکِذْبُ یَجْلِبانِ الْفَقْرَ وَ النِّفاقَ.»:
    امانتدارى و راستگویى، سبب جلب رزق و روزی اند، و خیانت و دروغگویى، سبب جلب فقر و دورویى.

    20- سقوطِ برترى جوى

    «إِذا أَرادَ اللّهُ بِالذَّرَّةِ شَرًّا أَنْبَتَ لَها جَناحَیْنِ، فَطارَتْ فَأَکَلَهَا الطَّیْرُ.»:
    هر گاه خداوند بدى مورچه را بخواهد، به او دو بال می دهد که پرواز کند تا پرنده ها او را بخورند.

    21- حقگویى و باطل ستیزى

    «إِتَّقِ اللّهَ وَ قُلِ الْحَقَّ وَ إِنْ کانَ فیهِ هَلاکُکَ فَإِنَّ فیهِ نَجاتُکَ إِتَّقِ اللّهَ وَدَعِ الْباطِلَ وَ إِنْ کانَ فیهِ نَجاتُکَ، فَإِنَّ فیهِ هَلاکُکَ.»:
    از خدا بترس و حقّ را بگو، اگرچه نابودى تو در آن باشد. زیرا که در واقع، نجات تو در آن است.از خدا بترس و باطل را واگذار، اگرچه نجات تو در آن باشد، زیرا که در واقع، نابودى تو در آن است.

    22- تناسب بلا و ایمان

    «أَلْمُؤْمِنُ مِثْلُ کَفَّتَىِ الْمیزانِ کُلَّما زیدَ فى إِیمانِهِ زیدَ فى بَلائِهِ.»:
    مؤمن همانند دو کفّه ترازوست، هر گاه به ایمانش افزوده گردد، به بلایش افزوده گردد.

    23- کفّاره خدمت به حاکمان

    «کَفّارَةُ عَمَلِ السُّلْطانِ أَلاِْحْسانُ إِلَى الاِْخْوانِ.»:
    کفّاره کارمندى سلطان، احسان به برادران دینى است.

    24- نافله و تقرّب

    «صَلاةُ النَّوافِلِ قُرْبانٌ اِلَى اللّهِ لِکُلِّ مُؤْمِن... .»:
    نماز نافله راه نزدیک شدن هر مؤمنى به خداوند است... .

    25- اصلاح و گذشت

    «یُنادى مُناد یَوْمَ القِیمَةِ: أَلا مَنْ کانَ لَهُ عَلَى اللّهِ أَجْرٌ فَلْیَقُمْ، فَلا یَقُومُ إِلاّ مَنْ عَفَى وَ أَصْلَحَ، فَأَجْرُهُ عَلَى اللّهِ.»:
    ندا کننده اى در روز قیامت ندا می کند:آگاه باشید، هر که را بر خدا مزدى است برخیزد، و برنمىخیزد، مگر کسى که گذشت کرده و اصلاح بین مردم نموده باشد، پس پاداشش با خدا خواهد بود.

    26- بهترین صدقه

    «عَوْنُکَ لِلضَّعیفِ مِنْ أَفْضَلِ الصَّدَقَةِ.»:
    کمک کردنت به ناتوان از بهترین صدقه است.

    27- سختى ناحقّ

    «یَعْرِفُ شِدَّةَ الْجَوْرِ مَنْ حُکِمَ بِهِ عَلَیْهِ.»:
    سختى ناحقّ را آن کس شناسد که بدان محکوم گردد.

    28- گناهان تازه، بلاهاى تازه

    «کُلَّما أَحْدَثَ الناسُ مِنَ الذُّنُوبِ مالَمْ یَکُونُوا یَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاء ما لَمْ یَکُونُوا یَعُدُّونَ.»:
    هر گاه مردم گناهان تازه کنند که نمی کردند، خداوند بلاهایى تازه به آنها دهد که به حساب نمی آوردند.

    29- کلید بصیرت

    «تَفَقَّهُوا فى دینِ اللّهِ فَإِنَّ الْفِقْهَ مِفْتاحُ الْبَصیرَةِ، وَ تَمامُ الْعِبادَةِ وَ السَّبَبُ إِلَى الْمَنازِلِ الرَّفیعَةِ وَ الرُّتَبِ الْجَلیلَةِ فِى الدّینِ وَ الدُّنْیا، وَ فَضْلُ الْفَقیهِ عَلَى الْعابِدِ کَفَضْلِ الشَّمْسِ عَلَى الْکَواکِبِ، وَ مَنْ لَمْ یَتَفَقَّهْ فى دینِهِ لَمْ یَرْضَ اللّهُ لَهُ عَمَلاً.»:
    در دین خدا دنبال فهم عمیق باشید، زیرا که فهم عمیقِ دین، کلید بصیرت و بینایى و کمال عبادت و سبب تحصیل درجات بلند و مراتب بزرگ در امور دین و دنیاست.
    و برترى فقیه بر عابد، مانند برترى آفتاب است بر کواکب، و کسى که در دینش فهم عمیق نجوید، خداوند هیچ عملى را از او نپسندد.

    30- دنیا، بهترین وسیله

    «إِجْعَلُوا لاَِنْفُسِکُمْ حَظًّا مِنَ الدُّنْیا بِإِعْطائِها ما تَشْتَهى مِنَ الْحَلالِ وَ ما لا یَثْلِمُ الْمُرُوَّةَ وَ ما لا سَرَفَ فیهِ، وَ اسْتَعینُوا بِذلِکَ عَلى أُمُورِ الدّینِ، فَإِنَّهُ رُوِىَ «لَیْسَ مِنّا مَنْ تَرَکَ دُنْیاهُ لِدینِهِ أَوْ تَرَکَ دینَهُ لِدُنْیاهُ».»:
    براى خود بهره اى از دنیا برگیرید و آنچه خواهش حلال باشد و رخنه در جوانمردى ایجاد نکند و اسراف نباشد منظور دارید، و به این وسیله براى انجام امور دین یارى جویید. زیرا که روایت شده است: «از ما نیست کسى که دنیایش را براى دینش ترک گوید یا دینش را براى دنیایش رها سازد.»

    31- انتظار فَرَج

    «أَفْضَلُ الْعِبادَةِ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ إِنْتِظارُ الْفَرَجِ.»:
    بهترین عبادت بعد از شناخت خداوند، انتظار فَرَج و گشایش است.

    32- مِهرورزى با مردم

    «أَلتَّوَدُّدُ إِلَى النّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ.»:
    مِهرورزى و دوستى با مردم، نصف عقل است.

    33- پرهیز از خشم

    «مَنْ کَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ کَفَّ اللّهُ عَنْهُ عَذابَ یَوْمِ الْقِیمَةِ.»:
    هر که خشم خود را از مردم باز دارد، خداوند عذاب روز قیامت را از او باز می دارد.

    34- قویترین مردم

    «مَنْ أَرادَ أَنْ یَکُونَ أَقْوَى النّاسِ فَلْیَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ.»:
    هر که مىخواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکّل نماید.

    35- ترقّى، نه درجا زدن

    «مَنِ اسْتِوى یَوْماهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ، وَ مَنْ کانَ آخِرُ یَوْمَیْهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلْعُونٌ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفِ الزِّیادَةَ فى نَفْسِهِ فَهُوَ فى نُقْصان، وَ مَنْ کانَ إِلَى النُّقْصانِ فَالْمَوْتُ خَیْرٌ لَهُ مِنَ الْحَیاةِ.»:
    کسى که دو روزش مساوى باشد، مغبون است، و کسى که دومین روزش، بدتر از روز اوّلش باشد ملعون است، و کسى که در خودش افزایش نبیند در نقصان است، و کسى که در نقصان است مرگ براى او بهتر از زندگى است.

    36- خیر رسانى به دیگران

    «إِنَّ مِنْ أَوْجَبِ حَقِّ أَخیکَ أَنْ لا تَکْتُمَهُ شَیْئًا یَنْفَعُهُ لاَِمْرِ دُنْیاهُ وَ لاَِمْرِ آخِرَتِهِ.»:
    همانا واجبترین حقّ برادرت بر تو آن است که چیزى را که سبب نفع دنیا و آخرت اوست، از او پنهان و پوشیده ندارى.

    37- پرهیز از شوخى

    «إِیّاکَ وَ الْمِزاحَ فَإِنَّهُ یَذْهَبُ بِنُورِ إِیْمانِکَ.»:
    از شوخى [بىمورد] بپرهیز، زیرا که شوخى، نور ایمان تو را می برد.

    38- پند پدیدهها

    «ما مِنْ شَىْء تَراهُ عَیْناکَ إِلاّ وَ فیهِ مَوْعِظَةٌ.»:
    چیزى نیست که چشمانت آن را بنگرد، مگر آن که در آن پند و اندرزى است.

    39- رنج نادیده، نیکى را نمی فهمد

    «مَنْ لَمْ یَجِدْ لِلاِْساءَةِ مَضَضًا لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ لِلاِْحْسانِ مَوْقِعٌ.»:
    کسى که مزه رنج و سختى را نچشیده، نیکى و احسان در نزد او جایگاهى ندارد.

    40- محاسبه اعمال

    «لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلِّ یَوْم فَإِنْ عَمِلَ حَسَنـًا اسْتَزادَ اللّهَ وَ إِنْ عَمِلَ سَیِّئًا اسْتَغْفَرَ اللّهَ مِنْهُ وَ تابَ إِلَیْهِ.»:
    از ما نیست کسى که هر روز حساب خود را نکند، پس اگر کار نیکى کرده است از خدا زیادى آن را بخواهد، و اگر در آن کار بدى کرده، ازخدا آمرزش طلب نموده و به سوى او توبه نماید.



    نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:41 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

    خاصیت قطع و صله رحم

    علی بن ابوحمزه (رحمت الله علیه) از شاگردان امام کاظم (علیه السلام) بود، روزی امام کاظم (علیه السلام) به او فرمود: بزودی شخصی از مردم مغرب ، با تو ملاقات می کند، و از تو درباره من سوالی می کند در پاسخ بگو؛او امام ما است که امام صادق (علیه السلام) او را به امامت بعد از خود تعیین نموده است ، و مسائلی از حلال و حرام می پرسد، جواب مسائل او را بده . علی بن ابوحمزه گفت : نشانه آن مرد مغربی چیست ؟ امام کاظم (علیه السلام) فرمود: او بلند قامت و تنومند است و نامش یعقوب بن یزید می باشد که رئیس قوم خود است ، اگر خواست ، نزد من بیاید، او را نزد من بیاور. علی بن ابوحمزه (ره) می گوید: کنار کعبه رفتم و مشغول طواف بودم ، ناگاه مرد بلند قامت و تنومندی نزد من آمد و گفت : می خواهم درباره صاحب تو، سؤال کنم . گفتم : درباره کدامیک از اصحاب ؟
    گفت : درباره موسی بن جعفر (علیه السلام) گفتم : نامت چیست ؟ گفت : یعقوب بن یزید گفتم : اهل کجا هستی ؟ گفت : اهل مغرب گفتم : چگونه مرا شناختی ؟ گفت : در عالم خواب دیدم ، شخصی به من گفت : با علی بن ابوحمزه ملاقات کن ، آنچه سؤال کردی ، از او بپرس ، جویای حال تو شدم سرانجام در اینجا تو را پیدا کردم . گفتم : همین جا اندکی بنشین تا من طواف خود را تمام کنم و سپس نزد تو می آیم ، طواف را به پایان رسانیدم و نزد یعقوب آمدم و با او مقداری گفتگو نمودم ، فهمیدم که مردی خردمند و هشیار است ، از من خواست او را به حضور امام کاظم (علیه السلام) ببرم ، او را به محضر امام ع آوردم . وقتی که امام کاظم (علیه السلام) او را دید، فرمود: ای یعقوب بن یزید، دیروز آمدی ، و در فلان محل بین تو و برادرت ، درگیری شد و به همدیگر ناسزا گفتید، چنین برخورد و روش از دین من و دین پیروانم نیست ، و ما به هیچیک از شیعیان خود نگفته ایم که رفتارشان چنین باشد، از خدا بترس ، بین شما بزودی (به خاطر قطع رحم) بر اثر مرگ جدایی می افتد، برادرت در همین سفر، قبل از آنکه به وطن برسد می میرد، و تو از کرده خود پشیمان می شوی ، شما قطع رحم نموده اید و نسبت به همدیگر قهر هستید، خداوند عمر شما را کوتاه نمود. یعقوب گفت : ای پسر رسول خدا! تکلیف من چه می شود، و مرگ من کی فرا می رسد؟ اما کاظم (علیه السلام) فرمود: مرگ تو نیز (به خاطر قطع رحم) فرا رسیده بود، ولی تو در فلان منزل ، نسبت به عمه ات صله رحم کردی ، خداوند بیست حج (سال) عمر تو را تاءخیر انداخت . علی بن حمزه می گوید: سال بعد، یعقوب را در مکه دیدم و به من خبر داد که برادرم قبل از رسیدن به وطن از دنیا رفت و در همان راه ، او را دفن کردم.



    نوشته شده در  یکشنبه 90/10/11ساعت  12:40 صبح  توسط محمدرضا صرافی نژاد 
    | نظر | لینک ثابت

       1   2   3   4      >
    style="display:none; text-align:center">??? ???-?????-?? ?????-?? ????