نصرالله غزنوی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در بوشهر اظهار داشت: سوم خرداد نماد عزت و بزرگی ملت ایران است که با توکل بر خدا و هدایت‌های پیامبرگونه امام راحل درس بزرگی به دشمنان تا بن دندان مسلح دادند.

وی افزود: دلاوری رزمندگان در عملیات بیت‌المقدس هیچگاه از اذهان ملت بزرگ ایران اسلامی پاک نمی‌شود و ما امروز وظیفه داریم بیش از گذشته آموزه‌های دفاع مقدس به ویژه فتح خرمشهر را به نسل جوان منتقل کنیم.

غزنوی گفت: یکی از زوایای مهم فتح خرمشهر پایداری و استقامتی بود که از بدو تهاجم عراق به کشور توسط مردم و رزمندگان ما صورت گرفت که جای تامل و تشکر از این غیور مردان دارد.

وی افزود: جنبه دیگر، "فتح خرمشهر" بود چرا که دشمن آنرا به عنوان یک دژ تسخیرناپذیر خود معرفی کرده بود و صدام اعلام کرده بود که اگر ایرانی‌ها خرمشهر را پس بگیرند، من کلید بصره را تحویل آنها می‌دهم و این فتح حیثیت آنان را لکه‌دار کرد.

معاون هماهنگ کننده سپاه امام صادق (ع) به جنبه دیگر از اهمیت فتح خرمشهر پرداخت و تصریح کرد: در واقع این جنبه یک هویت ملی است و نظام مقدس جمهوری اسلامی سالروز فتح خرمشهر را به عنوان یک روز مهم و سرنوشت ساز در تقویم تاریخ خودش قرار داده است.

غزنوی اضافه کرد: در این حماسه ماندگار همه اقشار ایران اسلامی از تمامی طوایف و قبایل حضوری چشمگیر داشتند و متعلق به یک قوم و طایفه نیست بلکه هویت ملی همه ایرانیان است.

وی با اشاره به نقش مهم فرماندهی در عملیات بیت‌المقدس گفت: در فتح خرمشهر تمام معادلات نظامی و تاکتیکی دشمن به هم ریخت و جهان مبهوت بزرگ و دلاوری رزمندگان ایران شد.

نوشته شده در  چهارشنبه 91/3/3ساعت  12:37 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

12فروردین یکی از روزهای تاریخی و مهم ایران اسلامی است، در این روز با رای اکثریت قاطع مردم، نظام سیاسی کشور پس از 2500 سال از نظام سلطنتی به نظام جمهوری اسلامی و حکومت مردمی تغییر یافت.
در 12فروردین 1358 ثمره مبارزات ضد سلطنتی و طاغوتی و شعار استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی ملت ایران به بار نشست و نظام جمهوری اسلامی ایران استقرار یافت.
در این روز ملت ایران با رای 2/98 درصدی خود ساختار سیاسی ، اجتماعی ایران را تغییر داد و جمهوری اسلامی مستقر شد. به همین سبب این روز مبارک از آن پس روز «جمهوری اسلامی» نام گرفت.
پس از آنکه قرنها تئوری جدایی دین از سیاست و نظامهای حکومتی لائیک بردنیا سیطره داشت و قوانین شرعی و الهی امری خصوصی در زندگی مردم تعبیر می شد، در 12فرودین سال 58 نظامی متولد شد که این نظریه‌ها را در قرن بیستم باطل کرد و حکومت اسلامی را براساس موازین وآموزه‌های دینی به منصه ظهور و عمل رساند.
جمهوری اسلامی شکل نوینی از نظامهای حکومتی است که تلاش می کند با الهام از قوانین و تعالیم نجات بخش اسلام الگوی زندگی جدیدی درعرصه اجتماعی و سیاسی بشر امروزی ارائه دهد تا بر اساس آن نیازهای مادی و معنوی انسان توئمان فراهم شود.
از نظام جمهوری به «حکومت مردم بر مردم» تعبیر می شود و «جمهوریت» در نظام حکومتی نشان دهنده نقش مردم در تشکیل و استمرار آن است به طوری که مردم با حضوردر صحنه‌های مختلف علاوه بر مشارکت در تعیین سرنوشت خویش خواسته‌های خود را از حکومت مطالبه می‌کنند.
معنی لغوی «جمهوریت» یعنی حکومت برخواسته از مردم و یا همان دمکراسی گرچه مورد اتفاق اغلب تحلیلگران، سیاستمداران و حاکمان سیاسی است، اما نظام‌های حکومتی در معنی اصطلاحی این واژه دچار اختلاف نظرهستند و از آن برداشتهای متفاوتی دارند.
در زمان تعیین نظام سیاسی کشور پس از سرنگونی نظام طاغوت شاهنشاهی «جمهوری دمکراتیک»، «جمهوری»، «حکومت اسلامی» و ... از جمله نظامهای بود که مطرح شد، ولی امام راحل از همان ابتدا تاکید فراوانی بر استقرار نظام حکومتی جمهوری اسلامی داشتند، به طوری که برجمهوری اسلامی نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر تاکید کردند.
این تاکید نیز بر اساس خواست مردم در دوران مبارزات ضد ستم شاهی بود که در شعار آنها موج می زد و مردم در همه تظاهرات‌ها یکپارچه استقلال آزادی و جمهوری اسلامی را فریاد می‌کشیدند.

بر این اساس اصل جمهوریت و اسلامیت اصل جدا ناپذیردر نظام حکومتی ایران است که برای تثبیت، استمرار و تداوم آن شهیدان زیادی تقدیم شده است.
«آزادی» از دیگر شعارها و خواسته‌های ملت ایران در ایام انقلاب بود که با استقرار جمهوری اسلامی شکل عملی به خود گرفت و قشرهای مختلف با حضور در تمام صحنه‌ها آزادانه به خواسته‌های خود جامه عمل پوشانده و در تعیین سرنوشت خود مشارکت می‌کنند.
گرچه لغت آزادی نیزهمانند دیگر واژه‌ها، امروزه مظلوم واقع شده و در نظام سلطه مصادره می‌شود و با نام آزادی حقوق خیلی‌ها تضییع می‌گردد، ولی این واژه در اسلام معنای متعالی دارد. بر این اساس مردم طبق قانون برای تعالی و کمال خود از حق انتخاب و آزادی بیان برخوردار است وکسی نمی تواند این حق را از مردم سلب کند. در این مکتب سلب آزادی و حق انتخاب از خود نیز نوعی ظلم به خویش است.
«استقلال» بعد دیگری از نظام جمهوری اسلامی ایران است که با استقرار آن ملت ایران از وابستگی به شرق و غرب رهایی یافت و در عرصه بین الملل با حفظ اصول به دفاع از حقوق خویش پرداخت.
استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران و سرنگونی نظام سلطنتی پهلوی علاوه بر اینکه تحولات داخلی به دنبال داشت، تغییراتی در نظام بین الملل، به ویژه در خاورمیانه ایجاد کرد تغییراتی که با اهداف استعمارگران همسو و سازگار نبود و دشمنی آنان را علیه ملت ایران برانگیخت.
از این رو حفظ استقلال هزینه‌هایی در برداشته و دشمنان این مرزوبوم با طراحی توطئه‌های مختلف از جمله جنگ تحمیلی، ترور شخیصت‌های سیاسی، تحریم اقتصادی و... و درنهایت ایجاد موانع و دشمنی در دست یابی به فناوری صلح آمیزهسته‌ای سعی در خدشه دار کردن استقلال ملت هوشیار ایران عزیز دارد.
ملت ایران در آغاز دهه چهارم استقرار «استقلال ، آزادی و جمهوری اسلامی» با تجدید پیمان با آرمانهای امام خمینی (ره) معمارکبیر انقلاب اسلامی و شهیدان به خون خفته خود بار دیگر بر حفظ این آرزشها پای می‌فشارد و روز «جمهوری اسلامی» را به عنوان یکی از ماندنی ترین روزهای تاریخی این سرزمین گرامی می‌دارد.
«... مبارک باد بر شما چنین حکومتی که در آن اختلاف نژاد و سیاه و سفید و ترک و فارس و کرد و بلوچ مطرح نیست. همه برابرند و فقط در پناه تقوا و برتری به اخلاق فاضله و اعمال صالحه هست و تفاوت بین زن و مرد و بین اقلیت های مذهبی و دیگران در امر اجرای عدالت نیست...»
از پیام حضرت امام خمینی قدس سره به مناسبت 12 فروردین 1358
نهال انقلاب اسلامی که با نثار خون بهترین فرزندان ایران رشد کرده بود، سرانجام در 22 بهمن 1357 به بار نشست، و با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل دولت موقت از سوی امام خمینی« قدس سره» زمینه ی مهمترین همه پرسی تاریخ ایران زمین جهت تعیین نوع حکومت در ایران فراهم شد.
روز دوازده فروردین، روز ظهور شخصیت واقعی مردم ایران، روز پیروزی مستضعفین بر مستکبرین و روز تثبیت انقلاب اسلامی است که بی هیچ ریب و شکی زمینه ساز حکومت عدل اسلامی در سراسر جهان خواهد بود.
این روز مقدس، این یوم الله پر برکت سرآغاز حیات واقعی اسلام در عصر دنیامداران و دنیا پرستان است که از معنویت و روحانیت گسسته و سعادت خود را در پیروی از امیال  و آرزوهای حیوانی خود می دانند.
در این روز عزیز ساختار جدید سیاسی اجتماعی ایران بر مبنای آرای اکثریت قریب به اتفاق مردم یعنی 98/2 درصد آرای ملت مسلمان ایران تثبیت شد.
در این روز پر برکت نظامی متولد شد که نور اسلام عزیز را پس از گذشت قرن های زیاد دیگرباره نه تنها در ایران اسلامی بلکه در سراسر جهان متجلی ساخت. در این روز مقدس حکومتی شکل گرفت که شعار اصلی آن استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود.
این عبارت ملکوتی که به عنوان شعار اصلی انقلاب اسلامی و توسط میلیون ها ایرانی آزاده و مسلمان در طول مبارزات درخشان ملت با سلطنت پهلوی همه روزه در جای جای ایران اسلامی فریاد کشیده شده بود، حکومتی را پایه ریزی کرد که عدالت اسلامی یکی از اهداف عالیه ی آن بود. در این شعار مقدس کلمه ی استقلال به عنوان نخستین هدف مطرح شده بود که رساننده ی این پیام به جهان و جهانیان بود که امت مسلمان ایران می خواهد «اراده ی ملی» خود را حاکم بر مقدرات خویش سازد تا بتواند از نفوذ و دخالت های بیگانگان رهایی یابد و چه زیبا و متین امام خمینی قدس سره فرموده است:
«اگر استقلال کشور خودمان را تحصیل نکنیم سایر چیزها درست نخواهد شد.»
 تشکیل جمهوری اسلامی نه تنها اراده ی ملی ایرانیان را بر سرنوشت خود تثبیت کرد و برای آنان استقلال و آزادی را به ارمغان آورد، بلکه این بارقه ی امید در دل محرومان و مستضعفان جهان درخشید که بعد از قرن ها رنج و درد، جلوه ای از وعده ی خداوند تبارک وتعالی را شاهد باشند.
امام خمینی قدس سره در تاریخ 12 فروردین 1358 پس از تثبیت نظام مقدس جمهوری اسلامی طی پیامی رادیو تلویزیونی فرمودند(1):
«خداوند تعالی وعده فرموده است که مستضعفین ارض را به امید و توفیق خودش، به مستکبرین غلبه دهد و آن ها را امام و پیشوا قرار دهد. وعده ی خداوند تعالی نزدیک است. من امیدوارم که ما شاهد این وعده باشیم و مستضعفین بر مستکبرین غلبه کنند چنان که تاکنون غلبه کردند... من از عموم ملت ایران تشکر می کنم که در این رفراندوم شرکت کردند و رأی قاطع خودشان را که باید گفت صددرصد پیروزی بوده است دادند و به جمهوری اسلامی هم رأی دادند... جمهوری اسلامی است که احکام مترقی او بر تمام احکامی که در سایر قشرها و سایر مکتب هاست تقدم دارد.»
رهبر کبیر انقلاب اسلامی قدس سره در قسمت دیگری از پیام خود فرمودند:
«صبح گاه 12 فروردین که روز نخستین حکومت الله است از بزرگ ترین اعیاد ملی و مذهبی ماست و ملت ما باید این روز بزرگ را عید بگیرند و زنده نگه دارند روزی که کنگره های قصر 2500 ساله حکومت طاغوتی فرو ریخت و سلطه ی شیطانی برای همیشه رخت بربست و حکومت مستضعفین جانشین آن گردید.
انتخاب واژه ی عید برای چنین روزی از سوی امام امت« قدس سره» یک انتخاب دقیق و صحیح است؛ زیرا عید به روزی اطلاق می شود که آن روز نو و شادی آفرین باشد و باعث سربلندی و مجد یک ملت شود. بنابر این دوازدهم فروردین از بزرگترین اعیاد انقلاب اسلامی ایران می باشد.
هدف دیگر شعار اصلی انقلاب، کلمه ی آزادی بود. در رابطه با آزادی نظرات مختلف و متعددی مطرح می شود؛ اما در اسلام، آزادی جامع ترین و مانع ترین معنا را در بر دارد و آن عبارت است از: شرایط سیاسی – اجتماعی لازم برای رشد و تعالی فرد و مردم که در آن موانع قانونی و فرهنگی مثل عرف و عادت، و موانع سیاسی، مانند سلطه ی طاغوت و استعمار و استبداد وجود نداشته باشد. یعنی انسان در انتخاب عقیده و بیان و نشر آن آزاد است. مگر آن که به دیگران آسیبی وارد بیاید و همچنین از خود سلب آزادی به شیوه غربی ننماید به طوری که مردم بتوانند هدایت و رشد و تعالی یابند.
هدف نهایی شعار اصلی، کلمه ی جمهوری اسلامی بود که از به هم پیوستن جمهوری و اسلامی به دست آمده است. کلمه جمهور به معنای توده یا انبوه مردم است و منظور از گنجاندن چنین کلمه ای برای نظامِ شکل گرفته ی بعد از انقلاب، اتکا داشتن و تعیین کننده بودن رأی مردم در سرنوشت خود و کلیه ی امور اجرایی کشور می باشد و به طور کلی حکومتی را تببین می کند که برای تأمین زندگی دنیایی توده مردم متکی به مردم باشد.
واژه ی اسلامی هم به سبب تمایز آن از دیگر نظام های جمهوری است که ویژگی های خاص خود را دارد که در آن ارزش های الهی و قرآنی بر تمامی شئون حاکمیت دارد و همچنین ولی فقیه که بر طبق نظام الهی، ولایت امر و امامت امت را بر عهده می گیرد، افزون بر تأمین زندگی مردم، مسؤولیت هدایت مردم و کمک به رشد و تعالی آنان را بر عهده دارد. برای تحقق این بخش حیاتی از شعار اصلیِ انقلاب پس از پیروزی آن، نیاز بود تا رسماً ناظم مشخصی حاکم بر ایران شود و در همین راستا بود که رهبر نهضت، امام خمینی« قدس سره» طی سخنانی فرمودند:
«... احتیاج به رفراندوم هم نیست؛ برای این که مردم آرای خودشان را در ایران اعلام کردند. با فریادها، با دادها اعلام کردند...»
و در ادامه علت اعلام همه پرسی را رسمی کردن آن، اتمام حجت برای دیگران و بسته شدن راه اگرها و مگرها عنوان کرده و فرمودند:
«... این جانب به جمهوری اسلامی رأی می دهم و از شما هم می خواهم که به آن رأی دهید...».
دقیقاً در همین زمان وسوسه های خناسان شروع شد. از جمله این که طرح کردند که حکومت بر اساس «جمهوری» بدون قید دیگری یا این که جمهوری دمکراتیک و ... باشد. لذا امام امت قدس سره با احساس خطر انحراف در صفوف متحد ملت و با آگاهی بی نظیر خود مردم را از این خطر آگاه کرده و فرمودند:
«رأی بدهید به جمهوری اسلامی، نه یک حرف زیادتر و نه یک حرف کمتر.»و مردم ایران در روزهای سرنوشت ساز، دهم و یازدهم فروردین 1358 با حضوری آگاهانه در پای صندوق های رأی، به یکی از بزرگترین اهداف انقلاب اسلامی جامه ی عمل پوشاندند و پیروزی نهایی انقلاب اسلامی را با آرای عظیم و باور نکردنی خود تحقق بخشیدند.
نتیجه ی درخشان 2/98 درصدی آرای مردم، مطرح شدن هر گونه بحث و جدلی را در شکل و نوع حکومت ایران پس از سقوط نظام شاهنشاهی 2500 ساله از میان برد و با رهبریت قاطع امام خمینی قدس سره و مجاهدت ها و کوشش های بی نظیر امت مسلمان ایران حکومت اسلامی در سرتاسر ایران استقرار یافت؛ تا به حول و قوه ی الهی ملت بزرگ ایران بتواند توانمند و امیدوار زمینه ی تشکیل حکومت عدل اسلامی را برای ظهور امام زمان «علیه السلام» فراهم آورد.
بدین ترتیب مبارزات مستمر و پیگیر امت مسلمان ایران در برپایی حکومت اسلامی تحقق یافت و عصر نوینی در تاریخ ایران و اسلام آغاز شد.
امام خمینی« قدس سره» به شکرانه ی این پیروزی درخشان در پیام خود فرمودند:
«... من به دنیا اعلام می کنم که در تاریخ ایران چنین رفراندومی سابقه ندارد که سرتاسر مملکت با شوق و شعف و عشق و علاقه به صندوق ها هجوم آورده و رأی مثبت خود را در آن ریخته و رژیم طاغوتی را برای همیشه به زباله دان تاریخ دفن کنند...»
«... من از این همبستگی بی مانند که همه به ندای آسمانی واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا لبیک گفتند و به اتفاق آرا به جمهوری اسلامی رأی مثبت دادند و رشد سیاسی و اجتماعی خود را به شرق و غرب ثابت کردند، تقدیر می کنم...»
پی نوشت:
1- صحیفه نور، جلد سوم، چاپ جدید، ص 483.

نوشته شده در  شنبه 91/1/12ساعت  4:29 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

همایش "تسخیر وال استریت" حدود یک ماه قبل به همت دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران برگزار شد و میهمانانی از اساتید امریکایی نیز در این همایش حاضر شدند و به ایراد سخنرانی و ارائه مقاله پرداختند.
یکی از این میهمانان خانم دکتر هیتر گاتنی (Dr. Heather Gautney) استاد جامعه شناسی دانشگاه فوردهم نیویورک بود که علاوه بر سخنرانی در همایش، با حضور در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری نیز ناگفته‌های جالبی در مورد این جنبش ضد سرمایه‌داری عنوان کرد.
شبکه فاکس نیوز که شبکه جنگ طلبان امریکا محسوب می‌شود، بلافاصله پس از بازگشت این استاد به امریکا به سراغ او رفت تا بلکه بتواند مطالبی علیه ایران از زبان او منتشر کند، با این حال، خانم گاتنی با پاسخ‌های دقیق و توصیف‌های واقعی اجازه این سوء استفاده را نداد، اگرچه برخی رسانه‌های کم عمق و متمایل به هوچی گری در داخل کشور با ترجمه نادرست از این مصاحبه، آنچه را که مجری فاکس نتوانسته بود از زبان این استاد جامعه شناسی بگیرد، به نقل از وی منتشر و ادعاهای نادرستی را بازنشر دادند.
در عین حال، دکتر گاتنی با نوشتن یادداشتی با عنوان بیداری آمریکایی (An American Awakening) به شرح نحوه‌ی دعوت از او به ایران، علت پذیرفتن دعوت و مشاهداتش از ایران، بیت امام راحل، گفت‌وگوهایش با دختر امام خمینی و استادان و دانشجویان ایرانی پرداخت.

رجانیوز ترجمه کامل این مقاله را منتشر کرده است که با هم می خوانیم :  (ترجمه از شهاب قاسم زاده- الهه فرهانی)
در ماه دسامبر گذشته دعوت‌نامه‌ای را از دانشگاه تهران جهت سخنرانی در کنفرانسی با موضوع جنبش «تسخیر وال‌استریت» دریافت کردم. با توجه به تیرگی روابط میان امریکا و ایران، سخت در تردید و شک بودم. شاید دولت ایران سعی داشت از جنبش تسخیر برای برانگیختن احساسات ضدآمریکایی استفاده کند، یا شاید مسئولان کنفرانس از مخالفان سیاسی ساده‌لوح باشند و این چنین به نظر آید که ما (امریکایی ها در تهران) از عوامل تحریک کننده خارجی هستیم که به دنبال دامن زدن به کشمکش های داخلی در ایران بوده ایم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که هر دوی این احتمالات بعید است. تسخیر وال‌استریت را شاید بتوان ضد شرکت های بزرگ و طماع دانست، اما این نهضت بدون‌ هیچ ابهامی جنبشی در حمایت از مردم آمریکاست. در ضمن هرگز هیچ صحبتی از ایجاد جنبشی برای اشغال ایران در میان نبوده است.
شبی که دعوت را پذیرفتم، همراه با همسرم گزارش‌های خبری مرتبط با سخنان آقای احمدی‌نژاد راجع به پهپاد جاسوسی آمریکا را که به‌تازگی به‌دست ایرانیان افتاده بود، تماشا می‌کردیم. به شوخی نیز درباره خرید وزنه‌های کاغذگیر و جاسوئیچی‌هایی به شکل پهپاد به‌عنوان سوغات برای دوستان‌مان صحبت می‌کردیم. اما خنده‌های آن شب، خنده‌هایی عصبی بود. چند روز بعد، ایران ناوهای دریایی خود را در تنگه هرمز مستقر کرد؛ تنگه‌ای که حدود یک‌پنجم از نفت جهان از آن عبور می کند. سران اسرائیل هم در رابطه با ترور یکی دیگر از دانشمندان هسته‌ای ایران به خود مغرور شده بودند. اوباما نیز با اِعمال شدیدترین دور تحریم‌ها بر ضد ایران که مورد پشتیبانی اتحادیه اروپا بود، علیه ادامه برنامه هسته ای ایران موضع گیری کرد؛ هرچند شمار زیادی از کشورهای شرقی چنین تحریم‌هایی را مورد توبیخ و انتقاد قرار دادند. محاصره اقتصادی ایران به ‌عنوان «جایگزینی بشردوستانه» برای جنگ توجیه می شد؛ اما با توجه به جنگ عراق، ما می دانستیم این توجیهات چه معنایی دارد. خطی در شن کشیده شده بود و معلوم بود که مردم معمولی از آن تحریم ها یا جنگ رنج خواهند برد؛ همان مردمی که ما امریکایی ها قرار بود به‌زودی با آنان در تهران ملاقات رو در رو داشته باشیم.
ادامه گفت‌وگوها با سازمان‌دهندگان کنفرانس به کاهش بدگمانی ها و کج خیالی ها کمک کرد. دانشجویان گروه مطالعات آمریکای شمالی و اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران حقیقتاً به ‌دنبال فهم و شناخت این جنبش تاریخی بودند. جنبش تسخیر وال‌استریت، الهام بخش تغییرات اصولی در چشم انداز سیاسی و فرهنگی امریکا بوده است. این جنبش با حمایت و احترام از سوی اکثر جهانیان مواجه شده است. چرا ایران در زمینه حمایت یا احترام به جنبش وال استریت متفاوت باشد؟
در حالی که شبح درگیری جهانی نمودار می شد، من سخنرانی خود را با دقت آماده می کردم. با خود فکر می کردم چه چیزی را می توانم بگویم و چه چیزی را نمی توانم بگویم؟ آیا ما تحت نظر و کنترل خواهیم بود؟ آیا با من - به‌عنوان یک زن - همچون شهروندی درجه دو رفتار خواهد شد که توسط گشت ارشاد بازداشت شوم؟ یا آیا همسرم به‌عنوان یک یهودی فشار بیشتری را متحمل خواهد شد؟ ما این احساس را داشتیم که گویی می خواهیم خود را از لبه پرتگاه به پایین بیندازیم. درعین حال، دوستان ایرانی و همکاران دانشگاهی من، مرا قویاً تشویق به سفر به ایران می‌کردند. این فرصتی بود که ممکن است هیچ‌وقت در تمام عمر نصیبم نشود. آنان دوستان ایرانی من می گفتند، رسانه‌های غربی همواره درباره ایران اغراق و افراط می کنند و اکثر افسانه ها و داستان‌های آن‌ها درباره ایران دروغ محض است. آن‌ها می‌گفتند اگر به ایران سفر کنید صد در صد عاشق مردمِ آن می‌شوید.
برای من زمانی به مراتب کمتر از یک‌صد ساعتِ ناچیزی که در ایران بودم، طول کشید تا پی به حقیقت گفته های آن‌ها ببرم. ما در واقع، به سرعت عاشق میزبانان مهربان و بزرگوار خود شدیم؛ به ‌خصوص دانشجویان کارشناسی ارشد که همه ‌جا همراه ما بودند، و با ما ارتباطات شخصی، فکری و فرهنگی برقرار می‌کردند و از وقت و توان خود مایه می گذاشتند تا اطمینان حاصل کنند که همه تسهیلات برای ما فراهم باشد.
برخلاف سوء‌برداشت رایج از آمریکاستیزی در ایران، اعضای هیئت علمی دانشکده مدام از تمایل دانشجویان ایرانی برای شناخت آمریکا، تحصیل در دانشگاه‌های این کشور و تجربه کردن فرهنگ منحصر به‌فرد آن صحبت می‌کردند. همچنین، به‌رغم شهرت ایران به یهودستیزی، برخی ابراز نگرانی می کردند که حمله از جانب اسرائیل، دوستان‌شان را در جامعه یهودیان به مخاطره اندازد. برخلاف شخصیت‌های دانشگاهی در آمریکا، شمار زیادی از اعضای هیئت علمی دانشکده در همایش شرکت کرده بودند و همچنین در زمان ناهار، شام و صرف چای، در خلال کنفرانس، به گفت‌وگوهای پرشور و غنی می پرداختند. همچنین ما و همتایان ایرانی مان در مورد حجم سنگین درس ها و بودجه کم تحقیقاتی وجه مشترک داشتیم. زمانی‌که ما در جمع‌شان بودیم، یک‌بار هم نشد که با هم به زبان فارسی صحبت کنند. حتی یک‌بار هم در ایران به عنوان یک استاد زن، احساس درجه دوم بودن نکردم. ای کاش در آمریکا نیز اینگونه بود.
من قصد هیچ‌گونه بزرگ‌نمایی یا کلی گویی درباره تجربه ام در ایران را ندارم. مسائل زیادی بود که ما درباره آن بحث نکردیم و ناشناخته‌های فراوانی نیز باقی مانده است. می‌دانم که چون میهمان بودیم، با مراقبت و توجه خاصی با ما رفتار می شد. من می دانم که به اندازه کافی در ایران مطالب لازم را نیاموختم تا بتوانم انتخابات را ارزیابی کنم یا میزان اشتیاق برای اصلاحات را بفهمم. من همچنین شناخت و درک از این مسئله را که به یکی از معماهای دوران ما تبدیل شده نیز پیدا نکردم که آیا ایران در حال ساخت تسلیحات کشتار جمعی است یا نه. من به‌دنبال پیدا کردن چنین جواب‌هایی نیز نبودم. یک‌صد ساعت زمانی کافی برای کشف پیچیدگی‌های حیات اجتماعی و سیاسی هیچ کشوری نیست. هر قوم‌نگار با‌تجربه‌ای می‌داند که شما نمی توانید "حقایق" را القا کنید، به‌ویژه حقایقی که تحت تأثیر دهه‌ها سوء‌تفاهم و اختلافات شکل گرفته باشد. برای من شریک بودن در لحظاتی انسانی با ایرانیان مهم بود و در بسیاری از این لحظات با هم شریک بودیم.
یکی از این لحظات در نخستین روز ورود من به تهران رقم خورد. پس از گشت‌وگذار در بازاری رنگارنگ و پُرچنب‌وجوش، وارد مسجدی با شکوه شدیم که کاشی‌های آبی آن درخششی خیره‌کننده داشت. هرچند خسته راه و سفر بودم، از مصاحبت دوستانه با دانشجوی زنی به‌نام زهرا که همراه ما بود، لذت می‌بردم. هنگامی که به ورودی این مرقد نزدیک شدیم، مردی از از اتاقک کنار در بیرون آمد و چادری را روی شانه هایم انداخت. زهرا لبخندی شیرین زد و گفت که «خیلی زیبا شده اید!»
همراهان مرد از بخش آقایان و من و زهرا نیز از بخش خانم‌ها وارد صحن مرقد شدیم. دیوارهای داخل آن همچون الماس می‌درخشیدند و من در مقابل عظمت این مکان، بزرگی آنچه از زندگی مردم ایران نمی‌دانیم و شکوه اسلام و زیبایی آن، احساس کوچکی می‌کردم.
چنین بیداری موضوع مشترک تمام حاضرین در داخل و خارج از کنفرانس بود و سخنرانان از پیوستگی میان جنبش  تسخیر (وال‌استریت) و بیداری عربی و نیز مبارزه سرنوشت‌ساز علیه نابرابری، امپریالیسم و یک‌درصد (ثروتمند) سخن می‌گفتند. من نیز از مشکلات و گرفتاری های اجتماعی- اقتصادی که موجب تسریع جنبش تسخیر وال‌استریت شده بود، صحبت کردم. هرچند من از گفتمان بیداری استفاده نکردم، از مصادره خانه های مردم امریکا توسط بانک ها و زیان های مردم و همچنین ماهیت توده ای و مردمی این جنبش با هدف بازپس گرفتن آنچه به علت طمع و بی‌مسئولیتی شرکت‌های بزرگ از دست رفته بود، سخن گفتم.
دکتر ادریس حامد، یکی دیگر از شرکت‌کنندگان آمریکایی در کنفرانس، این پیام زیان‌های مردمی و بیداری را در قالبی اخلاقی و معنوی ترجمه کرد و از اصل «ولایت» در اسلام صحبت کرد. اصل ولایت همان اصلی است که بر اهمیت عشقی پویا و مشترک که مردم را با یکدیگر مرتبط می سازد و آنان را با خدا و یکدیگر پیوند می دهد، دلالت دارد. جنبش تسخیر از قطع چنین پیوندهایی در جامعه آمریکایی حکایت می کند و در عین‌حال بر تمایل عمیق برای یافتن دوباره آن‌ها تأکید دارد. من به یاد اردوگاه‌‌های جنبش تسخیر (در پارک های امریکا) افتادم. آن‌ها با تمام معایب‌شان، نماینده جامعه ای پیدا شده هستند که بسیاری از مردم در امریکا‌ به شدت به آن نیاز دارند.
در نشست ویژه‌ای که استادان دانشکده با حضور خانم زهرا مصطفوی دختر آیت‌الله خمینی ترتیب داده بود، استعاره و نماد بیداری احساس حتی عمیق تری را در من ایجاد کرد. از خانه ساده و معمولی آیت‌الله خمینی و اتاقی حیرت‌انگیز در آن که پر از تصاویر مربوط به انقلاب اسلامی بود نیز بازدید کردیم. انقلاب اسلامی ایران با برخی از بزرگ‌ترین تظاهرات خیابانی در تاریخ معاصر شکل گرفته بود. تمام اینها هر چند با هر معیاری جالب به‌نظر می‌رسند، اما برای صاحب‌نظری در حوزه نهضت‌های اجتماعی همانند من، حقیقتاً شگفت‌انگیز بود.
همان‌طور که صحنه‌های شگفت‌انگیز زندگی آیت‌الله خمینی(ره) را نظاره می‌کردم، دوران کودکی خود را به خاطر آوردم که تصاویری تبلیغاتی از ایشان به‌عنوان دیکتاتوری شرور نمایش داده می‌شد. من همچنین به یاد جوک‌های بد و آزاردهنده ای افتادم که درباره مسلمانان در دبستان کاتولیک ما پخش شده بود. در ضمن، حمایت بی‌چون‌وچرای امریکا را از شاه ظالم و مستبد ‌که اکثر منابع ایران را به تملک خود درآورده بود و کشور را به رژیمی دست‌نشانده تبدیل کرده و جنایاتی توصیف‌ناپذیر را علیه مردم خود مرتکب می‌شد، به‌یاد آوردم. در زمان بحران گروگان‌گیری، رسانه‌های آمریکایی ایرانیان را به‌صورت هیولاهای بنیادگرا که در داستان های قبل از خواب کودکان گفته می شود، توصیف می‌کردند و امروزه این همان نسل است - نسل من- که با همان داستان های هیولاها بزرگ شده که شرایط مناسبات سیاسی ما ایران و امریکا را تعیین می‌کند.
در دیدار با دکتر زهرا مصطفوی، وی سرگذشت تحول فکری و معنوی آیت‌الله خمینی، استقامت شجاعانه و دوران سخت تبعید ایشان را بازگو کرد. به‌گفته خانم مصطفوی، آیت‌الله خمینی(ره) انقلاب را تحمیل نکرد، بلکه بردبارانه انتظار بیداری حقیقی و مردمی را می‌کشید. مردم باید جهان را خودشان به گونه‌ای دیگر دیده و به امکان تغییر ایمان پیدا می‌کردند. آیت‌الله خمینی(ره) در آثار و نوشته های خود از داستان سرایی های ساده‌انگارانه در خصوص نابرابری های شرقی دربرابر غربی اجتناب می‌کرد. در اصل، شالوده آثار وی در رابطه با تقابل استکبار با مظلومان بود.

من به جنبش تسخیر وال‌استریت اندیشیدم. یک‌درصد تنها رقمی آماری نیست، بلکه مفهومی است که از خودبینی و تکبر قدرت قدرتمندان و ثروتمندان سخن می‌گوید.
***
پس از خداحافظی با دوستان‌مان در ایران، همسرم در آسانسور شروع به اشک ریختن کرد و این جملات را بر زبان آورد: «من در چشمان تمام کودکانی که در زمین بازی بودند، نگریستم. اطمینان حاصل کردم که به هر یک از چهره های آنان نگاه کنم.» پیش از این تنها یک‌بار اشک‌ریختن او را دیده بودم. همسرم افزود: «ما (امریکا) نمی توانیم با این کشور بجنگیم»، او گفت: «ما نباید با ایران بجنگیم.»
آن شب اخبار مربوط به سوزاندن قرآن توسط سربازان آمریکایی از همه شبکه های تلویزیونی پخش شد. به علاوه، تصاویر اهانت سربازان امریکایی به اجساد مردم افغان در تمام شبکه ها منتشر شد.
ترس و وحشت تمام وجودم را فراگرفت.

نوشته شده در  یکشنبه 90/12/28ساعت  4:22 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

دختران نوجوان و بقول خودشان Teenager که باردار می شوند و البته مسئله ای غیر عادی برای خانواده‌هاشان نیست! و تنها خانواده ها نگران سلامتی دخترشان هستند!؟ که چگونه این بار طاقت فرسا را با جسم کوچک و ظریف خود تحمل کند.

---

زهره الهیان نماینده تهران و رئیس کمیته حقوق بشر مجلس که در ماه گذشته سفری به آمریکا داشته در گفت وگو با خبرنگار جهان نا گفته هایی را بیان داشت که اهم آن به شرح زیر است:
ماه نوامبر مصادف با اواخر ابان 1390 به همراه هیئتی از ستاد حقوق بشر قوه قضائیه و وزارت خارجه سفری به نیویورک داشتیم حضور من در ا ین هیئت به جهت مسئولیتی است که در کمیته حقوق بشر مجلس دارم.
هدف از این سفر در دست گرفتن فضای رسانه ای و افکار عمومی و تبیین حقایق حقوق بشری در ایران است چرا که قرار است قطعنامه ای با موضوع حقوق بشر علیه ایران در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل صادر گردد.
می بایست از این فرصت برای بیان مظلومیت جمهوری اسلامی ایران و بیان غرض ورزی کشورهای غربی و آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران و استفاده ابزاری از مسئله حقوق بشر استفاده نمود.
جلسات با سفرای کشورهای سازمان همکاریهای اسلامی و نیز سفرای کشورهای غیر متعهد در نیویورک نیز جزء برنامه های این سفر بود با این هدف که تعداد آراء به قطعنامه هر چه کمتر گردد.
هر چند که قطعنامه با 82 رای موافق و 32‌رای مخالف و 59 رای ممتنع به تصویب رسید و البته به فاصله چند روز سه قطعنامه علیه ایران تصویب شد که دوتای دیگر آن یکی قطعنامه‌ای که عربستان و آمریکا بانی آن بودند که موضوع آن اتهام ترور سفیر عربستان بود که تنها با 9 رای مخالف به تصویب رسید و متاسفانه کشورهای اسلامی هم به آن رای مثبت یا ممتنع دادند و دیگری هم قطعنامه شورای حکام آژانس انرژی اتمی بود.
همزمانی این سه قطعنامه و شتاب و تعجیل در صدور آنها نشان از استیصال غرب در مقابل ایران و هراس از نفوذ تفکر انقلاب اسلامی ایران در دل ملتهای منطقه دارد و اینکه غرب و آمریکا و اسرائیل نگران تکثیر الگوی انقلاب اسلامی ایران هستند و به همین دلیل پروژه ایران هراسی را در رأس برنامه های خود دارند و بسیاری از این کشورها از ترس فشارهای آمریکا و نیز به امید پولها و حمایتهایی که آمریکا و عربستان به آنها وعده داده اند حاضر شدند به این قطعنامه ها رای مثبت دهند.
هر چند که NGOها و تشکل های غیر دولتی آمریکا که با حقایق ایران آشنا هستند بشدت از این نوع رویکرد آمریکا نسبت به ایران نگران و ناراحتند ، تا جایی که در مخالفت با این قطعنامه ها بیانیه ای باعنوان "آمریکا با گزارش ساختگی شلاق تب جنگ علیه ایران را می نوازد "صادر نمودند.
همه این تلاشها به جهت افزایش فشار و صدور قطعنامه علیه ایران می‌باشد تا پرونده ایران را به محاکم قضائی بین‌المللی بکشانند چیزی که همواره آرزوی دیرینه شیطان بزرگ بوده است.
و اما نیویورکی ها:
نیویورک را پایتخت پایتخت ها می گویند. شهری پر رفت و آمد و شلوغ و بقول خودشان زنده، مرکز هنر و نمایش و کتاب، مرکزی برای نقاشان دنیا چون آثار شان را در آنجا می توانند به ثروتمندان دنیا بفروشند، مرکز سرمایه داری، بانکداری و نیویورک را به وال استریت آن می شناسد، خیابانی که بازار بورس نیویورک (NYSE) در آن قراردارد.
مرکزی برای مد و فشن و آخرین مدهای لباس و خیابان پنجم معروف نیویورک که ثروتمندان دنیا لباس خود را از آنجا تهیه می کنند همانجا که فرح پهلوی هم لباسهای خود را از آنجا تهیه می کرد.
نیویورک مرکزی برای آثار تاریخی تمدن های مهم دنیا یا همان موزه متروپولیتن است. نیویورک را به خیابان برادوی آن می شناسند مرکز هنرهای نمایشی که در بعضی تئاترهای آن 40 سال هر شب همان یک نمایش روی پرده است ولی باز هم مشتری دارد!
نیویورک را به مجمسه آزادی آن می شناسند نماد آزادی آمریکا! و در بند شدن سرخپوستها و بومیان آمریکا! نیویورک را به مقر سازمان ملل می شناسند، مرکز مهم تعاملات سیاسی جهان و مرجعی برای جامعه مدنی و ملتها! و در آخر نیویورک شهر آسمان خراشها و ساختمان های بلند مرتبه(جزیره منهتن نیویورک(
هنر این سرزمین این است که استعداد‌ها و دارایی های ملتها و کشورها را به سوی خود می کشاند. می‌گویند اکثریت سرمایه داران آنرا یهودیان تشکیل می دهند سرمایه های نجومی که نمی دانند با آن چه باید کرد این سرمایه ها آنقدر هست که خانواده های آنها را به فساد بکشاند و دنیا را نیز به همچنین، غولهای رسانه ای که در جهت انحطاط اخلاقی ملتها در کارند از همین جاتغذیه می شوند، می گویند این یهودی‌ها نگران بچه های خود هستند چرا که ثروت زیاد آنها باعث شد بچه های آنها در مسیر خوشگذرانی و عیاشی آنرا صرف کنند و فساد چون میکروبی مسری همه خانواده آنها را بگیرد.
زنان آنها از فرط بیکاری و پول زیاد روی به قمار می آورند و بر سر دارایی شوهرانشان قمارمی کنند! و ترس از همه اینها باعث می شود خانواده های یهودی سعی کنند برای نجات از این وضع بچه های خود را با مذهب آشنا کنند. و البته زیر پوست شهر حقایقی دیگر نیز نهفته است.
آنچه در شهر می بینی یک سوی سکه است ؛ کار تلاش و نظم و انضباط و مؤدب بودن به آداب . مردم نیویورک مردمی بخشنده ، دست و دل باز و مهمان نواز هستند و در ظاهر حریم‌های اخلاقی را رعایت می کنند؛ اما این سکه یک روی دیگر هم دارد که باور آن برای آنان که ظاهر نیویورک را می‌بینند سخت است، یک میلیون دختر جوان در اسارت جنسی و در دام مافیای قاچاق انسان، فاجعه‌ای که نمایندگان کنگره آمریکا را به فکر راه علاج و چاره انداخته و تنها چاره را حمایت از بنیان خانواده می بینند.
دختران نوجوان و بقول خودشان Teenager که باردار می شوند و البته مسئله ای غیر عادی برای خانواده‌هاشان نیست! و تنها خانواده ها نگران سلامتی دخترشان هستند!؟ که چگونه این بار طاقت فرسا را با جسم کوچک و ظریف خود تحمل کند.
البته این وضعیتی است که سالهاست بر زنان و دختران آنها سایه افکنده و به مسئله ای عادی بدل شده ولی آنچه که مسئله ای نوظهور برای نیویورکی ها در نیویورک و سایر شهرهای آمریکاست وضعیت اقتصادی و چوب حراجی است که از طرف بانکها یکی یکی بر خانه های آمریکایی‌ها زده می شود.
صاحبان این خانه‌ها که بر خلاف انتظار از طبقه فقیر هم نیستند و بلکه از طبقه متوسط به بالا و تحصیلکرده و دارای شأن اجتماعی ، به دلیل عدم توان پرداخت اقساط خانه به یکباره مواجه با حراج خانه هاشان توسط بانک می‌شوند و مجبور به تخلیه خانه می گردند و مرحله جدیدی از زندگی را با بی خانمانی و دربه دری شروع می نمایند و این البته همه داستان نیست؛
داستان غم انگیز دیگر برای یک نیویورکی آن است که صبح بی خبر از همه جا و با هزاران امید و آرزو برای آینده خود و خانواده به محل کار برود و مدیر شرکت او و همکارانش را صدا کند و بگوید: «به دلیل ورشکستگی شرکت از امروز همه شما اخراجید!» این شروع مرحله تجربه جدیدی از زندگی در شهر گران قیمیتی چون نیویورک است. و البته کارتن خوابها مدتها است که این تجربه را دارند؟!
صبح ها در مترو ، از میان مسافران 70% آنهایی که به سرکار می روند را خانمها تشکیل می دهند که این نتیجه خانه نشینی آقایان و بکارگیری خانمها توسط مدیران شرکتها و ادارات است چرا که یک خانم با 70% دستمزد آقایان کار چند مرد را انجام می دهد و البته معلوم نیست عاقبت این روند به کجا منتهی خواهد گردید؟
وقتی در نیویورک زندگی می کنی باید بابت همه چیز مالیات بدهی، مالیات برای مدرسه، مالیات برای کتابخانه، مالیات هنگام خرید و 15 هزار دلار سالانه مالیات متوسط و معمول برای زندگی در شهر نیویورک است و جمع این ارقام با وجود مشکلات مبتلا به، معادله ای لا ینحل را پیش رو می‌گذارد.
روی دیگر سکه هزار روی نیویورکی ها تسخیر ذهن ها و مغزها توسط غولهای رسانه ای صهیونیستی است که اجازه شنیدن هر حقیقت و دیدن هر واقعیتی را به شهروندان نمی دهد. روزانه به طور متوسط 2 یا چند خبر از ایران در جهت منفی در رسانه ها بر اذهان مردم، منتشر می گردد و البته علیرغم سانسور خبری و تسلط رسانه ها مردم کم کم اعتماد خود به این اخبار را از دست داده اند و البته فضایی که بین دانشجویان و اساتید نیویورک و سایر ایالتها از ایران و وضعیت حقوق زنان در ایران حاکم است، تصویر عجیب و غریب و نا موزونی است.
وقتی تو را که یک نماینده زن در مجلس هستی می بینند تعجب می‌کنند و باور نمی کنند که در ایران زنان بتوانند مشارکت سیاسی و اجتماعی داشته باشند.
وقتی با یکی از اساتید زن از دانشگاهی از ایالت ویسکانسین که به نیویورک آمده بود صحبت می کردم می گفت : "برای من و دانشجویانم سخت است که باور کنیم در ایران زنان می توانند نماینده مجلس شوند " و یا اینکه " تصور ما از زنان در ایران این است که زنان در جامعه ایرانی فرصت شغلی و فرصت تحصیلی و حتی فرصتهایی برای حضور و فعالیت اجتماعی ندارند".
ظاهراً تصور آنها از زن در ایران تصور نوعی نگاه طالبانیستی به زن است که اساساً اجازه خروج از منزل را به زن نمی دهد وقتی با زنان فعال در نیویورک صحبت می کنی و از نزدیک حرفهای تو از وضعیت زنان در ایران و پیشرفتها و دستاوردهایی که در طول سی سال زنان در ایران به آن دست یافته اند را می شنوند با شگفتی خواستار گفتگوی بیشتر می‌گردند و می گویند:" باید تجربیات شما را بیشتر بشنویم و همفکری در جهت دفاع از حقوق زنان داشته باشیم چرا که ما هم در آمریکا مشکلات خاص خود را داریم و از شما ایده هایی گرفتیم که در دفاع از حقوق زنان برایمان جالب بود."
برخی تحلیلگران آشنا به جامعه آمریکا می گویند انقلاب اسلامی علاوه بر خدمتی که در جهت نیل به اهداف و آرمانهای اسلام و معنویت نمود خدمات آن به سایر مذاهب در غرب نیز مشهود بود انقلاب ایران که به پیروزی رسید معنویت و عطش به اسلام در دل ملتهای مسلمان شکل گرفت و آوازه امام خمینی و تفکر و اندیشه او مرزها را در نوردید.
اما این موج در آنسوی دنیا ثمرات دیگری داشت و آن به فکر افتادن غربیها در تقویت باورهای مذهبی در آئین های مسیحیت و دین یهود بود و اینکه برای تقابل با این موج هرچه بیشتر به تبلیغ دین خود و گرایش دادن جوانان به اعتقادات مذهبی خود باشند و تشویق آنان به حضور در کلیسا و کَنیسِه .
این خود شاهدی دیگر بر خدمت انقلاب اسلامی ایران به آئین مسیح و دین یهود به شمار می‌آید به هر روی چهره نیویورک این چهره هزار روی را گذشت زمان آشکار خواهد کرد، شهری که امروز بیشتر به قیام اشغال وال استریت و شعار 99% مورد تبعیض شناخته می شود و هرچند که چادرها را پلیس با زور اسلحه جمع کرد اما ابعاد این قیام به کلیساها کشیده شده و به سایر شهرها ، و علیرغم برخی اظهار نظرها که این قیام را قیامی بدون دنباله و کوتاه مدت به شمار می آورند حقایق و واقعیتهای صحنه چیز دیگری را می گوید و آنکه پشت سر این قیام مردمی مصمم حضور دارند شاید تحقیر طولانی مدت و تبعیض مزمن انگیزه این قیام باشد و یا شاید احساس پوچی از زندگی در جامعه سرمایه داری؟
به هر روی این انگیزه آنقدر بالا هست که در شبهای سرد زمستانی نیویورک که به بادهای سرد و سوز سرما و دمای زیر صفر شناخته می شود ، نزدیک های صبح پلیس با بدنهای نیمه جان از سرما مواجه می شود که زیر چادرهایی که عایقی برای سرما نیستند بین زندگی و مرگ دست و پنجه نرم می کنند و وقتی در خیابان وال استریت از کنار آنها می گذری چهره های مصممی را می بینی که پلاکاردهایی را در دست گرفته اند و به رهگذرانی که بی توجه از کنار آنها می گذری گوشزد می کنند که تمام سیاستها در جهت منافع آن 1% قشر سرمایه دار است و تلاش می کنند با مقاومت خود رهگذران را از خواب زندگی غربی بیدار کنند.
درست در کنار این خیابان معروف وال استریت در منطقه منتهن نیویورک خیابان مهم دیگری نیز هست جایی که در 11 سپتامبر برجهای دوقلو مورد حمله هواپیما ها قرار گرفت و الان در همان محل دو برج دیگر با ده طبقه بلندتر از برج های دوقلو در حال ساخت است که از بلند ترین برجهای نیویورک به شمار می آیند .
این برجها برای آمریکاییها نماد اسلام هراسی است چرا که آنزمان که آمریکا و صهیونیسم بین الملل نتوانست نسخه ای کامل برای مقابله با رشد تفکرات اسلامی در میان ملل تهیه نماید تلاش به اسلام هراسی را در دستور کار خود قرار داد که واقعه 11 سپتامبر فرصتی بی بدیل برای آنها بود.
11 سپتامبری که می گویند در آنروز یهودی ها از قبل خبر شده و قبل از انفجار این برج را تخلیه نموده بودند. می گویند در آن روز وقتی مردم نیویورک که صداهای مهیب و خاک و گرد و غبار را می‌دیدند و نمی دانستند چه شده و چه اتفاقی افتاده همگی هجوم به سمت کشتی های پهلو گرفته در منهتن آورده برای اینکه از نیویورک فرار کنند و به ایالت مجاور یا جزیره الیس پناه ببرند.
و امروز در پارک کنار لنگرگاه و ایستگاه کشتی ها لوح یادبودی با اسامی سه هزار کشته این حادثه نصب نموده اند. بعد از همین واقعه فضای نیویورک را کاملاً پلیسی و امنیتی کرده اند. به بهانه همین هراسهای امنیتی است که سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا به خود اجازه می دهند هر روز و هر روز حریم های شخصی شهروندان را با دوربین مخفی و شنود و کنترلهای محسوس و نامحسوس بارها و بارها بشکنند و به شدت آزادی شهروندان را به بهانه تامین امنیت سلب نمایند.

نوشته شده در  چهارشنبه 90/9/23ساعت  1:22 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

با گسترش روز افزون بیداری اسلامی، دیکتاتورهای مورد حمایت غرب در منطقه یکی پس از دیگری سقوط می‌نمایند و حلقه‌ی محاصره‌ی رژیم جعلی صهیونیستی هر روز تنگ‌تر و تنگ‌تر می‌شود و با شعله‌ور شدن تدریجی آتش سوزان بیداری اسلامی، بستر تحقق وعده‌ی حضرت امام خمینی(ره) در خصوص محو شدن اسراییل از صحنه‌ی روزگار در حال مهیا شدن است و در شرایطی که جنبش اعتراضی وال استریت به تدریج بیداری انسانی را در غرب شکل می‌دهد، باید پذیرفت که آمریکا برای فرار از بحران‌های داخلی و چالش‌های غیرقابل کنترل بین المللی‌اش چاره‌ای جز برون سپاری بحران‌های پیش رو ندارد که در این میان ایران مناسب‌ترین گزینه محسوب می‌شود.
در چنین فضایی بحرانی، آمریکایی‌ها ناگزیرند با خصومت بیش‌تری به مواجهه‌ی عینی و فراگیر با انقلاب اسلامی بپردازند. به هر شکل آنان خواهند کوشید تا در پی تجربه‌ی نیمه موفق مجلس ششم، زمینه را برای یک کودتای پارلمانی دیگر در ایران مهیا سازند. باید توجه نمود که در شرایط فعلی، انتخابات پیش رو ایران برای غربی‌ها از اهمیت استراتژیکی خاصی برخوردار است. به نظر می‌رسد آمریکا برای رسیدن به اهداف خویش در سه ماه آینده موارد زیر را با پیش شرط استفاده‌ی مطلوب از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی وابسته به جریان دوم خردادی، رسانه‌های ماهواره‌ای-اینترنتی، رسانه‌های وابسته‌ی داخلی و تریبون‌های تحت اختیار عوامل نفوذی در دستور کار داشته باشد:
1. هجمه به ولایت فقیه و آرمان‌های انقلاب اسلامی:
هر مقطعی که در مسایل کشور بن‌بستی به وجود آید به دست حکیمانه‌ی رهبری راه برون رفت از بن‌بست‌ها در دسترس واقع می‌شود. هم‌چنین تدوین و نظارت راهبردی بر سیاست‌های کلان کشوری با تدبیر ایشان به خوبی شکل گرفته و با عکس‌العمل‌های به موقع قانونی ایشان، انحراف‌های پیدا و پنهان در بخش تصمیم‌سازی و اجرایی به حداقل می‌رسد. از این رو، شرط نخست نتیجه بخشی برنامه‌های مدون صهیونیسم بین المللی برای تضعیف حاکمیت دینی ایران، تخریب وجاهت شرعی – قانونی ولی فقیه است و تجارب گذشته به خوبی نشان می‌دهد که آنان از هیچ فرصت ولو کوچک، برای هجمه به ولایت فقیه گذر نمی‌کنند و کاملاً طبیعی است که در فضای احساسی انتخاباتی کشور بار دیگر با یگانه هدف مشخص کاستن از میزان اعتقاد و اشتیاق عمومی به اصل راهبردی ولایت فقیه، هجمه به آن در دستور کار دشمنان قرار گیرد.
2. هجمه به شورای نگهبان و قانون اساسی:
شورای نگهبان و قانون اساسی به عنوان سد مستحکمی در برابر انحراف‌های احتمالی در بخش قانون‌گذاری می‌باشد که در سه دهه‌ی گذشته با مبنای دینی– قانونی خدشه ناپذیری به رسالت حقیقی خود، عمل نموده است. هجمه به شورای نگهبان و تضعیف جایگاه آن و ایجاد تقابل هدایت شده‌ی مردم با جایگاه شورای نگهبان یکی از آرزوهای غربی‌ها می‌باشد که طبیعتاً زمان انتخابات پیش رو فرصت مطلوبی برای اجرایی کردن توطئه‌ی یاد شده، می‌باشد.
3. سیاست تشکیک در سلامت انتخابات و به حداقل رسانیدن مشارکت مردم:
در تمامی دوره‌های گذشته‌ی انتخابات، استقبال پر شور و فزاینده‌ی مردم در انتخابات همانند استخوانی گلوگیر دشمنان نظام را منفعل نموده است وصف‌های طولانی مردمی برای دادن رأی حتی دشمن را به تحسین وا داشته است. در حال حاضر دشمن امیدوار است در سایه‌ی تبعات اقتصادی گریز ناپذیر اجرایی شدن طرح هدفمندسازی یارانه‌ها و هم‌چنین رخداد فتنه‌ی 88 که با میدان‌داری جریان‌های سیاسی منحط و عوامل نفوذی تلخ‌کامی‌های سیاسی جدیدی را بر ملت ایران تحمیل نموده و به دنبال آن در سایه‌ی فرصت‌های احتمالی  و برنامه‌های کاملاً مدون و از پیش طراحی شده، مردم را نسبت به حضور در عرصه‌ی انتخابات مأیوس نموده و با استفاده از حربه‌های تبلیغی و رسانه‌های گسترده‌ی تحت اختیار، از میزان مشارکت مردم در انتخابات بکاهند. هم‌چنین بزرگ نمایی مشکلات و مأیوس نمودن مردم از انقلاب اسلامی با دامن زدن به ماجرای اختلاس‌های مشابه سه هزار میلیاردی از دیگر تاکتیک‌های مورد اجماع غربی‌ها در هجمه به انقلاب اسلامی در ایام انتخابات پیش رو می‌باشد.
4. بر هم زدن آرامش و امنیت کشور:
ایجاد چالش‌های جدی اجتماعی و مورد تهدید قرار دادن امنیت و آرامش کشور و در نهایت تضعیف استقلال کشور یکی از استراتژی‌های همیشگی غرب در مواجهه با ایران است که در سه ماه آینده به دلیل حاکم شدن فضای انتخاباتی در کشور این سیاست با شدت و حدت بیش‌تری در دستور کار قرار خواهد گرفت.
5. معامله بر سر انرژی هسته‌ای:
صهیونیسم بین‌المللی می‌داند که ورود کامل و مستقل ایران به باشگاه هسته‌ای جهان معادله‌های منطقه را بر هم زده و رژیم جعلی صهیونیستی را در موقعیت دشواری قرار خواهد داد. دشمن در یک ماه اخیر سعی فراوان داشت تا با اجرای سناریوهای پیچیده‌ای جهان را برضد سیاست‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران بشوراند که در سایه‌ی دیپلماسی فعال، حاصلی به دست نیاورد. به نظر می‌رسد که انتخاب مقطع کنونی برای چنینی سناریویی بی ارتباط با نزدیک شدن به ایام انتخابات پیش رو نمی‌باشد. روشن و آشکار است که غربی‌ها می‌کوشند در صورت موفقیت در بحران سازی اجتماعی– اقتصادی در موقعیت حساس برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی با مسؤولان نظام وارد گفت‌وگو شده و سعی نمایند در معامله‌ای سراسر برد- برد و با مدیریت ذهنی مردم و مسؤولان در تنگناهای احتمالی ایام انتخاباتی ملت بزرگ ایران را از حق مسلم خویش محروم نمایند.
شرط نخست نتیجه بخشی برنامه‌های مدون صهیونیسم بین المللی برای تضعیف حاکمیت دینی ایران، تخریب وجاهت شرعی – قانونی ولی فقیه است و تجارب گذشته به خوبی نشان می‌دهد که آنان از هیچ فرصت ولو کوچک، برای هجمه به ولایت فقیه گذر نمی‌کنند و کاملاً طبیعی است که در فضای احساسی انتخاباتی کشور بار دیگر با یگانه هدف مشخص کاستن از میزان اعتقاد و اشتیاق عمومی به اصل راهبردی ولایت فقیه، هجمه به آن در دستور کار دشمنان قرار گیرد.
6. هجمه به ارزش‌های دینی و القای  بن‌بست گفتمان عدالت:
بیداری انسانی اخیر در غرب دین گریز و شورش بی‌سابقه‌ی مردم مستحیل در فرهنگ غرب برضد حاکمیت پر مدعای لیبرال‌ها، حاکی از به بن‌بست رسیدن کامل نظام نئولیبرالی غرب در اداره‌ی امور عادی مردم است. از سوی دیگر در شرایط سخت جهان تک قطبی تنها کشوری که گفتمان نوینی را متناسب با فطرت پاک انسانی در جهان مطرح نموده، ایران می‌باشد که این گفتمان به شدت مورد استقبال جوامع غربی و جوانان جویای اصالت حقیقی واقع شده است. طبیعی است که ناکارآمد نشان دادن نظام اسلامی در عرصه‌ی جهانی به تثبیت موقعیت متزلزل غرب کمک قابل توجهی خواهد نمود و این امر جز با هجمه به ارزش‌های دینی و غیر واقعی نشان دادن گفتمان عدالت علوی حاصل نخواهد شد. به هر حال ترسیم چهره‌ای مغشوش و بحرانی از حکومت اسلامی مبتنی بر تشییع علوی در ایام انتخابات پیش رو فرصت مناسبی برای این مهم می‌باشد.
7. ایجاد شکاف در جبهه‌ی اصول‌گرایی:
دامن زدن به اختلاف‌های سیاسی داخلی و فعال کردن شکاف‌های سیاسی داخلی یکی از استراتژی‌های مشخص غرب در دوران انتخابات پیش رو می‌باشد. استمرار تفاهم سیاسی موجود بر سر اصول و آرمان‌های انقلاب اسلامی دشمن را مأیوس خواهد نمود و به دنبال آن بروز شکاف سیاسی در بدنه‌ی جریان‌های سیاسی انقلاب اسلامی را بسیار آسیب‌پذیر خواهد نمود. طبیعی است دشمن با لطایف الحیل و با توسل به حربه‌ی کار ساز تشکیک در کارآمدی جریان اصول‌گرایی و ایجاد انشعاب در آن، به اهداف خویش دست یابد.
8. رواج فرهنگ و منش غیر دینی تبلیغ و دامن زدن به شعارها و رفتارهای غیر اسلامی:
مدیریت ذهنی مردم و مسؤولان با سناریوهای از پیش طراحی شده شگرد نخ نما شده‌ای است که غرب بارها در مواجهه با انقلاب اسلامی آن را به کار بسته است که گاه مشکلاتی را نیز برای نظام ایجاد کرده است. رواج فرهنگ اشرافیت در جذب آرای مردم و نهادینه کردن منش تبلیغ غیر دینی از قبیل ترویج اباحه‌گری و دامن زدن به شعارها و رفتارهای غیر اسلامی یکی از توطئه‌های پیچیده‌ی دشمنان نظام می‌باشد که در بطن خود ناخواسته به جایگزینی عصبانیت سیاسی به جای عقلانیت و بصیرت سیاسی منجر شده و باز احیای توطئه‌ی جنگ نرم و پیشبرد آرام استحاله از درون را در پی خواهد داشت و از سوی دیگر تغییر شعارها و منش انتخاباتی ملت ایران بیداری اسلامی منطقه را تحت شعاع قرار داده و در نهایت به تضعیف معنایی موقعیت ایران در جبهه‌ی مقاومت ختم خواهد شد. 
9. دامن زدن به اختلاف‌های قومی:
واضح است موزاییکی بودن وضعیت قومیتی در ایران از دوران قدیم، دست آویزی بسیار اثر بخش برای استعمار پیر انگلیس بوده است تا با اجرای سیاست «تفرقه بیانداز، حکومت کن» به غارت منابع و مخازن کشور بپردازد. از سوی دیگر وضعیت متنوع اقوام موجب می‌شود که جغرافیای سیاسی ایران از یک صفحه‌ی موزاییکی قومیتی بسیار متنوعی شکل گیرد که چنین شرایطی فی نفسه یک آسیب می‌باشد اما تا کنون به دلیل رویکرد عدالت جویانه‌ی نظام جمهوری اسلامی و اتکای آن به آرمان بی‌بدیل نهضت جهانی مستضعفین، تنوع قومیتی در ایران یک فرصت دینی– ملی به حساب آمده است. غیر قابل انکار است که در طول سه دهه‌ی گذشته با وجود توطئه‌های ریز و درشت دشمن، در هم تنیدگی ریشه‌ای جریان قومیتی با آرمان‌های دینی به انسجام ملی – مذهبی کشور منجر شده است که نوید بخش یک آرامش سیاسی – اجتماعی است. به آسانی قابل استنباط است که دشمن خواهد کوشید با پر هزینه نمودن کشمکش‌های طبیعی موجود در بطن انتخابات که گاه منشأ قومیتی دارد، به اهداف آینده‌ی خویش دست یابد.
10. تسطیح و تسهیل مسیر ورود نامحرمان و جریان انحرافی به مجلس:
روشن است که غرب برای دست‌یابی به اهداف نامشروع سیاسی خود در ایران نیازمند ایجاد تغییر نرم در مسیر انقلاب اسلامی به وسیله‌ی حضور عناصر نفوذی و نامحرم در مناصب حساسی مانند صحن مجلس شورای اسلامی است که باید پذیرفت این امر در گذر زمان و در سایه‌ی شکل‌گیری تدریجی غفلت عمومی، دور از دسترس نمی‌باشد. به هر حال غرب برنامه‌ریزی گسترده‌ای دارد تا با کمک رسانی همه جانبه‌ی مادی و سیاسی در جهت راهیابی عناصر نامحرم به مجلس، به اهداف خاص خویش دست یافته و در صورت امکان همانند مجلس ششم یک کودتای پارلمانی را مجدد مورد آزمایش قرار دهد که توجه جدی به رهنمودهای مقام معظم رهبری و استفاده از سنگ محک پای بندی اشخاص و جریان‌های سیاسی به اصول و آرمان‌های انقلاب اسلامی  می‌تواند، دشمن را بار دیگر ناکام سازد.
نتیجه:
کاملاً آشکار است که انتخابات پیش رو از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است که همانند گذشته برای گذر از آن، وجود هوشیاری ملی – دینی در عرصه‌ی داخلی و خارجی یک ضرورت جدی می‌باشد. مردم بایستی به عنوان صاحبان اصلی انقلاب اسلامی از همین ابتدای کار با جدیت پیگیر مسایل انتخابات پیش رو شده و در سایه‌ی بصیرت انقلابی و پیروی از رهبر فرزانه‌ی انقلاب با هر جریان سیاسی موجه و ناموجهی که نتیجه‌ی گفتار و رفتار آنان کوچک‌ترین نشانی از راهبرد ده‌گانه‌ی یاد شده‌ی غربی‌ها را داشته باشد به شدت تقابل عینی نموده و بار دیگر به رسالت دینی خویش عمل نمایند و بصیرت انقلابی را به نمایش عمومی گذارند.

نوشته شده در  چهارشنبه 90/9/23ساعت  1:19 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

هدف اصلى، اداء تکلیف است نه کسب قدرت‏، این هیاهوها که در عالم هست، همیشه بوده است و همیشه هم خواهد بود، لکن آن که باقى است خداست و اعتماد به خدا، شما این اعتماد را حفظ کنید و مشکلات را با تدبیرهایى که دارید حل کنید.
با نزدیک شدن به زمان نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی گروه های سیاسی به تکاپو افتاده اند تا بتوانند حضور پررنگ تری در این دوره از انتخابات داشته باشند تا بتوانند کرسی های بیشتری را در مجلس ازآن خود کنند.
طبق نظر مشترک "وزارت کشور" و "شورای نگهبان" انتخابات دور نهم مجلس شورای اسلامی در تاریخ 12 اسفند ماه 90 تشکیل خواهد شد.
انتخابات در هر یک از نظام های حکومتی جهان دارای جایگاهی خاص می باشد که تعیین کننده سرنوشت آینده هر جامعه می باشد. مطمئنا در این مقطع سرنوشت ساز بازخوانی عقاید و افکار امام خمینی(ره) بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران می تواند ما را در تشکیل مجلسی کارآمد و انقلابی کمک کند.
امام خمینی(ره) در دیدار با تعدادی از نمایندگان مجلس و اعضای ستاد چهارمین کنگره بزرگداشت 15 خرداد، در سال 1366 ضمن بازخوانی موئلفه های مجلس کارآمد و انقلابی به تکلیف گرایی تاکید بسیاری می کند.
ایشان با تاکید بر این نکته که نمایندگان مجلس خلاصه و عصاره ملت‏اند می فرمایند: من بنا ندارم که امروز صحبت کنم، لکن دعا منافات ندارد با بنا. من همیشه دعاگوى همه اقشار ملت بوده‏ام، خصوصاً آن جمعى که ارزشمندند براى نظام. من امیدوارم که خداى تبارک و تعالى به شما آقایانى که عمرتان را دارید صرف مى‏کنید براى اسلام و پیشبرد اسلام، توفیق بیشتر عنایت کند و امیدوارم که در این مجلس و در مجلسهاى آتیه مسائل، مسائل اسلامى باشد و روش، روش اخلاقى و اسلامى.
البته من نباید نصیحت کنم شما را. شما بحمد اللَّه خودتان همه چیز را مى‏دانید، لکن در این زمان باید فکر کنید که مجلس اگر یک خدشه پیدا بکند چه خواهد شد. کوشش کنید خدشه‏اى پیدا نشود در مجلس. کوشش کنید که همان طورى که اسلام این مسائل را پیش آورده و ما در سایه اسلام توانستیم این مسائل را حل کنیم، این مسأله محفوظ بماند و همه چیز در سایه اسلام محفوظ بماند. البته من مشکلات مجلس را، مشکلات دولت را مى‏دانم، از این جهت توقع ندارم که همه امور همین طورى حل بشود، لکن در عین حال چون اتکاى شما آقایان به خداى تبارک و تعالى است، امیدوارم که خداوند هدایت کند شما را و راه حقیقى‏اى که اسلام مى‏خواهد، شما در آن راه باشید و خواهید بود. و امیدوارم که همیشه کوشا باشید در اینکه این ملتى که زیر بار ظلم بوده است، از این به بعد این ملت سرفراز باشد و نمایندگان اینها که خلاصه ملت و عصاره ملت‏اند، سرفراز باشند و قویدل مشغول خدمت باشند.
هدف اصلى، اداء تکلیف نه کسب قدرت‏ این هیاهوها که در عالم هست، اینها همیشه بوده است و همیشه هم خواهد بود، لکن آن که باقى است خداست و اعتماد به خدا، شما این اعتماد را حفظ کنید و مشکلات را با تدبیرهایى که دارید حل کنید. و امیدوارم که خداوند همه را تأیید کند، وقتى براى خدا باشد تأیید مى‏کند. وقتى کار براى خدا باشد، ما چه پیروز بشویم چه نشویم، کارمان براى خداست، ما تکلیف ادا کردیم. ما مى‏خواهیم تکلیفمان ادا بشود، دنبال این نیستیم که یک منصبى به دست بیاوریم، شماها نیستید. و ما مى‏دانیم که از عهده شکر خدا نمى‏توانیم به در بیاییم.
من خودم را عرض مى‏کنم؛ من شهادت مى‏دهم که خودم تا کنون دو رکعت نماز براى خدا نخوانده‏ام، هر چه بوده براى نفس بوده. دلیلش هم این است که چنانچه جنت و نارى نباشد، آیا ما باز همان طور مشغول مى‏شویم به دعا یا خیر؟ دعاى ما آنى که هست براى این است که خداى تبارک و تعالى به ما عنایت کند و به ما روزى کند بهشت را و محترز کند از جهنم.
آنى که غایت آمال ماست همین است و الّا براى خدا آن وقت معلوم مى‏شود که اگر کلید بهشت و جهنم را به شما بدهند و بگویند که شما مختارید و هیچ کس از شما به جهنم نمى‏رود، هیچ کس از شما هم از بهشت محروم نیست، آن وقت آیا ما باز قیام مى‏کردیم به دفع شهوات؟ قیام مى‏کردیم به خواندن نماز؟ اینها پیش خود ماست. من خودم مى‏دانم که نیست این جور؛ نیستم این طور. امیدوارم که خداوند به شما توفیق بدهد. اتکال به خدایتان زیاد بشود و هر چى دارید از خداست و از خدا بخواهید و من دعاگوى شما هستم. در مواقعى که وقت دعاست به شما دعا مى‏کنم و امیدوارم خداوند مستجاب کند."
و السلام علیکم و رحمة اللَّه‏

نوشته شده در  چهارشنبه 90/9/23ساعت  1:13 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

روز گذشته وزیر اطلاعات در چهارمین همایش بسیج و پدافند غیرعامل حاضر شد و برای چندمین بار نسبت به چالش‌های امنیتی در فرآیند برگزاری نهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی هشدارهایی را داد.
حجت‌الاسلام و المسلمین حیدر مصلحی با بیان اینکه انتخابات امسال با چالش‌های امنیتی مواجه خواهد بود، در این خصوص تأکید کرد: «دشمن به طور جدی برای این انتخابات طراحی کرده است و ما نسبت به این مسئله هشدار می‌دهیم.» هفته گذشته نیز وزیر اطلاعات با حضور در همایش «انسجام داخلی و اقتدار جهانی» اظهار داشت: «انتخابات مجلس شورای اسلامی در راه است و دشمن سعی دارد از این فرصت استفاده ‌ و ما را با چالش‌های امنیتی روبه‌رو کند.» این هشدارهای پی در پی آن هم از سوی وزیر اطلاعات حاکی از اتفاقات بالقوه‌ای است که از هم اکنون عده‌ای با نقش‌آفرینی در پشت پرده‌ها برای به فعلیت رساندن آن موارد در انتخابات اسفندماه می‌کوشند.
استفاده دشمنان خارجی از عناصر داخلی
یکی از بزرگ‌ترین تجربیات انقلاب اسلامی ایران در طول 32 سال گذشته این بوده است که دشمنان خارجی بسیاری از اوقات برای ضربه زدن به کشور ما از اهرم‌های داخلی استفاده می‌کنند و پس از آنکه مهره‌های خود را به داخل خاک ایران نفوذ دادند و زمینه‌چینی‌های لازم را برای وقوع یک حادثه به انجام رساندند، در وقت مقرر و شرایط حساس کشور دست به کار می‌شوند و با فشار یک دکمه در جنگ نرم که می‌تواند میلیون‌ها تومان پول را به جیب اپوزیسیون داخلی روانه کند، حرف و عمل خود را با دست و پا و زبان آن عناصر خودفروخته به منصه ظهور می‌رسانند. فتنه 88 یکی از نزدیک‌ترین مصادیق این ادعاست که یکی از سخت‌ترین صحنه‌های جنگ نرم میان ملت ایران و استکبار جهانی رخ داد و به رغم ایجاد چالش‌های عمیق امنیتی توسط عوامل داخلی علیه نظام جمهوری اسلامی، اما دشمنان با شکست سنگینی مواجه شدند و تمام تلاش‌های آنان پاسخ عکس داد.
گفتار جریان انحرافی مشابه کردار فتنه‌گران
با شکست فتنه‌گران که کوه ناامیدی را بر دوش دشمنان داخلی و خارجی نهاد، اما جنگ نرم علیه جمهوری اسلامی خاتمه نیافت و نظام سلطه با روش‌های متفاوتی از جمله کوک کردن عوامل داخلی و استقبال از ژست‌های جدید اپوزیسیونی خصوصا در میان برخی از مسئولان، تلاش کرد تا چالش مستمری را علیه نظام هدایت کند. این چالش‌های مستمر که عموماً پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری رخ داد از سوی عده‌ای بود که اینک به جریان انحرافی مشهورند. آنان با گفتار خود دقیقاً در همان مسیری حرکت کردند که فتنه‌گران با کردار خود قصد رسیدن به ایستگاه پایانی آن را داشتند. شباهت گفتار آنان با کردار فتنه‌گران و رفتار برخی اصلاح‌طلبان تندرو به قدری زیاد و نزدیک بوده است که اکنون عده‌ای از پیوند و اشتراک عمل این سه طیف خبر می‌دهند. در این بین با توجه به شرایط جریان انحرافی که اعضای آن متصل به کانون‌های قدرت و ثروت هستند و هیچ ابایی از ارتکاب به فساد ندارند، اوضاع بهتری نسبت به سایر شرکای خود دارند که بتوانند برای ایجاد چالش‌های امنیتی نقش‌آفرینی کنند. در همین راستا وزیر اطلاعات گفته است:«جریان انحرافی درآستانه نهمین انتخابات مجلس برای حضور در صحنه تغییر شکل می‌دهد، به طوری که آنها دم از صحبت‌های امام(ره) خواهند زد و افکار ایشان را برای مردم به میان خواهند آورد.» این البته یکی از شگردهایی است که ممکن است جریان انحرافی بدان روی آورد. سابقه آنان ثابت می‌کند که برای حفظ جایگاه به هر اقدام قابل تصور و غیرقابل تصور روی خواهند آورد زیرا آنان فقط در هیاهو و شرایط مه‌آلود و بهت‌زدگی عمومی در فضای سیاسی کشور می‌توانند تنفس کنند و احتمال موفقیت خود را افزایش دهند.
چگونگی وقوع چالش‌های امنیتی
دشمنان برای چالش‌سازی علیه نظام جمهوری اسلامی و زدودن اصول انقلابی از دل‌های مردم به هر ابزاری متوسل می‌شوند و جریان انحرافی هم یکی از شاخه‌های نو رسیده برای آنان در این زمینه به شمار می‌آید که در شرایط فعلی پس از آنکه انتهای تمامی راه‌های ورودی به خانه ملت را برای خود بن‌بست یافت، قصد دارد کام ملت را تلخ کند و با رفتارهای نامعقول، انتخابات نهم مجلس شورای اسلامی را با چالش‌های امنیتی مواجه کند. مهم‌ترین برنامه‌های این عده در آستانه انتخابات آتی از این قرار است:
1- اختلاف اندازی میان قوای سه‌گانه
2- ترویج بی‌اخلاقی در جامعه و نشاندن خود در جایگاه مظلوم
3- فضاسازی و غوغاسالاری به نفع خود
4- تفرقه‌افکنی میان اصولگرایان
5- ناسالم و انحصاری نشان دادن انتخابات
6- قومیت‌گرایی و راه‌اندازی تشویش میان اقوام مختلف
7- ترویج، تبلیغ و تلقین حالاتی از حاکمیت دوگانه در جمهوری اسلامی 8- رو در رو قرار دادن طیف‌های مختلف مردمی
9- خود را بر حق نشان دادن و باطل جلوه دادن جبهه مقابل
مسیری که جریان انحرافی در شرایط فعلی دنبال می‌کند تا انتخابات آتی را با چالش‌های امنیتی مواجه کند و کام ملت را به تلخی بکشاند، بسیار شبیه فتنه 88 است. منتها با رفتارهایی دیگر و نقشه‌ای به روز شده که به خیال خودشان بتوانند تمامی رویکردها و طبقات مردمی را در مسیر دلخواهشان قرار دهند. آنان پس از فضاسازی‌های گسترده و فرود افکار عمومی در زمین هیاهو و ترویج بی‌اخلاقی در جامعه می‌کوشند تا قومیت‌ها و اقشار مختلف مردم را در مقابل یکدیگر قرار دهند تا اوضاع کشور را ملتهب کنند و نیروهای امنیتی و انتظامی را برای برقراری نظم و امنیت به خیابان‌ها بکشانند و سپس در این محیط که برخوردهای تازه‌ای به وجود خواهد آمد و فضای گفتمانی رو به ضعف می‌رود، اهداف خود را دنبال کنند و از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. آنان برای گل‌‌آلود کردن فضای کشور و جای دادن حق در دل باطل بسیار می‌کوشند زیرا از آب سالم و شفاف توان ماهیگیری ندارند و از آنجا که اکثریت ملت به منحرف بودن آنان واقف هستند، ‌ در برابرشان همان رفتاری را خواهند داشت که با فتنه‌گران داشتند.

نوشته شده در  پنج شنبه 90/9/3ساعت  8:45 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

در سال 1989 میلادی بنیان حکومت کمونیستی شوروی درهم شکست و در امتداد سقوط حکومت محمدرضا پهلوی در 22 بهمن 1357 و مرگ وی در 5 مرداد 1359، درس عبرتی برای ستمگران و مستکبرین شد. اما آمریکا و هم پیاله‌هایش هرگز باور نکردند که این ماجرا تکرار شدنی است و یک روز دامان آنان را نیز خواهد گرفت.
در 7 اکتبر 2001 و 20 مارس 2003 که آمریکایی‌ها به افغانستان و عراق حمله کردند، شاید تصور نمی‌کردند 11 سپتامبر جرقه‌ای شود برای توجیه 2 حمله‌ای که گور آمریکا را می‌کند. آنان هرگز باور نکردند که انداختن طناب اعدام با دستان مالکی بر گردن صدام به معنای به دار آویختن بوش و اوباما است!
آمریکا‌یی‌ها در آن دو جنگ بیش از 1290 میلیارد دلار هزینه کردند و بیش از 6000 کشته و 54592 مجروح دادند و سهم آنان از جنگ افغانستان، تنفر جهانی 89 درصدی از سران کاخ سفید و سهم‌شان از جنگ در عراق، عدم توفیقشان بود.
بدهی آمریکا در سال 2001، دو تریلیون دلار بود و این بدهی بدون هیچ سود سیاسی و امنیتی در سال 2011 به شانزده تریلیون دلار رسید.
تلاش آمریکا‌یی‌ها برای تغییرات در جهان اسلام بعد از 11 سپتامبر، میلیاردها دلار هزینه برداشت و نتیجه‌اش شروع انقلاب تونس در 17 دسامبر 2010، انقلاب یمن در 14 ژانویه 2011، انقلاب مصر در 25 ژانویه 2011، انقلاب بحرین در 14 فوریه 2011 و انقلاب لیبی در 17 فوریه 2011 بود.
در نتیجه این انقلاب‌ها، بن‌علی در 14 ژانویه 2011 از تونس به عربستان فرار کرد. حکومت حسنی مبارک در 12 فوریه 2011 سقوط کرد و وی گرفتار قفس و محاکمه گردید. علی عبدا... صالح در 3 ژوئن 2011 در کاخ ریاست جمهوری و در زیر گلوله‌‌ خمپاره انقلابیون مجروح شد و برای مداوا به عربستان رفت و قذافی نیز در 20 اکتبر 2011 در لوله فاضلاب دستگیر و به دست یک جوان 17 ساله کشته شد!
حسنی مبارک گرفتار قفس، وقتی فیلم مرگ قذافی را دید، دیوانه‌وار گریه می‌کرد. شاید همین سرنوشت را برای خود رقم می‌زد. این مرگ دامان علی‌عبدا... صالح را هم خواهد گرفت؛ ولو وی پس از مداوا و سه ماه دوری از یمن به کشورش بازگشته باشد.
گسترش این حرکت‌ها به انگلیس و فرانسه و آلمان و شروع جنبش وال استریت در 17 سپتامبر 2011 و حمایت مردم 80 کشور جهان از آن جنبش و کشیده شدن پای اعتراضات مردمی به اسرائیل، گویای واقعیت‌های پیش روی مستکبرین و طاغوت‌ها است.
اسرائیل باور نمی‌کرد که در سال 2006 در جنگ 33 روزه با حزب‌ا... پیروز میدان نخواهد شد و جنگ 22 روزه غزه؛ چنان او را به خاک مذلت می‌نشاند که ناچار شود در اکتبر 2011، به ازای آزادی یک اسیر اسرائیلی، 1027 اسیر فلسطینی را در دو مرحله آزاد نماید.
تخریب 45 مسجد و حسینیه در بحرین و به گلوله بستن قرآن مجید در همان کشور به دستور آل خلیفه و آل سعود و آلوده شدن دست حاکمان اردن و پاکستان و کویت و امارات و آمریکا و اسرائیل به خون مردم مظلوم بحرین، به یقین سناریوی محمدرضا پهلوی و صدام و حسنی مبارک و بن‌علی و قذافی را تکرار خواهد نمود و آل خلیفه و آل سعود و امیران اردن و کویت و امارات و رئیس کاخ سفید و نتانیاهو را به پهنه مرگ ذلیلانه خواهد برد. گویا هنوز قادر به دیدن حقایق پیرامونی نیستند. بر چشم و گوش و دلشان مهر خورده است. صدای میلیون‌ها انسان را در جهان نمی‌شنوند. قادر به دیدن رأی دولت‌ها در سازمان ملل نیستند. 95 درصد کشورهایی که از آمریکا کمک دریافت کرده‌اند، در سازمان ملل علیه آمریکا رأی می‌دهند!
مردم یمن، مصر، لیبی، تونس و بحرین، از آمریکا عصبانی‌ترند. همان علت تنفر مردم دنیا از آمریکا، از هر 10 جوان آمریکایی، 8 نفر را علیه سران کاخ سفید به عصبانیت کشانده است.
پول مردم آمریکا خرج قدرت طلبی بوش و اوباما شده است و تنها در نیویورک 83 درصد از مردم قادر به تأمین غذای مناسب خود نیستند و همین بی لیاقتی اوباما، مردم آمریکا و بیش از 1800 شهر جهان را علیه حاکمیت سرمایه‌داری به صحنه اعتراض و فریاد کشانده است.
دنیا به این مستکبران وفا نخواهد کرد. سران کاخ سفید خواب دهکده جهانی می‌دیدند؛ به زودی در یک دهکده و در یک سوراخ موش، ضربت مرگ بر فرقشان فرو خواهد آمد.
ملک عبدا... 88 ساله با حمایت از اسرائیل در جنگ 33 روزه و 22 روزه و با حمایت از بن‌علی، عبدا... صالح، قذافی، آل خلیفه، مبارک، صدام، بوش و اوباما، تصور می‌کرد که جشن فتح را در هواپیمای ایرباس 380 بر پا می‌کند؛ هواپیمایی که 25 میلیارد دلار خریداری شده و 16 میلیارد دلار خرج دکوراسیون و استخر و جکوزی آن در طبقه دوم شده است.
دست انتقام الهی او را به بیمارستان کشانده و امکان حرف زدن را از وی گرفته است و نزدیکانش در جلسه انتخاب ولیعهد، به رویش اسلحه کشیده‌اند!
وقتی آمریکا‌یی‌ها برای تفریح خود، کودکان افغانی را می‌کشند، از منافقین و پژاک و خونخواران جهان حمایت می‌کنند و از قاتلان مردم مصر و بحرین، یمن و لیبی و عربستان و تونس و لبنان و عراق و افغانستان و فلسطین حمایت می‌نمایند و برای مبارزه با انقلاب اسلامی ملت ایران، از فتنه‌گران و جریان انحرافی و سلطنت‌طلبان و ملی گرایان دفاع می‌کنند، آیا آینده‌ای جز آینده دژخیمان در دام مرگ گرفتار شده در انتظارشان خواهد بود؟!
پول‌هایی که برای ثبات قلدران خرج می‌شود و سلاح‌هایی که با حمایت قلدران، در ریختن خون مظلومان جهان به کار گرفته می‌شود، سرانجام بساط قلدری دژخیمان را بر می‌چیند.
یک روز سفره استکبار شرق برچیده می‌شود و امروز در پهنه تکرار تاریخ، روز سقوط قدرت استکبار غرب است. فریاد طناب اعدام صدام و صوت رسای قفس مبارک و طنین آشنای دست‌های جوان 17 ساله‌ای که فرق قذافی را نشانه رفت؛ اگر به گوش آل سعود و آل‌خلیفه و آل اوباما و آل علی‌عبدا... صالح برسد، صوت بیداری اسلامی را فریاد می‌زند. بیداری‌ای که مرگ زورگویان جهان را ترسیم می‌کند.

نوشته شده در  سه شنبه 90/9/1ساعت  7:9 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد 

قسمت اول مقاله :

http://deldadehh.parsiblog.com/Posts/104/%D9%86%D9%82%D8%B4+%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%D9%8A+%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%8A+%D8%AF%D8%B1+%D8%A8%D9%8A%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D9%8A+%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%8A%28%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA+%D8%A7%D9%88%D9%84%29/

آسیب شناسی نهضت بیداری اسلام

این‌ خودآگاهی‌ و احساسی‌ که‌ آن‌را «بیداری‌ دینی» بمفهوم‌ جدید می‌نامیم‌ پیام‌ واحدی‌ به‌ تاریخ، مخابره‌ می‌کند و مضمون‌ آن‌ این‌ است‌ که: «ما دوباره‌ برگشتیم‌ و نوبتی‌ هم‌ که‌ باشد نوبت‌ ماست.» شاید حدود یک‌ قرن‌ قبل، این‌ عزم‌ بیداری‌ در گروه‌های‌ کوچکی‌ از نخبگان‌ جهان‌ اسلام، به‌ وجود آمده‌ بود ولی‌ امروز در سطح‌ امت‌ اسلام، گسترش‌ پیدا کرده‌ است.
جوهر اصلی‌ این‌ بیداری، آن‌ است‌ که‌ به‌تدریج‌ امت‌ اسلام‌ متوجه‌ می‌شوند که‌ از اسلام، فاصله‌ گرفته‌اند و جوامع‌ اسلامی‌ اگر دچار انحطاط‌ اخلاقی‌ شده‌اند، اگر زیر بار عقب‌ماندگی‌ اقتصادی‌ و علمی، در دنیا تحقیر می‌شوند، اگر دچار تفرقه‌ و تجزیه‌ شده‌اند، اگر به‌راحتی‌ مورد تهاجم‌ اشغالگران‌ قرار می‌گیرند و استعمار می‌شوند و منابع آنها‌ به‌ غارت‌ می‌رود، در همة‌ این‌ انحطاط‌ها خود مسلمین‌ هم‌ شریک‌ جرم‌ هستند و مقصرند.
توجه‌ به‌ کوتاهی‌ها و مسئولیتِ‌ خود، نقطه‌ شروع‌ بیداری‌ اسلامی‌ است‌ چون‌ خوی‌ تجاوز‌ همیشه‌ علیه‌ مسلمین‌ وجود داشته است، نخبگان‌ جهان‌ اسلام‌ کم‌کم‌ به‌ این‌ نتیجه‌ رسیده‌اند که‌ گویا در چند قرن‌ اخیر ما به‌تدریج، هم‌ از عقلانیت‌ اسلامی‌ و هم‌ از ارزش‌های‌ اخلاقی‌ اسلام، و هم‌ از قوانین‌ الهی‌ با فهم‌ اجتهادی‌ فاصله‌ گرفتیم‌ و دور شده‌ایم.
این‌ احساس‌ و خودآگاهی، ترکیبی‌ از دو حالت‌ «شرمندگی» و «عزم‌ بازگشت» است. یکی، «شرمندگی» در برابر عزتی‌ که‌ خداوند به‌ مؤ‌منین، وعده‌ داده‌ و امروز مسلمین، در برابر سابقة‌ فخر و عزت‌ گذشتة‌ امت‌ در صدر اسلام‌ فاقد آن هستند و دوم، ترکیب‌ این‌ شرمندگی‌ با «میل‌ بیداری» و «عزم‌ بازگشت‌ به‌ اسلام» است‌ که‌ در صد سال‌ گذشته، بتدریج‌ در حلقه‌های‌ خواص‌ و سپس‌ در دو دهة‌ اخیر به‌ برکت‌ انقلاب‌ اسلامی‌ به‌ طرز بسیار انفجاری‌ و عظیم‌ در کل‌ جهان‌ اسلام، تعمیم‌ یافت‌ و از حلقة‌ خواص‌ به‌ متن‌ جهان‌ اسلامی‌ توسعه‌ پیدا کرد.
این‌ یک‌ نوع، «توبة‌ اجتماعی» است. یقینا سی‌ سال‌ پیش، مفاهیمی‌ مثل‌ «عدم‌ جدایی‌ دین‌ از سیاست»، «ضرورت‌ جهاد اسلامی»، مفهوم‌ «شهادت» یا «عملیات‌ استشهادی»، مفهوم‌ «وحدت‌ امت‌ اسلام‌ و شیعه‌ و سنی‌ و همه‌ فرقه‌های‌ اسلامی»، «تشکیل‌ اتحادیه‌های‌ اسلامی» در سراسر جهان‌ در حوزه‌های‌ فرهنگی، اقتصادی، سیاسی‌ و نظامی، مفهوم‌ «امکان‌ نجات‌ مستضعفین‌ عالم»، مفهوم‌ «تشکیل‌ حکومت‌ اسلامی» یا بازگشت‌ به‌ «حضاره‌ و تمدن‌ اسلامی» در سطح‌ افکار عمومی‌ جهان‌ اسلام، مطرح‌ نبوده‌ است‌ بلکه‌ حد‌اکثر در سطح‌ خواص‌ و روشنفکران‌ دینی‌ و بخشی‌ از حلقه‌های‌ خاص‌ وجود داشت‌ که‌ آنهم‌ توأم‌ با عدم‌ تفاهم‌ بر سر حتی‌ همین‌ مفاهیم‌ بوده ولی‌ امروز اینها همه، پرچم‌هائی‌ شده‌اند که‌ در بیشتر کشورهای‌ اسلامی‌ حتی‌ کشورهایی‌ که‌ مسلمین، اقلیت‌ هستند برافراشته‌ شده‌ و این‌ مفاهیم‌ کاملاً‌ برجسته‌ شده‌اند. اگر بخواهیم‌ این‌ خودآگاهی‌ جدید و این‌ بیداری‌ اسلامی‌ را در یک‌ عبارت، جمع‌بندی‌ کنیم، می‌گوییم‌ معنا و پیامش‌ این‌ است‌ که‌ به‌ اسلام‌ با همه‌ جامعیت‌ آن‌ و با همه‌ ابعادش‌ بازگردیم. و وقتی‌ از کلمة‌ «بازگشت»، استفاده‌ می‌کنیم‌ مراد، سیر معکوس‌ تاریخی‌ نیست. نباید از بازگشت، بازگشت‌ به‌ گذشته‌ و سیر قهقرایی‌ تصور بشود بلکه‌ مفهوم‌ و منظور، «بازگشت‌ به‌ اسلام» و توبه‌ای‌ تاریخی‌ و یک‌ جبران‌ اجتماعی‌ است‌ یعنی‌ امت‌ اسلام‌ به‌ فاصله‌ عظیمی‌ که‌ در عقیده، اخلاق‌ و عمل‌ اجتماعی‌ از مفاهیم‌ و ارزش‌های‌ اسلامی‌ گرفتند توجه کنند و برای‌ جبران‌ کوتاهی‌های‌ چند قرن‌ اخیر، تلاش‌ داشته باشند. هدف‌ از این‌ بازگشت، ساختن‌ یک‌ تمدن‌ جدید اسلامی‌ است‌ براساس‌ فرهنگ‌ اسلامی‌ و با استفاده‌ از همه‌ تجربه‌های‌ مباح‌ بشری‌ تا آنجا که‌ در خدمت‌ اهداف‌ و احکام‌ اسلام‌ قرار گیرد و این‌ البته‌ بدون‌ اجتهاد و بدون‌ یک‌ هاضمة‌ قوی‌ اسلامی‌ برای‌ درک، تجزیه‌ و تحلیل‌ و رد‌ و قبول‌ مفاهیمی‌ که‌ در دنیا جاری‌ است‌ و تمدنی‌ که‌ در دنیا حاکم‌ و مسلط‌ است‌ امکان‌ ندارد.
نهضت‌ بیداری‌ اسلامی که انقلاب ما منادی آن است‌ هدفش‌ تشکیل‌ یک‌ تمدن‌ محمدی‌ جهانی‌ است‌ که‌ در آن، عقلانیت‌ با معنویت، قدرت‌ با اخلاق، دانش‌ با ارزش، علم‌ با عمل، جمع‌ شود یعنی‌ خلاقیت‌ درعین‌ اصول‌گرایی‌ باشد و اصول‌گرایی‌ هم‌ با تحجر، و نواندیشی‌ هم‌ با بدعت‌گذاری، اشتباه‌ نشود.
 یکی‌ از مهم‌ترین‌ نقاط‌ آسیب‌پذیر، این‌ است‌ که‌ جامعیت‌ اسلام، مورد تجزیه‌ قرار بگیرد و برخورد گزینشی‌ با اسلام، صورت‌ گیرد. این‌ همان‌ خطری‌ است‌ که‌ قرآن‌ کریم‌ هم‌ پیش‌بینی‌ فرموده‌ و اخطار کرده‌ است‌ که‌ نکند چنین‌ برخوردی‌ با متن‌ دین، صورت‌ بگیرد. تعبیر قرآن‌ کریم، «ایمان‌ به‌ بعض‌ و کفر به‌ بعض» است‌ یعنی‌ اسلام‌ را به‌عنوان‌ یک‌ موجود زنده، تفسیر کنید و همه‌ ابعادش‌ را در کنار یکدیگر، بفهمید نه‌ آنکه‌ اسلام‌ را زنده‌ زنده، تجزیه‌ و مثله‌ کنید و هر فرقه‌ و گروهی‌ و هر ملیتی‌ و حزبی، بخشی‌ از اسلام‌ را به‌ دلیلی‌ برجسته‌ کند و ابعاد دیگر آن‌ را نادیده‌ انگارد یا تضعیف‌ کند.
قرآن‌ کریم‌ با تعبیر دیگری‌ و از زاویه‌ ای دیگر هم‌ به‌ همین‌ آفت‌ اشاره‌ کرده‌ و تعبیر «تحریف‌الکلم‌ عن‌ مواضعه» را آورده‌ که‌ در مورد ادیان‌ دیگر هم‌ صورت‌ گرفته‌ و بدین‌معنی‌ است که‌ مفاهیم‌ دینی، جایگاه‌ و موضع‌شان‌ اگر دیده‌ نشود و هندسه‌ معارف‌ دین‌ درهم‌ بشکند و همة‌ ابعادش‌ رعایت‌ نشود ما صدمه‌ خواهیم‌ خورد.
یکی از مهمترین مسائل مطرح و حائز تامل در خصوص بیداری اسلامی، آسیب ها و آفتهای پیش روی آنهاست که چالشهای بسیاری را برای جریان اصیل بیداری اسلامی بوجود آورده است.
بنیانگذار جمهوری اسلامی در بررسی آسیبها و آفتهای بیداری اسلامی به چند آسیب کلیدی اشاره نموده است:
1-تحریف اسلام و وارونه نشان دادن مفاهیم دینی از سوی رهبران
2-گرایش های سیاسی حاکمان کشورهای اسلامی
3-تحجر و جمود فکری
4-روشنفکرنماهای ملی و مذهبی
5-اختلافات فرقه ای و قومی
6-    ...
یک‌ مشکل‌ ما این‌ است‌ که‌ بعضی‌ کسانی‌ که‌ در تاریخ‌ گذشته‌ به‌عنوان‌ عناصر بیداری‌ اسلامی‌ در جهان‌ شناخته‌ می‌شدند متاسفانه‌ خودشان‌ به‌ بعضی‌ از ارزش‌ها و شعارهای‌ اسلامی‌ بعد از مدتی‌ لاقید و سست‌ می‌شدند یا تجدیدنظر و به‌ آن‌ مفاهیم‌ پشت‌ کرده، یا در آن‌ مفاهیم، شک‌ می‌کردند و یا عملاً‌ منحرف‌ می‌شدند. قرآن‌ کریم‌ در آیه‌ای‌ اشاره‌ به‌ بلعم‌ باعورا می‌کند و در روایتی‌ در ذیل‌ آیه‌ آمده‌ است‌ که‌ ایشان‌ به‌ مقامات‌ معنوی‌ بالایی‌ هم‌ رسیده‌ بود ولی‌ «اخلد الی‌ الارض»، یعنی‌ همة‌ آن‌ ارزش‌ها را به راحتی‌ با منافع‌ کوتاه‌ مدت‌ دنیوی‌ معامله‌ کرد.
معنایش‌ این‌ است‌ که‌ حتی‌ به‌ عالی‌ترین‌ مقامات‌ انسانی‌ هم‌ که‌ برسیم باز هم در خطر هستیم. البته‌ از آیه‌ نباید نتیجه‌ منفی‌ گرفت‌ که‌ اگر به‌ مقام‌ عالی‌ معنوی‌ هم‌ برسیم‌ باز فایده‌ای‌ نخواهد داشت‌ و سرنوشت‌ همه، بازهم‌ سقوط‌ و انحطاط‌ است!! بلکه‌ نتیجه‌ مثبت‌ باید گرفت‌ که‌ همة‌ ما همیشه‌ به‌ هوش‌ باشیم‌ و همواره‌ مراقبت‌ از خود کنیم‌ وشرایط‌ را همیشه‌ در آماده‌باش‌ جدی‌ نگاه‌داریم.
نکتة‌ دیگر آنکه‌ یکی‌ از آسیب‌ها و خطراتی‌ که‌ در پیش‌ است‌ و در مورد آن‌ در اردوی‌ دشمن، طراحی‌ و برنامه‌ریزی‌ شده‌ است، دامن‌ زدن‌ به‌ جنگ‌های‌ مذهبی‌ و فرقه‌ای‌ در درون‌ جهان‌ اسلام‌ است‌ که‌ بخصوص‌ از طریق‌ تهمت‌زدن‌ به‌ مذاهب، تعقیب‌ می‌شود.
مثلاً‌ کتابهائی‌ در گوشه‌ و کنار، راجع‌ به‌ شیعه، پخش‌ می‌شود که‌ جزءِ‌ عقاید شیعه‌ نیست‌ نسبت‌های‌ عجیب‌ و غریبی‌ به‌ شیعه‌ داده‌ می‌شود که‌ هیچیک‌ از منابع‌ روایی‌ شیعه، اینها را نگفته‌ و متکلمین‌ شیعه‌ و فقهای‌ شیعه‌ به‌ اینها معتقد نیستند. شبیه‌ همین‌ شیوه‌ نسبت‌ به‌ بعضی‌ فرق‌ اهل‌ سنت، صورت‌ می‌گیرد و این‌ نسبت‌ها ترویج‌ می‌شود تا مفهوم‌ «وحدت‌ فرق‌ اسلامی» تضعیف‌ شود و نقاط‌ اختلاف‌نظر را که‌ طبیعی‌ است‌ برجسته‌ می‌کنند تا نقاط‌ اشتراک‌نظر که‌ اصل‌ است‌ کمرنگ‌ شود حال‌ آنکه‌ ما در متن، متحدیم‌ اما آنها اختلافات‌ را می‌خواهند تبدیل‌ به‌ متن‌ و اشتراکات‌ را تبدیل‌ به‌ حاشیه‌ بکنند. در حالی‌ که‌ اگر با نگاه‌ علمی، این‌ اختلاف‌نظرها بررسی‌ شود همین‌ اختلاف‌ فقهی‌ یا کلامی‌ که‌ بین‌ شیعه‌ با برادران‌ اهل‌ سنت‌ است‌ بین‌ خود فرقه‌های‌ اهل‌ سنت‌ با یکدیگر هم‌ همین‌ اختلافات‌ (و گاهی‌ در بعضی‌ موارد، شدیدتر) وجود دارد. روش‌ برخورد سالم‌ با این‌ اختلافات‌ بسیار مهم‌ است‌ تا آن‌ تضادها برجسته‌ نشود. ما انگلیس‌ را در سده‌ گذشته‌ تجربه کردیم و امروز هم‌ صهیونیست‌ها و آمریکا را که‌ دو کار در جهان‌ اسلام‌ می‌کنند: او‌لاً‌ فرقه‌سازی‌ به‌ نام‌ اسلام‌ می‌کنند و ثانیاً‌ جنگ‌های‌ فرقه‌ای‌ بین‌ مسلمین‌ راه‌ می‌اندازند.
خطر بعدی، تقویت‌ جنگ‌های‌ نژادی‌ و ناسیونالیستی‌ و قومی‌ است. نمونه آن جنگ‌های‌ داخلی‌  است که بین‌ مسلمانان‌ در سده‌ گذشته‌ بنام‌ نژاد و قومیت‌ و ملیت، به‌ راه‌ انداختند به‌ خصوص‌ در نیم‌ قرن‌ گذشته‌ که‌ جهان‌ اسلام‌ تکه‌تکه‌ شد.
آسیب‌ بعدی، این‌ است‌ که‌ دو جریان‌ در جهان‌ اسلام، سد‌ راه‌ بیداری‌ و رشد اسلام‌ می‌شوند: یکی‌ کسانی‌ که‌ برخورد انجمادی‌ با متن‌ دین‌ می‌کنند و راه‌ اجتهاد را می‌بندند و اسلام‌ را طوری‌ تعریف‌ می‌کنند که‌ فقط‌ در زمان‌ و مکان‌ خاصی، اجرا شده‌ و امروز دیگر جزء تاریخ‌ است.
طرف‌ مقابل‌ هم‌ کسانی‌اند که‌ اسلام‌ را در ذیل‌ مکاتب‌ غیراسلامی‌ می‌خواهند تعریف‌ کنند یعنی‌ اسلام‌ را با لیبرالیسم‌ یا مارکسیسم‌ یا... تطبیق‌ می‌دهند و تحریف‌ می‌کنند و اگر در مواردی‌ متفاوت‌ باشد اسلام‌ را تغییر می‌دهند تا با لیبرالیسم و یا مکاتب‌ دیگر غربی، هماهنگ‌ شود و یک‌ اسلام‌ سیال، اسلام‌ مشکوک، نسبی‌ و شخصی، اسلامی‌ که‌ از جهاد و سیاست‌ در آن‌ خبری‌ نیست، بازسازی‌ کنند. با متن‌ دین، برخورد گزینشی‌ می‌کنند. ما در مقابل‌ هر دو جریان‌ باید بیدار باشیم‌ چون‌ این‌ دو جناح‌ ظاهراً‌ در تقابل‌ با هم‌ هستند اما درواقع، هر دو، جهان‌ اسلام‌ را به‌ سمت‌ سکولاریزم‌ پیش‌ می‌برند یعنی‌ دو جریان‌ ظاهراً‌ مقابل‌ که‌ نهایتا یک‌ کار را می‌خواهند با امت‌ اسلام‌ بکنند.

بقیه در ادامه مطلب
ادامه مطلب...

نوشته شده در  سه شنبه 90/9/1ساعت  6:40 عصر  توسط محمدرضا صرافی نژاد